De ik heb wel/geen zelfvertrouwen quiz! - Uitkomsten

Jij hebt een gfantastisch goed zelfbeeld!! Let op dat je niet arrogant wordt! (kan, hoeft natuurlijk niet!) (94 x uitgekomen)

Ik bewonder je zeer!! Ikzelf heb soms nog moeite met mijzelf appreciëren, maar jij hebt klaarblijkelijk weinig last van onzekerheden!
Hou dat vol!

Niet vlekkeennloos maar je gaat de goede kant oP!! (206 x uitgekomen)

Waaauuw, grotendeels maakt het niks uit wat mensen zeggen of hoe de mensen kijken, jij doet wat je wil, alleen zo nu en dan slaat die onzekerheid toe!
Ik herken dit zooooo. In deze "fase" zit ik ook, haha. Maar het gaat al zo goed, houd zeker vol, je bent het zo waard en je bent mooi en lief en aardig en waarschijnlijk ook wel grappig (;

Ik heb een mega onzekere tijd achter de rug. Op de basisschool ben ik heel erg (mentaal) gepest en zoals veel mensen zullen weten helpt je dat niet echt aan goed zelfvertrouwen. Nu ging ik als enige van mijn klas naar een andere middelbare school, waar ik de leukste mensen heb ontmoet (mijn twee beste vriendinnen ( en waar ik nu nog steeds verschrikkelijk aardige mensen leer kennen. Natuurlijk zijn er ook zo de wat mindere... maar die houd je altijd en overal.
In het eerste jaar was ik nog steeds onzeker, maar das logisch. Ik was een beetje een meeloper en nu ik terug denken, is het zo raar (was ik echt "bevriend" met hen?!) maar dat is gelukkig voorbij.
Met de tijd ging het beter, tot in de tweede, waar wij met een project onderzoek moesten doen naar anorexia en boulimia (en obesitas en self harm), waardoor ik helemaal van de weg afraakte. Ik ben niet minder gaan eten, maar ik liep elke dag met een zwaar kwalitatief uitermate teleurstellend gevoel rond en dit was absoluut geen pretje - stel je dan de meiden voor die daar boven op wel afvallen!
We werkten aan dat project tijdens bepaalde lessen, op woensdag, dus elke woensdag had ik de ergste buikpijn, donderdag en vrijdag was het bekomen maar had ik er nog steeds last van, want dan was het vers. In het weekend bedaarde het een beetje, totdat het weer tijd voor school was, met ion het vooruitzicht woensdag en het project.
Toentertijd heb ik het aan niemand verteld, alleen naderhand aan mijn beste vriendinnen - ik was opdat moment zo blij met hen.
Ook nadat het project was afgelopen, heb ik een lange tijd met deze gevoelens en misschien wel soort van probleem, rond gelopen. Totdat ik erover ging praten en er steeds meer over heen kwam. Ik dwong mezelf er minder en minder aan te denken, soms ben ik wel eens voor de spiegel gaan staan met (hardop) de woorden "oooh maar bij al die tumblr meisjes zie je ook bij de buik zon soort van bobbeltje!!" en meer en meer kwam ik tot het inzicht dat ik helemaal niet dik was, ook niet zwaar en dat ik dikke lulkoek aan het uitkramen was. Ja, ik heb misschien niet van die stokjes als benen en nee, je ziet mijn ribben niet, maar dat betekent niet dat je dik bent. En ook niet als je wat forser bent! Zolang je geen overgewicht hebt is het goed, maar dik ben je niet snel, vormen en rondingen en curven zijn allemaal hartstikke prima en (sorry) veel mooier dan zulke dunne beentjes dat je ze om ver zou kunnen blazen...
Nu, in de vierde, ben ik niet meer |(zo) afhankelijk van de meningen van anderen en opmerkingen over mijn uiterlijk neem ik absoluut niet serieus meer (vooral niet van mensen die ik niet mag). En het leven is zooo veel beter. Ik kan lachen en gek doen en eten en niet sporten en lui zijn wanneer ik wil hoelang ik wil en met wie ik maar wil.

Met mijn verhaal wil ik duidelijk maken dat het ooit wel goed komt, vroeger was ik een verlegen onzeker meisje, en nu ben ik een soort van ontpopt tot een kleurrijke compleet gestoorde vlinder die met iedereen praat, lacht en best zeker van zich zelf is.

Zolang je het wil en je de hoop niet opgeeft, kom je er wel. Praat er met iemand over (die je vertrouwd!) en kijk eens in de spiegel. Heus niet alles is slecht en lelijk en verkeerd.
Ik heb op zich best mooie blauwe ogen en soms zit m'n haar best goed! Ooit op internet was er een motivatie plaatje, bij elk minpunt dat je benoemd, moet je vijf pluspunten over jezelf vertellen. probeer het eens, echt niet alles is zo slecht als je er lang over nadenkt. EN er is wel iets waar je blij mee bent - toch?

Mijn mailbox staat altijd open, dus als je het even niet meer weet, mag je ook best bij mij aankloppen. Ik hoop echt dat ik je kan helpen.

(Ik wil niet de zielenpiet uithangen, ik weet dat mijn verhaal niet mega schokkend en heftig is, maar mijn verleden heeft mij gemaakt tot de persoon wie ik nu ben, waar ik nu stiekem best blij mee ben. En misschien heb ik niet altijd het zwaarste meegemaakt, ook naasten kunnen door dingen heen gaan en die affecteren jou ook - zo mij dus ook)

Hou je taai, xoxo

Jouw zelfvertrouwen en zelfbeeld is niet heel groot/goed.... (41 x uitgekomen)

Ik heb heel erg met je te doen!
Het gaat niet heel goed met je, en dat spijt mij zeer. Ik hoop serieus dat het snel goed komt. Je komt er uiteindelijk wel (:

Ik heb een mega onzekere tijd achter de rug. Op de basisschool ben ik heel erg (mentaal) gepest en zoals veel mensen zullen weten helpt je dat niet echt aan goed zelfvertrouwen. Nu ging ik als enige van mijn klas naar een andere middelbare school, waar ik de leukste mensen heb ontmoet (mijn twee beste vriendinnen ( en waar ik nu nog steeds verschrikkelijk aardige mensen leer kennen. Natuurlijk zijn er ook zo de wat mindere... maar die houd je altijd en overal.
In het eerste jaar was ik nog steeds onzeker, maar das logisch. Ik was een beetje een meeloper en nu ik terug denken, is het zo raar (was ik echt "bevriend" met hen?!) maar dat is gelukkig voorbij.
Met de tijd ging het beter, tot in de tweede, waar wij met een project onderzoek moesten doen naar anorexia en boulimia (en obesitas en self harm), waardoor ik helemaal van de weg afraakte. Ik ben niet minder gaan eten, maar ik liep elke dag met een zwaar kwalitatief uitermate teleurstellend gevoel rond en dit was absoluut geen pretje - stel je dan de meiden voor die daar boven op wel afvallen!
We werkten aan dat project tijdens bepaalde lessen, op woensdag, dus elke woensdag had ik de ergste buikpijn, donderdag en vrijdag was het bekomen maar had ik er nog steeds last van, want dan was het vers. In het weekend bedaarde het een beetje, totdat het weer tijd voor school was, met ion het vooruitzicht woensdag en het project.
Toentertijd heb ik het aan niemand verteld, alleen naderhand aan mijn beste vriendinnen - ik was opdat moment zo blij met hen.
Ook nadat het project was afgelopen, heb ik een lange tijd met deze gevoelens en misschien wel soort van probleem, rond gelopen. Totdat ik erover ging praten en er steeds meer over heen kwam. Ik dwong mezelf er minder en minder aan te denken, soms ben ik wel eens voor de spiegel gaan staan met (hardop) de woorden "oooh maar bij al die tumblr meisjes zie je ook bij de buik zon soort van bobbeltje!!" en meer en meer kwam ik tot het inzicht dat ik helemaal niet dik was, ook niet zwaar en dat ik dikke lulkoek aan het uitkramen was. Ja, ik heb misschien niet van die stokjes als benen en nee, je ziet mijn ribben niet, maar dat betekent niet dat je dik bent. En ook niet als je wat forser bent! Zolang je geen overgewicht hebt is het goed, maar dik ben je niet snel, vormen en rondingen en curven zijn allemaal hartstikke prima en (sorry) veel mooier dan zulke dunne beentjes dat je ze om ver zou kunnen blazen...
Nu, in de vierde, ben ik niet meer |(zo) afhankelijk van de meningen van anderen en opmerkingen over mijn uiterlijk neem ik absoluut niet serieus meer (vooral niet van mensen die ik niet mag). En het leven is zooo veel beter. Ik kan lachen en gek doen en eten en niet sporten en lui zijn wanneer ik wil hoelang ik wil en met wie ik maar wil.

Met mijn verhaal wil ik duidelijk maken dat het ooit wel goed komt, vroeger was ik een verlegen onzeker meisje, en nu ben ik een soort van ontpopt tot een kleurrijke compleet gestoorde vlinder die met iedereen praat, lacht en best zeker van zich zelf is.

Zolang je het wil en je de hoop niet opgeeft, kom je er wel. Praat er met iemand over (die je vertrouwd!) en kijk eens in de spiegel. Heus niet alles is slecht en lelijk en verkeerd.
Ik heb op zich best mooie blauwe ogen en soms zit m'n haar best goed! Ooit op internet was er een motivatie plaatje, bij elk minpunt dat je benoemd, moet je vijf pluspunten over jezelf vertellen. probeer het eens, echt niet alles is zo slecht als je er lang over nadenkt. EN er is wel iets waar je blij mee bent - toch?

Mijn mailbox staat altijd open, dus als je het even niet meer weet, mag je ook best bij mij aankloppen. Ik hoop echt dat ik je kan helpen.

(Ik wil niet de zielenpiet uithangen, ik weet dat mijn verhaal niet mega schokkend en heftig is, maar mijn verleden heeft mij gemaakt tot de persoon wie ik nu ben, waar ik nu stiekem best blij mee ben. En misschien heb ik niet altijd het zwaarste meegemaakt, ook naasten kunnen door dingen heen gaan en die affecteren jou ook - zo mij dus ook)