Oké, hij is niet zo heel uitgebreid. Ik moet namelijk mijn tas in gaan pakken aangezien ik voor twee dagen weg ga (en dan een dag weg thuis ben en dan voor twee weken weg ben, dan weer een dag thuis ben en dan weer voor een week weg).
Rol: Dooddoenermeisje dat naar de Orde wil overstappen
Voornaam: Alexandra, maar iedereen noemt haar Alex
Achternaam: Matthews
Volledige naam: Alexandra Rosaleen Matthews
Leeftijd en geboortedatum: Alex is zeventien jaar oud en geboren op 16 mei.
Afdeling en reden: Alex zit in Zwadderich, aangezien ze heel erg veel waarde hecht aan bloedzuiverheid. Ze zei altijd dat als ze in een afdeling met allemaal modderbloedjes terecht kwam, ze meteen van school zou veranderen.
Uiterlijk:
Yohanna. (Jóhanna Guðrún)
Als je Alex voor het eerst ziet, schiet meteen een woord je gedachten binnen: elegant. Haar manier van bewegen is rustig, kalm en sierlijk. Het is bewonderingswaardig.
Alex maakt nooit een misstap. Ze kan op de hoogste hakken rondlopen zonder ook maar te wankelen. Ze struikelt nooit, is niet onhandig of stuntelig. Als ze loopt, raken haar voeten de grond maar zo lichtjes dat het af en toe lijkt alsof ze zweeft. Kortom, ze is heel gracieus.
Alex heeft haar van oorsprong blonde haren met behulp van magie wit laten kleuren. Haar haar is nu nog witter dan haar huidskleur en reikt tot een stukje over haar schouders.
Ook de kleuren van de rest van haar gezicht liggen tegen wit aan; haar lippen zijn zachtroze en haar ogen zijn felblauw. Alleen haar wenkbrauwen zijn opvallend donkerder dan de rest van haaar gezicht.
Omdat Alex van nature al zo bleek is, heeft ze er een hekel aan dat de uniformen van Zweinstein zwart gekleurd zijn, waardoor ze nog minder kleur lijkt te hebben. In haar vrije tijd zal je haar dan ook nooit in zwarte kleren zien.
Haar huid wordt in de zomer wel wat bruiner, maar in de winter wordt ze zonder pardon weer zo wit als eerst. Bovendien kan ze niet erg lang in de zon zitten zonder last te krijgen van verbrandingen. Haar ouders vinden haar huid geweldig mooi, maar stiekem is Alex bezig met het onder de knie krijgen van spreuken waarmee ze haar huid iets donkerder kan maken.
Alex heeft een slank postuur met smalle heupen. Ze is ongeveer een meter vijfenzeventig lang.
Toverstok en patronus: Alex heeft een toverstok gemaakt van hulst. De kern bestaat uit een haar van de staart van een eenhoorn. De stok is 24,9 centimeter lang en gemaakt door Olivander.
Alex kan, zoals alle Dooddoeners behalve Sneep, geen Patronus oproepen.
Familie: Alex haar ouders, Rosaleen en Leonard, zijn zo bloedzuiver als het maar kan zijn. Het zijn dan ook allebei Dooddoeners. Ze hebben hun kinderen opgevoed met het idee dat modderbloedjes vies zijn, onwaardig, nog erger dan Dreuzels. Alex heeft dit standpunt dan ook overgenomen. Ook hebben ze er ingestampt dat alle wezens ondergeschikt zijn aan de mens.
Het resultaat; Alex voelde zich beter dan iedereen die niet bloedzuiver was.
Alex heeft ook nog een jonger broertje, Stephen. Hij is pas veertien jaar oud en zit dan ook in het vierde jaar, net zoals zijn zus in Zwadderich. Stephen beschouwt alles wat zijn ouders hem vertellen als waarheid. Hij is een groot fan van de Heer van het Duister en wil een Dooddoener worden, zoals de rest van zijn familie al is.
Extra: De reden waarom Alex niet meer een Dooddoener wil zijn is de volgende. Toen haar ouders een keer een taak niet goed genoeg hadden uitgevoerd volgens de Heer van het Duister, liet hij zijn trouwste aanhanger Bellatrix de Cruciatusvloek op haar broertje Stephen uitvoeren. Dat leek hem de beste straf, hun zoon voor hun eigen ogen martelen terwijl ze niets mochten doen.
Verrassend genoeg had Stephen daarna nog diep respect voor die vreselijke man, aangezien zijn ouders hem hadden verteld dat dat hoorde, dat ze gestraft moesten worden omdat als hij het niet deed men de regeltjes niet meer zou nauw zou nemen.
Alex’ houding was echter honderdtachtig graden gedraaid. Ze vond het laag om zo’n onschuldig, klein jongetje aan te laten vallen. Hij liet het door iemand anders afhandelen alsof ze niet goed genoeg voor hem waren.
Ze was woedend, maar deed niets. Ze was slim genoeg om te begrijpen dat dat haar dood zou worden. Maar ze wilde wraak.
Gelukkig hadden haar ouders haar Occlumentie geleerd, aangezien ze grote geheimen met zich meedroeg en het niet mocht gebeuren dat leraren erachter zouden komen. Zo kon ze haar veranderde houding verborgen houden voor de Dooddoeners, ze speelde namelijk alsof ze het nog steeds een grote eer vond om de Heer te dienen.
Aangezien ze officieel een volwassene is, hoopt ze dat de Orde haar serieus neemt en op kan vangen.
Carry me away, I hope that you don't break.
