Het lijkt wel alsof ie niet meer van me houdt. - Liefde, Vriendschap & Familie

Ja, misschien een zeik titel maar dit wordt een zeik topic omdat ik even zin had om te zeiken.

Het gaat over mijn vader.
Het gaat al een tijdje niet goed met me, en onder andere komt het omdat ik erg passief ben, lusteloos. Ik onderneem bijna niets, doe weinig aan sport en ik neem geen initiatief.
Dit gaat al echt best wel lang, en mijn vader wilt mij heel graag helpen. Hij praat met me, helpt me, probeert me te motiveren etc. maar niets helpt bij mij. Ga niet vragen waarom ik het niet doe, want ik weet het zelf ook niet. Dat is wat me echt helemaal kapot maakt van binnen, want telkens weer als hij vraagt: 'Waarom doe je het niet?' Dan antwoord ik met zo'n stomme reden: 'Ik weet het niet.'
Dan wordt hij weer boos, en dan heb ik echt het gevoel alsof ik hem teleur stel. Want altijd kon ik zo goed met hem opschieten, we waren de groene ogen tegen de bruine ogen, maakten samen grapjes met elkaar en zo. Echt zo'n vader - dochter relatie.
Maar nu, de afgelopen twee weken of zo. Hij praat amper met me, kijkt me soms minachtend aan en ik heb het gevoel alsof ik wéér niets goed doe, terwijl ik dat zo graag wil.
Daarnet bijvoorbeeld weer. Ik was heel erg bezig met leren, roept hij naar boven dat ik een fruitsalade moet maken. Ik zucht geërgerd (omdat ik echt verder wil leren, want het is zoveel) en zeg dan chagrijning dat ik eraan kom. Daar wordt hij wordt boos om, en dan is ie weer geirriteerd en boos op mij. Als ik dan probeer uit te leggen dat ik gewoon veel te doen heb, kom ik niet uit mijn woorden of dan zegt ie dat ie juist boos wordt om mijn reactie. Dat het ook anders kan.
En ik houd zoveel van mijn vader, echt onwijs veel, ik wil echt niet dat ie denkt dat ik te dom ben of dingen niet kan. Ik weet niet hoe ik dat hem kan omdat ik mijn gevoelens niet snel open durf te leggen, en hij helemaal niet. (Komt door zijn jeugd, strenge ouders etc.)
En ik weet het echt gewoon niet. Alsof hij niet meer van me houdt. Ik ben nu echt aan het janken, want ik wil zo graag dat dit voorbij is. Maar ik weet niet hoe.
Bedankt voor het lezen en/of reageren.

You're a lover of the wild and a joker of the heart, but are you mine?

Kun je niet tegen je vader zeggen dat je dat denkt?
Misschien zijn zijn reacties dan anders?

Food.

Aaahw, Shireen toch. Geloof het of niet, maar ik heb dit ook meegemaakt. Probeer kleine gesprekken met hem aan te gaan, jullie moeten op dit moment opnieuw naar elkaar toegroeien.

Olive

Weetje.
Je papa is gewoon erg bezorgd om je en hij geraakt gefrustreerd omdat hij je niet kan helpen. Dat is de reden waarom hij zo reageert, neem het niet persoonlijk. Waarschijnlijk voelt hij zich schuldig. Neem hem niets kwalijk, hij is gewoon bezorgd!

Has no one told you she's not breathing?

Ik snap dat dit heeel zwaar voor je is, maar je moet blijven geloven in jullie band. Liefde tussen ouder en kind is onbreekbaar. Het is als water. Het kan door je handen glippen, maar het verdwijnt nooit. Het is er altijd! En je vader zal ook altijd van je blijven houden. Het zal waarschijnlijk helemaal niet aan jou liggen dat hij zo doet!! Misschien heeft hij zijn periode gewoon niet. Hij is ook een mens en gaat door mindere tijden. Maar dat verander niets aan het feit dat hij van je houdt!! <3 Jij bent niet dom of stom. Je bent geweldig en dat weet hij ook! Misschien moet je eens met hem proberen te praten, of gewoon samen eens een leuke film gaan kijken of zoiets. Iets vrolijks doen zal het vast weer beter maken!
Sterkte!! <33333

Heaven is where love is. Love is where your heart lies. <3

Ik heb ongeveer hetzelfde

Ah, bedankt voor jullie lieve reacties. Ik zal aan jullie tips denken. (:

@Absolute
Jij ook sterkte ermee dan! X

You're a lover of the wild and a joker of the heart, but are you mine?

Ik weet wat je bedoelt, ik heb dat gevoel ook soms bij mijn papa. Ik praat dan altijd met mijn mama en zeg haar dan hoe ik me voel en zij praat dan met papa en dan komt hij me achteraf zeggen dat het niet zo bedoelt is enzo. Dat helpt dan wel altijd en dan gaat het altijd weer goed tussen ons. Misschien kan je ook eens met je mama praten? En anders voorzichtige kleine gesprekken proberen aan te gaan met je papa en hem toch proberen te zeggen wat er op je lever ligt?
Ik hoop voor je dat het opgelost geraakt want dit is echt niet leuk!

Zet je dan over jezelf heen en neem één keer eens ergens het initiatief voor. Zul je zien hoe trots hij dan op je is, en hoeveel dat zal schelen in jullie relaties. I've had the same thing ):

A king can rule a kingdom, but happiness will rule the

Ik denk dat hij misschien wel aanvoelt dat het niet helemaal goed met je gaat en dat hij je wil helpen maar niet goed weet hoe. En dat hij zich zorgen maakt om je, ik zou een gesprek met hem proberen aan te gaan erover. En als hij daar niet zo van is dan een mailtje naar hem sturen met dat erin.

-

Zou je het erop kunnen wagen om dit topic aan hem te laten lezen? Het zal geheid heel confronterend zijn voor jullie beiden, maar dit stuk tekst is vanuit het hart geschreven en als je niet uit de juiste woorden komt, kun je het hem misschien laten lezen :]
Iig veel succes.

No growth of the heart is ever a waste