Honey
Vez' slavetoy ✬ Good girl ✬ Outfit ✬ Kitchen with Ace & Abe
✬ ✬ ✬
Vez' slavetoy ✬ Good girl ✬ Outfit ✬ Kitchen with Ace & Abe
✬ ✬ ✬
|
|
De gespannen atmosfeer zwelt aan tot iets voor de blondine oncomfortabel en al voor Abe met een tegengeluid komt, zet ze zich schrap voor het antwoord dat hij de scherpe uitlating van de zwarte kat zal geven.
‘O ja?’ fuck ‘Misschien moet je er zelf in het vervolg op letten dat je dat soort telefoontjes niet in het openbaar moet doen. Dan hoef ik ook jouw rotzooi niet op te ruimen,’ kaatst de schorpioen op belerende toon terug. Honey klemt haar kaken op elkaar, willens en wetens onderdeel van een gesprek waarvan ze zich niet kan indenken dat ze de dame in kwestie daar normaliter onderdeel van zouden maken. Het is onvoldoende informatie om wijzer uit te worden—maar het staat de zuidelijke buiten kijf dat de nieuwere leider er een belangrijkere taak op houd dan ze eerder al zou hebben vermoed. Het is Abe die voorkomt dat ze met te nieuwsgierige kijkers terugkijkt naar de man achter het zwarte kattenmasker. Hij heeft geen enkele aandacht voor haar wanneer hij zich langs haar heen tot de man in kwestie wendt. ‘Hoewel ik daar klaarblijkelijk nu toch al mee bezig ben.’ De kortdurige stilte die valt lijkt de temperatuur met tien graden te laten dalen en Honey twijfelt niet wanneer ze tussen hen in dringt, de bijna venijnige manier waarmee haar heup contact maakt met die van de nog naamloze bendeleider hetgeen dat haar in staat stelt de situatie naar andere wateren te stuwen. Het geluid vanuit de altijd onvoorspelbare schorpioen moedigt haar aan een tandje bij te zetten, laat haar schouders net dat beetje meer naar voren hellen opdat haar boezem het bevallige uitzicht krijgen waarop anderen haar meestal herkennen. Als Abe zich slechts een klein moment laat afleiden door de nog altijd zwijgzame man achter haar, dankt ze de baas van het universum voor het feit dat ze nooit last heeft van klamme handjes. ‘Dat lijkt me een goed plan. Misschien dat je vanavond toch nog iets oplevert. Al lijkt het me wel verstandig als—’ Honey kijkt naar hem op met een glimlach die haar kaarsrechte tanden toont en haar wangen oprekt tot het onvolmaakte kuiltje tevoorschijn komt; terwijl ze de roodgelakte nagels die zich naar zijn veel grotere vingers krullen veel liever in zijn oogkassen zou zien verdwijnen. Lul. ‘—Black Cat zich ook naar het feest begeeft. Het staat een beetje vreemd als één van de bendeleiders ontbreekt, niet waar?’ [tan]De blondine knippert traag, en haar gezicht is nog geen seconde ontspannen geweest als ze zich beseft dat hij bijna de naam heeft laten vallen van het grootste mysterie van het hotel. Het keelgeluid achter haar is veelbetekenend. Ze heeft zelfs Vesper er nooit op betrapt dat hij de zwarte kat bij een echte naam noemde. Maar nooit eerder heeft het haar zo dwars gezeten, met die verdomd zachte lippen vers nog in haar geheugen. ‘En wie weet komen we jouw blondine nog wel tegen. Kan die ook meteen mooi mee en zijn we weer compleet,’ voegt Abe daar honend aan toe. Honey denkt terug aan de korte ontmoeting met de jongedame eerder in de keuken, en grimast bijna als het onaangename geluid van het mechanische masker klinkt en haar aandacht naar de veel te kalme verschijning van de zwarte kat lokt. ‘Hoe uitermate aanlokkelijk dat ook klinkt zijn er mensen die daadwerkelijk nuttige dingen om handen hebben,’ zegt hij op geslepen toon. De vervorming geeft geen enkele emotie weg, enkel de meer dan bekende ijzige rasp die haar onbedoeld iets in zijn richting laat draaien. Hij is duidelijk van plan de keuken te ontvluchten, en ditmaal kan de blondine zich er niet van houden dat er een misnoegzame trek rond haar lippen verschijnt. Misschien niet zozeer omdat hij er geen behoefte aan heeft hen te vergezellen naar het feest in de kelder—maar des te meer omdat hij niet weet hoe snel hij bij haar vandaan moet komen. Het is die onredelijke gedachtengang die haar betrapt doet wegkijken naar de keukenkastjes. Ze doet heel hard haar best om zich onverschillig naar Abe's arm te vleien, en onder andere omstandigheden zou het haar allicht niet zoveel moeite hebben gekost om de spieren daar te waarderen. Op dit moment moet ze echter haar best doen om zijn cologne te verdragen bij de echo van zijn dreigement in haar achterhoofd. Vez heeft niet gezegd hoelang hij weg zal blijven, zijn tas eeuwig ingepakt, en het idee dat hij morgen op de stoep kan staan, vers ingelicht door de man aan haar zijde— ‘. . .bij terugkomst dan is het opruimen van andermans rotzooi wel het laatste waar je je zorgen over hoeft te maken.’ De paniek in haar hazelkleurige ogen springt over in bezorgdheid, deels omdat de woorden die zijn doorgedrongen als een ijskoud dreigement klinken, en deels omdat de conversatie tussen de twee mannen hiermee ten einde lijkt gekomen. Een schuine blik op de klok verteld haar tevens dat ze lang genoeg is verdwenen om te zijn opgevallen. Fuck. ‘Ik kan je beloven dat ik meer dan genoeg oplever, sugar,’ zegt ze gelijktijdig met een brutaal te noemen kneepje in zijn hand. ‘Ze noemen me niets voor niets liquid gold.’ De suggestieve lik over haar lippen gaat geheel automatisch, al mist het genoegzame randje aan haar zwoele stem en kijkt ze hem net niet lang genoeg aan om het te verkopen. ‘Weet je zeker dat je niet blijft voor de show?’ ze kan het niet laten zich tot de zwarte kat te wenden, de indringende manier waarop haar kijkers naar het masker blikken contrasterend met de vrije hand gedachteloos over haar silhouet laat gaan. |
[ bericht aangepast op 14 aug 2020 - 21:05 ]
Feel the fire, but do not succumb to it.
.
