[RPG] The Habit [4] - Speeltopics

Jongeren:
Jongere (11):
Mireille Amelia Scott.- Slang
Maud Fally- Kameleon
Caitlinn Morgana Camelot- Sneeuwuil
Gawain Marlon Iolani- Havik
Silver Madeline Rue Shaw- Zwarte Panter
Hayes Vukovic- Wolf
Mike kaimana- Orka
Cherie Beth Jones- Kat
Cedric Dean Dux- Aap
Dana Alexia Pippens- Pinguïn
Noah Morrigan- Hert
Eleanor Anthea Hope- Zwaan

Trainers:
Prixor Tapsanter Trainer/Oprichter TAP/
Omroeper.
Sasha Afanasiy Filischkin Wapenexpert/
Leraar
Heather Knochenmus Lerares Plantkunde/
Schoolarts
Valerie Savarin
Lily Haspers

Verdeling:
Prixor Tapsanter-
Caitlinn Morgana Camelot.
Cherie Beth Jones.
Silver Madeline Rue Shaw.
Eleanor Anthea Hope.

Valerie Savarin-
Gawain Marlon Iolani.
Mike kaimana.
Hayes Vukovic.
Dana Alexia Pippens

Lily Haspers-
Maud Fally.
Mireille Amelia Scott.
Cedric Dean Dux.
Noah Morrigan


Sasha Afanasiy Filischkin
Om de week een andere klas, verdeling:
Groen, Blauw, Rood

Heathe Knochenmus
Om de week een andere klas, verdeling:
Rood, Groen, Blauw

[ bericht aangepast op 8 dec 2011 - 13:50 ]

---

"Ignite, my love. Ignite."

oke leuk:Y)

---

Do it scared, but do it anyway.

Valerie Savarin

Ik keek even kort op mijn horloge en besloot dat iedereen uit mijn groep er nu wel ongeveer zou moeten zijn. Pas dan kwam een, al zeg ik het zelf, best goed idee in mijn hoofd geslopen. Geruisloos liep ik naar de kamer van Gawain en klopte zacht aan voor ik binnenstapte. 'Gawain, Cherie, ik verwacht jullie allebei voor mijn training. Gawain zodat je kan kijken wat je mist en Cherie omdat ik wil dat er buiten iemand een oogje op hem houdt aangezien ik dat onmogelijk kan doen. Trouwens de frisse lucht zal je goeddoen.'

[ bericht aangepast op 17 dec 2011 - 22:05 ]

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Dana
Ik liep naar buiten en wachtte op Valerie. De les zou zo beginnen en ik kon niet wachten om mijn gedachtes even uit te kunnen zetten.
Ik keek omhoog, de zon scheen en de warmte verwelkomde me. Ookal hield ik niet van warmte, op een of andere manier was dit soort warmte fijn. Ik gooide mijn blonde haar nog een keer naar achter zodat het wat beter zat en ging op de grond zitten. Het gras voelde kriebelig aan onder mijn handen.
Voordat ik besefte wat ik deed begon ik grassprietjes uit het grasveld te plukken.


-meer inspiratie heb ik niet

---

"Ignite, my love. Ignite."

Het was nog vroeg in de ochtend toen ze me vanop een gigantisch vliegdekschip lieten vertrekken. Ik had gehoopt op een iets sneller en iets moderners dan het oude wrak dat ze me hadden toebedeeld. Deze kist werd alleen voor missies gebruikt waarvan ze zeker van wisten dat er geen weerstand werd geboden. Het beledigde me ergens, want ik zag mezelf graag als één van de betere piloten van de divisie, en dit pietluttige zaakje was dus eerder iets voor de beginners, soldaten die nog moesten leren om op de knop te duwen. Desondanks was ik ook blij dat ze met de zaak. Het was bijzonder stil de laatste tijd, dus ik was blij dat ik nog wat actie kon ondernemen. Bovendien was het voor de goede zaak. Ergens in de Stille Oceaan lag een piepklein eiland, een eiland dat al langer in de gaten werd gehouden door de overheid. Volgens hen was er een tak van de maffia gevestigd, een groepering die er op uit was om de Natie omver te gooien. Dus was het mijn job om daar een stokje voor te steken.
Ze hadden mijn kist met zware bommen geladen, maar in tegenstelling tot normaal hadden ze er geen met een biologisch effect gegeven. Dat verried dat de overheid dit zaakje zag als een irritante kakkerlak die gewoon verwijderd moest worden, te klein om serieuze wapens en serieuze vliegtuigen aan te verspillen.

Toen ik al enkele uren aan het vliegen was, en het een uur of tien in de voormiddag werd, merkte ik dat mijn doelwit op de radar was verschenen. Nu zou het amper een tien minuten zijn voor ik kon verlagen en mijn bom kon droppen. 'Ready for drop,' hoorde ik mijn copiloot in zijn headset roepen, waarop ik dat bevestigde. Met de handeling waarvoor ik opgeleid was, zorgde ik ervoor dat de kist begon te dalen. Het eiland onder ons doemde op uit de wolken en lag als een onbeduidend vlekje in de grote blauwe oceaan. 'Bingo,' fluisterde ik. Gezwind vlogen we over het eiland, tot we zo laag vlogen dat ik een groot, zilverachtig gebouw tussen het groene loof zag opduiken. Toen we er net boven hongen, duwde ik de beruchte knop in en hoorde de bomluiken openen. 'Kaboom,' grijnsde ik tevreden, toen ik de tweede knop induwde en de bom liet vallen.
Een tiental minuten later zweefden we alweer over de kust, terwijl we in de verte de enorme rookpluim zagen opstijgen. Net toen mijn copiloot triomfantelijk begon te lachen, werden we uit de koers geslagen door een enorme knal, waardoor het vliegtuig er meteen mee ophield en richting het water sjeesde.

[ bericht aangepast op 17 dec 2011 - 22:18 ]

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

[nu ben je Gawain het even heel erg aan het verlekkeren dat hij niet me kan trainen, hij wil echt graag meedoen en nu moet hij kijken]

Gawain
Ergens hoor ik een bel afgaan. Ik neig om op te staan, maar besef dan dat het niet voor mij bedoeld is. Ik staar nog steeds naar mijn plafond als er iemand binnen komt. Voorzichtig draai ik mijn hoofd. Het is Valerie. 'Gawain, Cherie, ik verwacht jullie allebei voor mijn training. Gawain zodat je kan kijken wat je mist en Cherie omdat ik wil dat er buiten iemand een oogje op hem houdt aangezien ik dat onmogelijk kan doen. Trouwens de frisse lucht zal je goeddoen.' zegt ze. Ik ga rustig rechtop zitten en kijk haar met grote ogen aan. Ze wilt dat ik wat doe? Waarom zou ik Überhaupt gaan kijken als ik weet dat ik niet kan meedoen.
'U wilt dat ik naar de training kom kijken als ik weet dat ik niet kan meedoen?' vraag ik. Ik laat me weer met mijn handen op mijn buik op bed vallen. Dit vond ik best gemeen. Frisse lucht oke, maar dan ook nog kijken.

---

Do it scared, but do it anyway.

Pff, mijn prentje wil niet werken ;x

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Valerie Savarin

Een harde knal leek de lucht rondom ons helemaal te verscheuren en ik deed het enige logische dat in me opkwam, ik ging op de grond liggen. Alles beefde en even leek het alsof de wereld helemaal aan het vergaan was. Pas als alles weer stil stond richtte ik mezelf op. 'Volgens mij zal er vandaag geen training zijn, naar buiten, nu!' Ik duwde hen allebei de deur uit en volgde op de voet naar buiten. De schade was immens. Een hele kant van het witte hoofdgebouw was met de grond gelijk gemaakt.

[ bericht aangepast op 17 dec 2011 - 22:38 ]

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Dana
Ik gilde toen ik een harde knal hoorde. In de verte zag ik gebouw stukken omhoog vliegen. Ik was in paniek en wist niet wat ik moest doen. Ik sprong overeind en keek om me heen. Wat was dat? Grote rookwalmen vlogen uit het gebouw. De andere! dacht ik. Ik begon naar het gebouw te rennen. Als eerste zag ik de E.H.B.O. Ik rende er heen en zag Valerie, Gawain en Cherie..
'Wat was dat?' vroeg ik aan hun.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Gawain
Na een harde knal beveelt Valerie ons om naar buiten te gaan. Ze duwt ons uit mijn kamer. Even lijkt alle pijn verdwenen. Ik moet gewoon buiten komen. Onderweg kijk ik om me heen. Ik hoop dat de schade niet erg is, maar het tegendeel is bewezen. Buiten is het pas helemaal zichtbaar. Bijna de helft is gewoon weg. Als ik merk dat ik even veilig ben komt de pijn weer terug. Ik laat me op de grond zakken en hou mijn handen nog steeds tegen mijn buik. Wie heeft dit ooit bedacht? Waarom moeten we dood? of was dit toch per ongelijk?

Cedric
Door een luide knal schrik ik uit mijn gedachten. Alles trilt. Verdwaasd kijk ik om me heen. Dit is niet goed. Door de stof die de knal heeft veroorzaakt beginnen mijn ogen een beetje te tranen. Met een hand tegen mijn mond ren ik naar buiten. Ik heb er niet echt op gelet of er nog andere binnen waren. Buiten zie ik al een paar mensen. Ik hoest een keer. Ik ga bij de rest op de grond zitten en zie pas wat er gebeurt is. Iets of iemand heeft een groot gedeelte van het gebouw vernietigd. Ik weet niet wie of wat er in dat deel van het gebouw is. Natuurlijk hoop ik dat er geen mensen dood zijn. Rustig wacht ik op verder instructies.

---

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik haalde opgelucht adem toen ik Cedric zag.
'Je leeft nog,' zei ik opgelucht. Ik keek naar de plek waar ooit het gebouw had gestaan. Er was niks meer, niks meer behalve stof.
'Het lijkt wel een bom,' merkte ik zachtjes op. Ik voelde een rilling van angst door me heen gaan. Wie of wat heeft dat gedaan? Ik wachtte op een andere knal maar die bleef weg. Ik keek Valerie vragend aan. Wat gingen we nu doen?

---

"Ignite, my love. Ignite."

Valerie Savarin

In de verte zag ik een vliegtuig neergaan in de oceaan, het was gemaakt om bommen te werpen maar toch al verschrikkelijk oud. 'Gawain, Dana, Cedric verzamel iedereen die het overleefd heeft en zoek een leraar. De eerste leraar die je ziet, geef je de opdracht mij te volgen naar daar.' Ik wees even naar het neergestorte vliegtuigje en begon te rennen naar de boten.

Noah Morrigan

Een luide knal doet me opschrikken en zonder er bij na te denken begin ik te rennen, voor mijn voeten vallen dingen om en vlak bij de grote deuren struikel ik en beland hard op mijn knieën. Ik zie een bloedvlek die zich uitbreidt over mijn jeans. Damnit, overkomt mij toch ook altijd. Ik probeer op te staan maar wordt overvallen door de zelfde duizeligheid als vanmorgen en gisteravond na die harde tak waarmee ik in aanraking was gekomen. Tegen mijn zin sloot ik mijn ogen eventjes om mijn hoofd leeg te maken.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Cedric
Dana is blij me weer te zien. Ik ben dat ook bij haar. Veel dingen kan ik niet tegen haar zeggen. We krijgen de opdracht om naar de rest te gaan zoeken. Alles werd me helder en ik storm weer terug naar het gebouw. Nog voordat ik goed en wel door de hoofdingang binnen ben vind ik al iemand. Ik herkende haar als een iemand uit mijn team. Ze zat op haar knieën en zonder er bij na te denken til ik haar op en loop weer naar buiten.

Gawain
Ondanks de pijn loop ik weer naar binnen. Een andere jongen stormt me voorbij. Hij komt al snel terug met een meisje. De stof in het gebouw laat me even hoesten. Ik bekijk een paar deuren en kom dan in de eetzaal terecht. Bij het buffet zie ik Heather op de grond. Snel loop ik er naartoe. Ik pak haar bij de arm en help haar naar buiten. Eerst zal ik kijken of er iets ergs is voordat ik haar naar Valerie stuur.

---

Do it scared, but do it anyway.

Noah Morrigan

Twee armen tillen me op voor ik kan protesteren en dragen me naar buiten. De frisse lucht voelt goed en tegelijk als een klap na de dichte rook. Mijn hoofd bonsde nog steeds verschrikkelijk en mijn armen hangen slap naar beneden. 'Dan-dankjewel.' breng ik met moeite uit, mijn stem klinkt schor en pijnlijk aan in mijn droge keel.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Cedric
'Dan-dankjewel,' stottert het meisje. Ik loop nog een stuk verder voordat ik antwoord geef. 'Geen probleem,' zeg ik en concentreer me weer op de weg voor me. Zonder veel moeite weet ik het meisje uit mijn team bij de plek waar we net waren te krijgen. Voorzichtig leg ik haar weer neer en ga langs haar zitten.
'Gaat het een beetje?' vraag ik. Ik heb natuurlijk niks bij me om haar te geven.

---

Do it scared, but do it anyway.

Noah Morrigan

'Ja.' De grond onder mij voelde mij veel te hard en koud aan dus ging ik rechtop zitten terwijl ik de duizelingen in mijn hoofd negeerde. Even doorbijten Noah, sprak ik mezelf streng toe. 'Zijn er nog mensen binnen?' vraag ik, angstig naar zijn antwoord. Pas na ik het gezegd heb besef ik hoe dom dat was. Hoe kon hij dat nou weten.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.