• Zoals ik in een ander topic al gepost had, heb ik ouders van wie ik geen verkering mag. Ik heb lange tijd gelogen, maar nu ga ik er kapot aan. Ik heb alles uitgeschreven in een brief. Ik durf die alleen niet te geven of te mailen, omdat ik bang ben voor de gevolgen. Wat moet ik doen?


    26 - 02 - '16

    Gewoon geven, niet omdat ze het recht hebben om het te weten, maar omdat ze maar moeten accepteren dat jij geen klein meisje meer bent. c:


    your eyes are like stars in the night.

    Ik snap je punt heel erg goed, ik zit ook tussen twee vuren in. Kies voor jezelf, hoe egoïstisch dat ook moge zijn. Liefde is sterk en dat kun je niet ontkennen. Als je even wilt praten, mijn MSN staat altijd voor je open (flower).


    Bananen zijn lekker, toch? Zet dit ook in je signature als je ook van bananaaaas houdt!

    Ik zou het eerst aan mijn moeder vertellen.
    Dat ik er ook recht op heb, dat ik ernaar verlang.
    Dat ik niet klein meer ben, en het eens wil gaan proberen.
    Gewoon eerst beginnen van 'wanneer had jij je eerste vriendje?' of 'hoe heb je papa ontmoet' enzo, dan moet je je kans grijpen!

    Succes !(:

    DSTYLES schreef:
    Ik zou het eerst aan mijn moeder vertellen.
    Dat ik er ook recht op heb, dat ik ernaar verlang.
    Dat ik niet klein meer ben, en het eens wil gaan proberen.
    Gewoon eerst beginnen van 'wanneer had jij je eerste vriendje?' of 'hoe heb je papa ontmoet' enzo, dan moet je je kans grijpen!

    Succes !(:


    Was het maar zo makkelijk ):


    26 - 02 - '16

    Ik had een vriendin die alleen woonde met haar moeder, en die vond het idee van haar enige dochter die een vriend kreeg ook niet erg fijn.
    Ze zei zelfs een keer dat als een jongens seks met haar wilde en maar bleef aandringen, dat die vriendin tegen hem moest zeggen dat hij zijn vriend maar in een sleutelgat moest stoppen.. :'3

    Maar het lijkt me inderdaad best vervelend.
    Het advies van DSTYLES is toch wel een goed idee? Eerst vragen hoe oud je moeder was toen ze haar eerste vriend kreeg, dat zal ook geen vijfentwintig geweest zijn (:


    -

    Op de bus doen en zorgen dat hij aankomt als je weg bent?


    I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

    Je moet hem gewoon geven. Wat jij al zegt, je gaat er kapot aan. En ook jíj bent belangrijk. Het is heel normaal dat je op een bepaalde leeftijd gewoon verliefd wordt, en dat is gewoon eigenlijk niet tegen te houden. Jij verdient het niet om hier zoveel pijn aan te lijden. Wat ik zou doen is inderdaad die brief doen, hem op tafel leggen op een moment waarvan je zeker bent dat ze samen thuis zijn, en dan heel erg snel wegwezen.


    Chaos, panic and disorder. I see my work is done here.

    Cerebellum schreef:
    Je moet hem gewoon geven. Wat jij al zegt, je gaat er kapot aan. En ook jíj bent belangrijk. Het is heel normaal dat je op een bepaalde leeftijd gewoon verliefd wordt, en dat is gewoon eigenlijk niet tegen te houden. Jij verdient het niet om hier zoveel pijn aan te lijden. Wat ik zou doen is inderdaad die brief doen, hem op tafel leggen op een moment waarvan je zeker bent dat ze samen thuis zijn, en dan heel erg snel wegwezen.


    of als ze beide aan het tv kijken zijn, zeggen dat er een brief is binnengekomen, en dan snel wegwezen.
    Ik weet niet hoe het is om zulke ouders te hebben,
    maar ik leef met je mee.,, Je ouders houden toch van je?
    Ze willen niet dat je pijn lijd, toch?


    Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

    Ik heb besloten om de confrontatie niet langer uit de weg te gaan en alles eerlijk te zeggen. Het gaat moeilijk worden, maar ik denk dat een brief geven de afstand tussen mij en me ouders alleen maar groter maakt.


    26 - 02 - '16