Story: Mijn mama heeft kanker, maar kanker krijgt mijn mama niet.

(Het is zomervakantie)

"Neen, neen, neen" riep de 15-jarige Iris weer eens met veel te veel decibels. Haar vader keek haar met een vreemde blik aan.
"En ik die dacht dat je zoveel van Regi hield." zei hij een beetje teleurgesteld.
Iris draaide met haar ogen en bonkte de trap op als een op hol geslagen kudde olifanten.
Haar vader luistert nooit goed naar haar, nu had hij tickets besteld voor Milk Inc. volgend jaar, terwijl ze 2 weken geleden nog duidelijk had gezegd dat ze Regi haatte!
Na een hele dag te mokken op haar kamer kwam ze voor het avondeten naar beneden.
Er werd niets gezegd aan tafel.
Wanneer haar vader zuchtte en Iris al aanvoelde dat haar vader na de diepe zucht weer ging zagen, ging de bel.
"Ik ga wel" zei Iris nog steeds mokkend omdat haar vader nu nog harder zuchtte.
Het was mama, ik was blij mama te zien, want het was alweer een hele tijd geleden.
Ik vroeg of ze binnen wou komen, maar ze sloeg mijn voorstel af met een zucht.
Mijn moeders zuchten waren anders dan die van mijn vader. Ik wist gewoon dat er slecht nieuws aankwam.
Ze keek me aan met tranen in haar ogen en nam me stevig vast.
"Iris liefje, ik weet niet hoe ik dit moet vertellen maar..." Ik keek haar vragend aan.
"Wat is er mama? Mama?"
Mama zuchtte nog een keer. "Het is opa, het gaat niet zo goed met hem, ze hebben de apparaten losgekoppeld."
Ik barstte in tranen uit, ik was slim genoeg om te weten dat dat betekende dat opa niet meer leefde.
2 jaar geleden kreeg opa plots kanker, dat verdiende hij helemaal niet.
Toen opa weer helemaal goed was, werd hij aangereden en viel hij in een coma.
"Maar maar. . ."
Ik kon het niet meer aan en stormde weer naar boven.
Ik hoorde mama nog ruzie maken met mijn vader, die ik eigenlijk liever Leon zou noemen.
Toen hoorde ik een zware bons en trilde het hele huis alsof er een bulldozer ongegeneerd ons huis binnen reed.
Maar het was gewoon de deur die mama hard dichtsmeet, want enkele seconden later hoorde ik een auto met volle vaart wegrijden.
Ik heb nog enkele dagen gehuild om opa, maar het gaat al weer beter.

(14 maanden en 4 dagen later)

"HELLOOOO DAARR, WAAR ZIJN DIE HANDJESSSSS?"
Ik zag haar al van ver aankomen, het was Caitlin.
Met haar vertrek ik morgen naar Milk inc. ze blijft vannacht bij me slapen.
Na het hele gedoe met Leon, had ik haar gebeld om te vragen of zij mee wilde gaan, zodat ik niet alleen moest.
En lief zoals ze was, had ze toegestemd.
Het is nacht, het kleine nachtlampje schemert nog door onze kamer.
We hadden nog even gepraat.
Het was vrij grappig moet ik zeggen, het begon bij waarheid, durven of doen & het eindigde bij enkel waarheid vragen over elkaars wereld.
In mijn wereld ging het enkel om Tom Jonés en die van haar om Yannick, een toenmalige crush van haar.
Ik deed het lichtje uit en zei slaapwel.
"Slaapwel" antwoordde Cailtlin terug.
Het was even stil.
Maar niet voor lang. 'Regggii' , 'koek' , 'praise the lord hark hark hark' en 'patrick ster' klonken nog even tussen de slaapkamer muren en dan was het écht wel stil.

(De volgende dag)

"Ben je er klaar voor?" vroeg Leon toen Caitlin even naar het toilet was.
"Hmm, mhm en uhu" waren de enige 'woorden' die ik op dit moment nog aan hem wou uitdelen.
Hoe kon hij?
Plots kreeg hij er genoeg van en nam me net iets te stevig vast aan mijn verbrandde schouder waardoor ik een kreet slaakte.
Caitlin rende van het toilet naar de living en riep angstig; Wat gebeurd er hier?!
"Oh niets" antwoordde ik, terwijl Leon me snel losliet.
Ik zag dat Caitlin het nog net had gezien, maar dat ze haar best deed om het te negeren, ze wist nu eenmaal hoe Leon kon zijn.
"Oke, heb je alles gepakt en gezakt Regi?" vroeg Caitlin al lachende en natuurlijk moest ik erom lachen.
"Zolang jij de koeken maar niet vergeet hè, Reginald."
We schaterden het uit, we hadden een bepaalde soort humor die niemand, buiten wijzelf, begreep.
We gebruikten in onze humor vooral dingen die we vroeger hadden meegemaakt, herrinneringen, vandaar dat niemand ons begrijpt, denk ik.
We stapten de auto in en ik plofte neer. "Here we go"

(Na 3 uur in de auto te zitten, arriveerden ze eindelijk)

"AAAAAHHH zalig weertje" zei Leon.
Ik rook de onsmakelijke geur van rotte vis en bonen gemixt in zijn ochtend adem, het was walgelijk.
Caitlin kneep haar neus dicht en moest lachen waardoor het snot in het rond vloog.
Snel veegde ze het af aan haar mouwen en ik deed alsof ik niets gezien had om haar een afgang te besparen.
Ik stapte uit en het was echt wel veel te warm.
"Nog veel plezier met jullie tweetjes" zei Leon en hij gaf me een dikke pieperd, toen Caitlin al een beetje verder stond en al aan het zoeken was naar mooie jongens en meisjes, zag Leon zijn kans.
Hij nam me vast, drukte me stevig tegen hem aan zodat ik geen lucht meer kreeg en bijna stikte.
Net op tijd liet hij me weer los, keek hij even rond, en fluisterde dingen in mijn oor waar ik helemaal niet gelukkiger van werd.
Dingen die me echt nachtmerrie's bezorgden.

(Die avond)

19u45, wat een uur.
Een normaal concert zou beginnen om 20u00 en een concert van Regi en Linda, moet beginnen om 19u45.
Omdat het anders 'to mainstream' is, denk ik.
Leon had ons al om 14u op het concert afgezet omdat hij zogezegd weg moest en ons 's avonds niet meer kon wegdoen.
De klootzak.
We hebben hier nog zo'n 5 uur en half rondgedwaald en binnen een kwartiertje begint het concert.
Ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat het concert snel afgelopen is.
Ik begin al te fantaseren over een spotje dat zou ontploffen waardoor het hele podium in brand schiet en dan Regi die zo dom als hij is, over een draad van zijn onnozele draaitafel struikelt waarbij hij met een smak tegen de grond ploft en zijn gebit vast steekt in de podiumvloer.
Ik moest lachen en Caitlin begreep er niets van.
"HALLO HALLO HALLO" klonk er met nog meer decibels dan ik ooit zou aankunnen, uit de luidsprekers.
Een luid gepiep dat niet gezond kon zijn, weerklonk over heel het Sportpaleis. Wat een afgang!
Ik en Caitlin proestten het uit van het lachen.
Wanneer het gepiep over was begon het pas écht.
Na enkele nummers had ik door dat dit eigenlijk nog wel 'fun' was.
We waren constant aan het lachen met Regi's gebit en met Linda, we hadden ondertussen ook al alle mogelijke ongelukken die zouden kunnen gebeuren verzonnen.
"IK GA EVEN NAAR DIE MOOIE JONGEN DAAR!" riep Caitlin over de muziek heen, hoewel ik enkel 'mooie en jongen' had verstaan en ze dan wegliep, had ik al begrepen dat ze weer eens ging flirten.
Ik stond daar helemaal alleen, te luisteren naar Regi en Linda, tussen allemaal freaks, in m'n eentje, eenzaam.