Klasgenoot met faalangst - School

Nou goed, ik heb dus een klasgenoot met faalangst. En ik geloof dat ze het ernstig heeft. Want vandaag moesten er 2 groepjes presenteren en aan het eind van de 2e presentatie begon ze te huilen. Ik vroeg wat er was en ze zei dat ze haar interview niet goed was etc..
Ik zit dus met haar in een groepje en wij hebben donderdag de presentatie.

Any tips voor haar?

---

It takes 17 muscles to smile, 43 muscles to frown ~~

Ik ken iemand en die heeft zo'n homeopathisch pilletje ervoor.
Ik zou haar aanraden om een workshop tegen faalangst te volgen of gewoon professionele hulp te zoeken. Ze moet ook zeker tegen de leerkracht zeggen dat ze faalangst heeft, of iemand van jullie groepje. Meestal tonen leerkrachten er wel begrip voor.

---

I'm just a musical prostitute, my dear. - Freddie Mercury

Je hebt twee manieren van faalangst:
1) Bang om te presenteren, proefwerken te maken etc. Je wilt vluchten, vechten of bevriezen net als wanneer je oog in oog staat met een leeuw in Afrika, omdat de eerste twee onmogelijk zijn bevries je. Ik heb dit geval zelf. Ik weet dat daar cursussen voor zijn, ik ga zelf ook zo een cursus volgen namelijk.
2) Versie 1, maar je durft ook niet het huis uit om bijvoorbeeld een boodschap te doen voor je moeder. In dat geval is het verstandig om hulp te zoeken in de vorm van een therapeut.

Verder wat Scandal zegt, je hebt er inderdaad homeopathisch middelen voor, maar dat is gericht op versie 1. Zo heftig als zij het heeft zegt genoeg voor mij om te weten dat zo een middel niet werkt, ik heb het zelf ook een tijdje gehad namelijk en was nog steeds vrij bang.

Wat ik je dus aanraad is met haar praten en vragen of ze bijvoorbeeld wel even naar de supermarkt durft te gaan als haar moeder/vader iets is vergeten. Is dat wel het geval, praat met de leerkracht en geef haarzelf ook de tip om naar een therapeut te gaan. Is dat niet het geval, raad haar een cursus aan en praat met de leerkracht of je mentor.

---

"Some day you will be old enough to start reading fairy tales again.” - C.S. Lewis

Ik dacht er eigenlijk ook al aan om dat aan te raden, maar ik weet niet wat haar reactie zal zijn. Ik ken haar niet zo goed, niemand uit mijn klas kent haar zo goed omdat ze hartstikke stil is en nog onzekerder dan dat ik ben. Ik denk dat de leraren inmiddels wel weten dat ze faalangst heeft.

---

It takes 17 muscles to smile, 43 muscles to frown ~~

Leprechauns schreef:
Ik dacht er eigenlijk ook al aan om dat aan te raden, maar ik weet niet wat haar reactie zal zijn. Ik ken haar niet zo goed, niemand uit mijn klas kent haar zo goed omdat ze hartstikke stil is en nog onzekerder dan dat ik ben. Ik denk dat de leraren inmiddels wel weten dat ze faalangst heeft.

Dan dat ik dat ze faalangst versie 2 heeft. -zie mijn vorige post-
Ga met de mentor praten, desnoods haar ouders en denk aan therapie. Dat is dan het enige dat helpt.

---

"Some day you will be old enough to start reading fairy tales again.” - C.S. Lewis

Zal haar toch liever eerst willen 'overhoren' voordat ik met de conclusie kom dat ze faalangst versie 2 heeft. Want ik ben op school ook onzeker, en op meerdere plekken, maar thuis ben ik mezelf.

---

It takes 17 muscles to smile, 43 muscles to frown ~~

Je zegt dat ze erg verlegen en stil is. Misschien vindt ze het vooral moeilijk in het middelpunt te staan omdat ze niet tegen aandacht kan. Dat wordt natuurlijk alleen nor maar erger als de druk om te presteren hoog is. Probeer eerst met haar te praten, misschien voelt ze zich dan wat gemakkelijk en wil ze haar problemen met je delen?

---

Have you ever been alone in a crowded room?

Ik zou met haar praten, dan pas kan je weten wat er is. Misschien is er wel een ander probleem.

---

26 - 02 - '16

ColouredWind schreef:
Je hebt twee manieren van faalangst:
1) Bang om te presenteren, proefwerken te maken etc. Je wilt vluchten, vechten of bevriezen net als wanneer je oog in oog staat met een leeuw in Afrika, omdat de eerste twee onmogelijk zijn bevries je. Ik heb dit geval zelf. Ik weet dat daar cursussen voor zijn, ik ga zelf ook zo een cursus volgen namelijk.
2) Versie 1, maar je durft ook niet het huis uit om bijvoorbeeld een boodschap te doen voor je moeder. In dat geval is het verstandig om hulp te zoeken in de vorm van een therapeut.

Verder wat Scandal zegt, je hebt er inderdaad homeopathisch middelen voor, maar dat is gericht op versie 1. Zo heftig als zij het heeft zegt genoeg voor mij om te weten dat zo een middel niet werkt, ik heb het zelf ook een tijdje gehad namelijk en was nog steeds vrij bang.

Wat ik je dus aanraad is met haar praten en vragen of ze bijvoorbeeld wel even naar de supermarkt durft te gaan als haar moeder/vader iets is vergeten. Is dat wel het geval, praat met de leerkracht en geef haarzelf ook de tip om naar een therapeut te gaan. Is dat niet het geval, raad haar een cursus aan en praat met de leerkracht of je mentor.

Versie 2 begon vorig jaar bij mij op te spelen, and I'm telling you, that's not something to make fun about. Het gaat nu beter met me, ik durf wel weer boodschappen te doen, maar ik durf nog niet naar school. Ik loop bij een psycholoog en krijg antidepressivia.

Ik zou met dat meisje gaan praten. Het kan zijn dat het alleen versie 1 is, en dan kan ze inderdaad die middelen proberen, of met een psycholoog praten. Als het versie 2 is moet er snel iets gebeuren, anders gaat het heel snel achteruit. En dat is niet leuk

---

Destroy what destroys you.

Dilemma schreef:
(...)

Versie 2 begon vorig jaar bij mij op te spelen, and I'm telling you, that's not something to make fun about. Het gaat nu beter met me, ik durf wel weer boodschappen te doen, maar ik durf nog niet naar school. Ik loop bij een psycholoog en krijg antidepressivia.

Ik zou met dat meisje gaan praten. Het kan zijn dat het alleen versie 1 is, en dan kan ze inderdaad die middelen proberen, of met een psycholoog praten. Als het versie 2 is moet er snel iets gebeuren, anders gaat het heel snel achteruit. En dat is niet leuk

Dat begrijp ik best. Ik maak er ook geen grapje van

---

"Some day you will be old enough to start reading fairy tales again.” - C.S. Lewis

Ik heb ook zo iemand, die kan zo een half minuutje praten en dan begint die te huilen en kan hij niks meer uitbrengen. Ik vind het echt enorm erg voor haar. Ik heb trouwens geen flauw idee wat je kan doen, je kan misschien goede moed inpraten etc...

---

Imagination set us free to be just what we want to be ~

Ik zou eerst een met haar gaan praten. En dan kun je misschien later samen met haar op de mentor afstappen.

---

Chaos, panic and disorder. I see my work is done here.

Wandering schreef:
Ik zou eerst een met haar gaan praten. En dan kun je misschien later samen met haar op de mentor afstappen.

Dat vind ik een zeer goed idee, je moet haar wel een kans geven om het goed te doen en niet haar zo 1 zinnetje laten zeggen. Ooit zal ze toch wel eens voor een groter publiek dan alleen de klas moeten praten. En zo kan ze ondertussen al stap voor stap haar angst ondergaan, ik denk dat dat wel beter is dan binnen een paar jaar direct voor meer mensen te hoeven praten.

---

Imagination set us free to be just what we want to be ~

Rivendell schreef:
Je zegt dat ze erg verlegen en stil is. Misschien vindt ze het vooral moeilijk in het middelpunt te staan omdat ze niet tegen aandacht kan. Dat wordt natuurlijk alleen nor maar erger als de druk om te presteren hoog is. Probeer eerst met haar te praten, misschien voelt ze zich dan wat gemakkelijk en wil ze haar problemen met je delen?

Ik vind het ook niet fijn om in het middelpunt te staan, waardoor ik ook stil ben in de klas. Maar ik heb ook wel door dat ze het nog erger heeft en dat ze onzekerder heeft. Faalangst heb ik nooit gehad.

Paramouse schreef:
(...)

Dat vind ik een zeer goed idee, je moet haar wel een kans geven om het goed te doen en niet haar zo 1 zinnetje laten zeggen. Ooit zal ze toch wel eens voor een groter publiek dan alleen de klas moeten praten. En zo kan ze ondertussen al stap voor stap haar angst ondergaan, ik denk dat dat wel beter is dan binnen een paar jaar direct voor meer mensen te hoeven praten.

Dat mogen we ook niet. Iedereen moet sowieso een stuk hebben om te praten, alsof we daadwerkelijk een groep zijn en niet individuele mensen die wat staan te praten. Inmiddels heb ik zelf ook doorstaan hoe het is om met stapjes te groeien en ben ik trots op hoe ik nu sta vergeleken met 5 jaar geleden.

---

It takes 17 muscles to smile, 43 muscles to frown ~~