Voor alle duidelijikheid, ik ben Sevda, ook wel bekend als GrasSprietje/EstrellaVida.
Oké, in de grote pauze, vlak voor mijn laatste uur, heeft mijn beste vriendin, Melissa, vertelt dat ze opnieuw gaat verhuizen, ditmaal naar een dorpje boven Utrecht. Terwijl iedereen gechrokken was, en Melissa zelfs even moest huilen. Was ík degene die alles overeind probeerde te houden, en bleef zeggen dat het goed kwam. Nee, veel vertrouwen had ik niet, maar het was al moeilijk genoeg, voor iedereen.
Toen de bel ging, liep ik naar mijn klas, terwijl ik alleen door de gangen liep drong het echt door, en zodra ik zat in het lokaal, was alles wat ik kon doen, voor me uit staren, tranen inhouden en hopen dat mijn make-up het aan kon. Op één of andere manier, zag toch heel mijn klas dat er iets was, ik weet niet hoe, ik heb helemaal geen sterke band met ze. Toen iedereen vroeg wat er was, zei ik dus dat ze ging verhuizen, ik was helemaal in tranen.
Geloof me, er is écht veel nodig om mij in het openbaar te laten huilen, zo ben ik niet. Ik wil namelijk niet zwak lijken. Het was de eerste keer dat mijn klas me zo zag. Hun wisten alleen niet beter dan dat zij gewoon ging verhuizen, en het niet de eerste was. Ik vertelde dat in groep 6, mijn beste vriendin ook ging verhuizen, en zodra zij weg was, iedereen me in de steek liet. Maar verder weigerde ik iets te zeggen.
De reden dat ik huilde, was niet puur om dat. Het was gewoon écht de druppel, over de druppel, kon ik mijn verhaal krijt. Maar mijn emmer zit nog altijd vol. Het voelt echt alsof ik helemaal alleen ben. Ja, ik heb Quizlet, maar ik kan niet mijn hele leven afhankelijk blijven van die meetings, dan spring ik nog liever direct voor een trein.
Het voelt gewoon, alsof alles, stukje bij beetje, afbrokkelt, alles wat me sterk maakt, verdwijnt. Ik heb gepraat, en het luchtte op, maar nog altijd, mijn emmer zit letterlijk vol.
Ga nu niet zeggen: 'Je kunt nog altijd bij haar op bezoek', dat weet ik ook wel. Ik ben absoluut niet achterlijk.
Maar echt, ik weet niet wat ik moet, het liefst zou ik alles vergeten, opnieuw beginnen en dergelijke. Maar dat gaat gewoon niet.
Let it come and let it be
Frodo
