Dit gaat geloof ik best een lang verhaal worden, waar jullie waarschijnlijk moeilijk over kunnen oordelen omdat het over mijn oma gaat en die kennen jullie natuurlijk niet ;p
Maar toch...
Nou,, Ik heb dus het idee dat mijn oma jongens voor meisjes trekt. Uit de oude gewoonte; jongens kunnen het bedrijf later overnemen, dat kunnen meisjes niet. Dat zie ik wel als bijvoorbeeld mijn broertje en neefje iets van haar krijgen waar ze iets aan hebben, of leuk vinden, en ik krijg iets waar ik van denk 'wtf wat moet ik hiermee?!'. Daarnaast is ze nog hartstikke ouderwets ingesteld; de dingen moeten gaan zoals ze behoren te gaan, het mag niet anders. Het kan namelijk niet dat er mensen zijn die zich anders kleden, of mensen die homo zijn. [Ik daarentegen heb het tegenovergestelde. Ik vind t knap als mensen voor hun geaardheid durven uitkomen, ik heb zelfs een vriend die homo is. Ook hou ik van mensen die zich anders kleden, ik ga woensdag ook een schuine pony laten knippen die k roze ga verven ^^] Als klap op de vuurpijl heb ik haar gevraagd dat, als ik aan mijn nieuwe opleiding ga beginnen, misschien een of twee daagjes bij haar zou kunnen blijven, als het met school telaat zou worden. Ik woon namelijk in het zuidelijkste puntje van Zuid-Limburg, en ik wilde mijn studie eigenlijk doen in Eindhoven, wat heel dicht bij haar ligt. Maar ik wil niet op kamers, en elke dag reizen is echt super lang. Vandaar dat ik het misschien zou kunnen onderbreken door soms bij haar te blijven. Maar dat ging niet, want ze had teveel lichamelijke problemen en blablabla. Mijn moeder en ooms wisten helemaal niks van 'al die lichamelijke klachten', en mijn oma heeft dit ook alleen maar aan mij verteld, want ze wilde mijn moeder en ooms niet ongerust maken. Ja sorry hoor, maar wat maak je een 17-jarige dan?! Ze klonk namelijk echt alsof ze met 1 been in het graf zou staan, als ik bij haar zou blijven... 
Mijn moeder heeft ook veel problemen met haar gehad [het is dus haar moeder]. En op een of andere manier lijkt het net alsof ze het leuk vind om dwars te liggen. Alsof ze het onbereikbare probeert te bereiken. Maar door de dingen die ze me dus nu heeft geflikt wil ik haar steeds meer proberen te laten zien dat ik geen doorsnee meisje ben. Dat ik wél hou van mensen die ervoor uitkomen dat ze home/lesbi/bi zijn. Dat ik ook hou van mensen die zich anders kleden, of hun haar in weetikveelwat voor kleur verven. Ik wil weten hoe ze reageert als haar kleindochter houdt van hetgeen zij zo vreselijk vindt.
Maar is dit wel normaal? Ik heb echt heel erg die drang nu, om het haar op een of andere manier duidelijk te maken dat ik anders ben dan 'normaal'. Proberen aan haar verstand te brengen dat het ook anders kan dan de manier zoals die vroeger normaal was. Maar tegelijkertijd vraag ik me af waarom ik dit zo heb? Mijn moeder heeft het al vaak genoeg geprobeerd, maar het is onbegonnen werk. Daar is mijn oma te koppig voor. Waarom wil ik het dan toch proberen, al weet ik voor 99,99% zeker dat t geen nut heeft?
Dankje voor het lezen van dit hele verhaal waar je waarschijnlijk geen zak aan hebt. En sorry voor dit hele verhaal, maar ik moest t gewoon evne kwijt...
Inspiration can hit you any time
