Ik ben begonnen aan een nieuw verhaal. Als je het iets lijkt, begin dan zeker te lezen (:
Valletta, een vijftienjarig meisje uit Israël, moet noodgedwongen haar familie achterlaten. Samen met haar beste vriend, Mo, lukt het haar om weg te vluchten. Elke avond slaat ze haar handen om haar benen. De treurige muziek bereikt haar oren. Het is alsof ze met haar gedachten wegvliegt naar vervlogen tijden, waarin ze nog gelukkig was en lachend door het leven ging. Ze hoort een opwekkend deuntje de muziek doordringen en hoort haar lach weer klateren. Ze legt haar hoofd op haar knieën en luistert stilletjes naar de muziek, die het verleden oproept en het heden even doet vergeten. Tranen komen en rollen traag glinsterend over haar wang. Het gevoel van het gemis is ondragelijk. Valletta gelooft niet dat ze nog ooit gelukkig kan worden... Of wel?
Link
[ bericht aangepast op 12 aug 2011 - 8:58 ]