nou euhm ik weet nietzo goed waar ik moet beginnen, want mn verhaal is eigenlijk niks vergeleken met dat van jullie.
het begon in groep 7 denk ik. Ik had een hele goede vriendin ze was echt mn beste vriendin. D. maar ze ging steeds meer om met C en haar mocht ik niet, nog steeds niet, toen ben ik D kwijtgeraakt. en ben ik in huilen uitgerbarst in de klas. Doordot heb ik moeite met mensen te vertrouwen en durf ik me niet meer echt open op te stellen naar de buiten wereld zeg maar. Ik ben gewoon heel bang wat andere mensen van mij vinden. Al weet ik wel dat ik gewoon ik ben en dat ik me daar eigenlijk niks van aan moet trekken. Maargoed ik werd opgevangen door DE en ze is echt lief dat ze dat voor mij heeft gedaan. Nu zie ik haar soms nog maar ik heb een beetje een argwaan voor haar gekregen. Toen DE en ik samen de honden aan het uitlaten waren kwamen we D C en sanne tegen. We liepen gewoon door maar sanne en c kwamen op een bepaakde manier achter ons lopen en toen kon ik er niet meer tegen heb ik sanne vast gepakt en geschopt, terwijl dat eigenlijk voor c bedoeld was -nogmaals sorry sanne ik heb daar nog steeds spijt van- In groep 8 kwam er een roddel over mij dankzij D dat ik het met een flesje zou doen. Ik heb me in die tijd zo ongeloofelijk kut gevuld dat ik er toeb wel aan heb gedacht om er een eind aan te maken en heb ik ook op het punt gestaan om mezelf te snijden met een schaar maar dat lukte me niet. In de eerste heb ik een nieuwe start kunnen maken en het gaat op zich wel al gaat het nu op school heel kut en word ik soms thuis helemaal gek van mijn moeder die als ze thuiskomt vaak gelijk komt zeuren over wat ik allemaal NIET heb gedaan, terwijl ik dingen ook wel heb gedaan. En mijn broerje is nogal dwars soms waardoor er soms echt ruzie is thuis en daar kan ik dus absoluut niet tegen. Op sommige momenten gaat het heel goed maar soms voel ik me ineens vanuit het niets echt heel erg kut. Owja 8 -bijna9- jaar geleden is mn oma overleden aan kanker, en ik mis haar gewoon soms zo erg.
ook voel ik me vaak heeel alleen en heb ik het gevoel dat echt iedereen me negeert, en dan kom ik in het topic en dan merkt niemand jou bericht op en dan denk ik, zie je wel ze negere. je gewoon. je bent niets waard. terwijl ik ook wel weet dat je er overheen kan kijken enzo
dat was het denk ik wel zo'n beetje, het is echt niks vergeleken met jullie maar het zijn gewoon dingen die ik achter me moet laten en eigenlijk zou moeten vergeten.
respect als je het hebt gelezen
ik voel me nu echt een zeikwijf
en ik weet wel dat julie dat niet vinden maar zo voel ik me gewoon
It's like I'm finally awake - One Direction.
