Tell me what you think about my idea || uncontrollable feelings - Uitkomsten

tell me what you think about my idea || uncontrollable feelings

okay, dus ik ben laatst aan een verhaal begonnen en nu heb ik een idee.
Alleen weet ik nog niet of ik het echt moet doen dus vraag ik jullie om jullie mening.
Dus ik schrijf altijd in een 'ik-pov'.
Nu had ik een idee om in het verhaal '(Y/N)' oftewel (your name) te gebruiken in plaats van een naam.
Dan kan je daar je eigen naam invullen en lijkt het alsof jij het hebt meegemaakt.
Het verhaal staat nog niet online maar dat doe ik bij het 10e hoofdstuk.
(Ik ben nu bij het 5e hoofdstuk btw.)

Hier een stukje van mijn idee om het duidelijker te maken:
OO1 || (Y/N)’s pov.
“Happy birthday (Y/N)!” Riepen vier jongens in koor toen ik de woonkamer binnenkwam. “Awe, thanks guys.” Glimlachte ik en ik omhelsde de jongens één voor één. “No problem sis.” Kirde Louis uit waardoor ik even grinnikte. “Hey, where’s Niall actually?” Vroeg ik aan Louis. “Nialler found out a couple of minutes ago that he had left his present for you in the shop we went yesterday. I hope he’s back at 10 a.m. though. Otherwise we’ll have to start unpacking the presents without him.” Grinnikte hij. Ik woonde nu al drie jaar met deze vijf jongens samen en ik had mijn vader al drie jaar niet meer gezien. Ik slikte de tranen weg bij de gedachte aan mijn vader. Al drie jaar is hij niet op komen dagen op mijn verjaardag, de verjaardagen van de jongens en Kerstmis. Liam zag dat ik het even moeilijk had en hij sloeg zijn arm om me heen. “I’m sure he’ll come this time.” Fluisterde hij in mijn oor. “Li, don’t say things you’re not sure of.” Zei ik zwak glimlachend naar hem. Ik zag dat Liam wat wou zeggen maar Louis sprong tussen ons in. “C’mon! You gotta open your presents!” Riep hij vrolijk en hij sleurde me mee naar de andere kant van de woonkamer. “Lou! Stop!” Gilde ik bang en lachend tegelijk. “Nope.” Kwam er simpel uit zijn mond. Hij stopte toen we bij de schuifpui richting de tuin aankwamen. Ik keek naar buiten waar de buitentafel gedekt was en naast de tafel cadeaus lagen. Ik keek met grote ogen naar de buitentafel. “Wow, that is a lot of food.” Kwam er grinnikend uit mijn mond. “Yeah I know, Harry made it.” Zei hij glimlachend en hij opende de schuifpui waarna hij me mee naar buiten trok. Ik nam plaats aan de tafel en keek verlekkerd rond. Louis nam naast me plaats en even later kwamen Liam en Zayn ook naar buiten gestrompeld. “Lou, did we really have to get up at half past nine? It’s so early.” Zeurde Zayn. “Yes, you really had to get up at half past nine.” Glimlachte Louis breed. Zayn nam tegenover- en Liam nam naast Louis plaats. Harry kwam op dat moment de keuken uitgelopen met een dienblad in zijn handen waar een theekan en kopjes op stonden. Hij zette het in het midden van de tafel neer en zakte neer op de stoel tegenover Liam. “I hope Niall’s back soon. I’m hungry.” Zuchtte Harry met een pruillip. Ik hoorde hoe iemand over de stenen vloer in de gang liep en ik sprong van mijn stoel op om vervolgens door de woonkamer naar de gang te rennen. “Nialler!” Kirde ik uit en ik sloeg mijn armen om hem heen. Ik snoof zijn vertrouwde geur op en een glimlach vormde zich op mijn gezicht. “Happy birthday, (Y/N).” Hoorde ik hem zachtjes in mijn oor fluisteren. “Thanks.” Mompelde ik toen ik mijn armen van zijn nek liet glijden en een stap naar achter deed. Niall en ik waren sinds de dag dat ik van mijn vader te horen had gekregen dat ik met de jongens mee moest touren beste vrienden. Ik kon altijd alles bij hem kwijt. Altijd als ik ’s nachts een nachtmerrie had kroop ik bij hem in bed. Hij kon me opvrolijken als niemand anders dat kon, zelfs Louis niet. Hij was de beste vriend die iemand zich ooit kon wensen. Niall trok zijn jas en schoenen uit en samen liepen we weer naar de tuin. “Niall!” Riep Harry en hij sprong op van zijn stoel om Niall te kunnen omhelzen. “How dare you letting us suffer from hunger.” Snikte hij dramatisch. “Oh Hazza, I’m so sorry.” Grinnikte Niall waarna hij met zijn ogen rolde en op de stoel tegenover mij plaatsnam. “Is she finally allowed to open her presents?! I mean, I’m still surprised she didn’t explode because she had to wait for such a long time.” Zei Louis gefrustreerd. “Lou, relax. I just had to wait ten minutes and I’m not the type of girl who would freak out when she can’t open her presents within a minute.” Grinnikte ik. “But I think you should open your presents right now, because otherwise Louis will explode.” Lachte Zayn toen hij naar Louis wees die op neer zat te stuiteren op zijn stoel. “Lou, please calm down. You’re making me nervous.” Zei Liam waarna hij even diep zuchtte. “Here, you can open my present first.” Vervolgde Liam en hij gaf me een vierkant doosje waar een roze strik op zat. “Happy birthday (Y/N).”


Soooooo, tell me what ya think :]