Als mensen Corey zouden zien als hoe hij vroeger was, zouden ze het niet kunnen vergelijken met de Corey van nu. Hij was blij met waar hij was, Texas. Het dorp was niet groot maar iedereen kende elkaar, en als je een winkel in liep, wisten ze al vrijwel meteen waarvoor je kwam. Corey had daar een hechte vriendengroep, kortom hij had een fijn, rustig leven.
Het kwam dan ook als een klap aan wanneer zijn ouders gingen scheiden. Zijn moeder bleef in Texas, met zijn vader vertrok hij naar een of andere gehucht. Het was alsof de lucht er alleen al deprimerend was, Corey werd steeds stiller, killer en agressiever tegenover zijn nieuwe medeleerlingen, die overigens niet echt gastvrij zijn. Hij wordt erg op zichzelf, schenkt weinig aandacht aan zijn vader, hij verwijdt dit alles aan zijn vader.
Maanden kruipen voorbij, steeds weer dezelfde donkere dagen, die allemaal op elkaar lijken. Als er een nieuw meisje in de klas komt, licht er heel even wat op. Ze zag er anders uit dan alle anderen hier, en werd net zo ondergewaardeerd door de rest. Zij wordt de enige met wie hij praat, en dan komen ze ook achter de verdwijningen die steeds vaker plaatsvinden.
- Onbekende personen
- 25 hoofdstukken
- Nog steeds bezig
- Spanning
- Pesten
Stuur me een mail als je het verhaal wilt lezen, en ik stuur vrijwel meteen de link van het verhaal terug!
Anders kun je altijd 'I don't belong here opzoeken' :]