ik word letterlijk gek van mezelf.
Het ging eindelijk weer een tijdtje goed met me, tot de dood van een 'vriend' van me.
Tenminsten, na die tijd is het weer zwaar achteruit gegaan.
Bij iedereen die iets aardigs zeg of er voor me probeert te zijn, krijg ik het gevoel dat ze een spelletje met me spelen.
Aangezien ik ook een groot spel was voor die 'vriend'
Ik had nooit gedacht dat zijn dood me zoveel zou doen. maar ik ben er nu wel klaar mee.
Ik wil weer gewoon normaal tegen mensen kunnen praten zonder dat ik er wat achter ga zoeken en ik wil mezelf niet meer in slaap hoeven huilen.
Niet meer de helle dag met een glimlach op me gezicht lopen terwijl ik eigenlijk alleen maar wil huilen.
Ik weet dat het niet alleen door zijn dood komt, maar het heeft er wel alles laten uitkomen. toen begrepen mensen opeens wel hoe ik me voelde en waarom ik de helletijd moest huilen.
Ik heb er gewoon geen zin meer in.
Ik wil weer normaal leven, en niet alles willen doen wat god verboden heeft.
Ik wil nooit meer verliefd worden en gelukkig zijn met mezelf.
Ik wil mezelf niet meer kwellen door zielige liedjes en zijn opgenomen stem te luisteren.
Ik ben er klaar mee.
en dit, moest er gewoon even uit.
''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''
