Hoe mijn ouders steeds partij kiezen voor mijn broertje. Echt, I need to hit someone with a stick.
Hij was de afgelopen dagen logeren bij mijn opa en oma, en dan hangt er altijd een heel relaxte sfeer hier in huis. Zodra hij terug komt BAM spanning van hier tot ginder. Van te voren is er niks aan de hand en zodra hij ook maar denkt dat hij me ziet... Hell breaks loose.
Als hij de kans krijgt begint hij tegen me te schelden, en me te commanderen alsof ik z'n dienstmeisje ben. Ik. Word. Er. Gestoord. Van.
En dan word ik een keer boos op en hem, en dan kiezen mijn ouders bijna altijd zijn partij. Net als net, ik wilde iets pakken en moest even langs de tv. Begint hij helemaal spastisch te zwaaien met zijn armen en te schreeuwen dat ik ervoor sta. Dus zeg ik heel rustig dat hij niet zo spastisch moet doen en loop weg met hetgene dat ik moet hebben, gaat mijn vader tegen mij schreeuwen dat ik normaal moet doen ?!
Urgh. Dit moest er even uit. Amen.
People cry, not because they're weak. It's because they've been strong for too long.
