Ik wil even iets zeggen tegen jullie allemaal en dit is voor mij en misschien voor ons allemaal heel erg belangrijk.
Ik heb nu even met sommige mensen een gesprek gehad over EC en wat EC voor ons betekend. EC is een plek van thuiskomen naar een kut dag op school. Het voelt niet meer als thuiskomen na een kut dag op me werk. Het is anders. Mensen veranderen en dat weet ik als de beste. Daar ben ik nota bene het levende bewijs van. Maar dit gaat hartstikke fout.
Waar zijn de tijden dat we iedere dag 2 topics vol spraken en lachten? Die zijn tegenwoordig ver te zoeken en dat doet me persoonlijk heel erg veel pijn. Ik zou mijn leven in jullie handen durven leggen en durven wedden dat ik zou blijven leven, dat is iets dat ik een tijd geleden zou zeggen. Nu zou ik het met een grote aarzeling durven zeggen.
Het is toch erg dat mensen zich genegeerd en niet welkom voelen. Dat buitenstaanders dat zeggen is normaal, maar onze eigen vrienden. Dit is geen EC meer zoals ik het kende. Dit bericht zal niet veel uithalen waarschijnlijk, maar als dit zo blijft is er over enkele weken/maanden geen EC meer. Steeds meer mensen zullen denken dat ze niet welkom zijn en vertrekken. En ik spreek nu niet alleen over Nikki. Er zijn meer mensen geweest die dit zo ervaren hebben. Er moet iets veranderen of we zijn weg.
Ik wil niet dat we weg zijn, daar zijn jullie te belangrijk voor. Dus ik stel voor dat we een poging doen om onze ouderwetse gezelligheid terug te gaan vinden. Mensen horen zich hier welkom te voelen. Het thuiskomgevoel en het vertrouwen moet op een of andere manier te herstellen zijn. Ik weet niet hoe, maar dit zo door laten gaan zal niets oplossen.
Ik hoop dat alles goed zal komen, anders trek ook ik me terug uit het EC. Ik weiger om toe te kijken hoe alles veranderd. Hoeveel pijn het me ook zal doen, dit doet me nog veel meer pijn. Zoveel dat ik huil en ik wil niet huilen. Ik heb genoeg gehuild. Ik wil lachen als ik het EC binnenwandel en niet dit.
I will love you forever, but I refuse to hurt myself over and over. <3
Best way not to get your heart broken, is to pretend you don't have one.
