AP : Hetalia. Truth or Dare (: - Uitkomsten

Truth! (5 x uitgekomen)

Het was een donkere avond en ik was onderweg naar Arthurs feest. Wat me eigenlijk verbaast want Arthur geeft nooit feestjes. Ik schud mijn hoofd en bel aan.
"Heey [Naam]~"
"O mijn god Arthur je bent dronken!"
"Ik? Nahh...Ik haat Alfred, hij is een b. a. k. a."
"Ehh...Bedankt voor het spellen Arthur."
"Geen probleem~ Kom binnen...Hehehe~"
Even kijk ik Arthur beanstigend aan maar loop toch binnen. Ik ga langs Kiku zitten die er onderhand best wel relaxt uitziet.
"Hey Kiku."
Ik glimlach naar hem en hij knikt alleen terug. Voordat ik wil vragen of het goed met hem gaat komt Arthur naar mij toe gelopen met een megafoon van zo'n soort.
"[NAAM!]"
Iedereen is onmiddelijk stil.
"J-Ja Arthur?"
"Truth or dare?~"
Ik rol met mijn ogen.
"Truth dan."
"Als je met iemand het bed mocht delen en je moest kiezen uit Vash en Antonio. Wie zal je pakken?"
In mijn gedachtens ben ik allemaal moord ideeën voor Arthur aan het voorbereiden alleen al omdat hij mij die vraag stelde.
"krijgen we nog antwoord!?"
Hoor ik iemand uit de hoek. Met een rood hoofd antwoord ik,
"Dan zal ik Vash pakken."
Iedereen kijkt een beetje verbaasd, Vash heeft een rood hoofd net als ik en Lili kijk heel blij en trots naar Vash.
"Allright~ Laten we beginnen met dit feest~."
Even later heb ik geen zin meer in het feest en was vanplan om weg te lopen tot ik iemand aan mijn mouw voel trekken.
"Ja?"
Ik draai me om en zie niemand minder dan Vash. Ik krijg een rood hoofd en kijk beschamend weg.
"Dat...Ene wat je zei van net."
"Ja?"
Antwoord ik verlegen.
"Is het waar?"
Ik knik en hij kijkt met een opgelucht gezicht naar mij.
"Dus, voel je iets voor mij?"
"Ja, eigenlijk wel."
Ik geef hem een zachte glimlach en hij komt dichterbij mij staan, zo dichtbij dat ik benauwd wordt van mijn eigen roodheid.
"Ik ook voor jou."
Hij komt dichterbij met zijn hoofd en zijn lippen raken de mijne aan. Ze proeven naar chocolade, lekkere chocolade.
En laten we zeggen dat het een geweldige avond voor jullie was~

DARE!! (12 x uitgekomen)

Gillend rennen mensen met hun vrienden rondjes. Blijkbaar al een paar glaasjes Vodka of een ander soort alcohol op. Glimlachend kijk ik ze toe en naar de andere mensen in het feest dat ik georganiseerd heb. De mensen genieten heel erg van het feest, meer dan genieten eigenlijk. Iemand klopt op mijn schouder.
"[Naam], ik ben trots op je. Blijkbaar geef je zelfs betere parties dan ik."
Ik draai me met een glimlach om en zie Alfred. En uit mijn ooghoeken zie ik zelfs Gilbert gemeen naar ons twee staren. Ik schud de gedachten van me af en antwoord Alfred eindelijk.
"Dankje, ik ben blij dat jij je ook vermaakt."
"Tuurlijk [Naam], ik ben altijd in voor een awesome party. En dat weet je."
Hij haalt zijn hand van mijn schouder af en loopt weer weg. Een paar minuten later hoor ik iemand mijn naam roepen. Iedereen is plotseling stil, wat mijn het meest van alles verbaast.
"Ja?"
Francis grinnikt en komt dichterbij. Ik kijk hem aan, alsof ik hem allang door had. Hij blijft maar grinniken en stopt voor mij.
"[Naam], even een vraag."
"Je mag alles vragen behalve de vieze dingetjes."
Ik trek een vies gezicht bij de gedachte. Even lacht hij, maar al gauw is zijn lach verdwenen.
"Truth or dare?"
"Serieus? Francis? Was dat je vraag?"
Even lach ik maar dan trekt mijn gezicht weer serieus.
"Dare."
Ik grijns en hij ook voor een reden...
"Ik wil dat je nu op een date gaat met...Gilbert!"
Mijn grijns verdwijnt en mijn ogen staan wijd.
"G-Gilbert?"
Iemand tikt achter op mijn rug, het was Gilbert.
"Zullen we dan gaan?"
Ik knik en mompel wat naar Francis, wat hem blijkbaar nog harder laat lachen. Gilbert nam me mee naar een mooi en geweldig restaurant waar we de tijd van ons leven hadden. Hij bracht me weer terug naar mijn huis, waar iedereen blijkbaar is vertrokken.
"Nou, ehh...Doei."
Zeg ik ongemakkelijk.
"Eh...[Naam]!"
Ik draai me om en voel twee lippen op de mijne gedrukt, het was een fijn en geweldig gevoel. Voor de een of andere reden kriebelt er iets onder in mijn maag. Hij neemt afscheid van mij en ik loop mijn huis binnen. Ik doe het licht van mijn woonkamer aan waar ik een schaduw zie.
"Kolkolkolkol."
Ik zucht en kijk op de tafel.
'Ivan is nu van jou, liefs Francis.'
Op een dag blijft er niets meer van Francis over mompel ik inmezelf terwijl ik op de bank zit langs Ivan die popcorn zit te eten en glimlachend naar de zonnenbloemen zit te staren.

Hoe ben ik hier beland? (12 x uitgekomen)

Ik was aan het slapen, terwijl ik kabaal en geluid hoor. Onmiddelijk sta ik op en loop ik met een knuppel voorzichtig naar beneden. Dit keer ontkomen ze mij niet. Ik grinnik en doe de deur open om een heel feest te vinden met mijn vrienden. Ik pak Canada bij zijn kraag. Wat hem heel erg angstig maakt.
"Wie heeft dit georganiseerd?"
"..."
Ik rol met mijn ogen.
"Matthew, zeg het me."
Zijn ogen glinsteren en wijst naar Alfred.
"Zie je later [Naam]~"
Ik glimlach.
"Zie je later Matthew.~"
Ik loop grijnzend naar Alfred met nog steeds de knuppel in mijn handen. Alfred heeft me allang gezien, wanneer ik net twintig centimeter met mijn knuppel bij zijn hoofd ben grinnikt hij naar mij en pakt hij me bij mijn heup.
"OKÉ [NAAM], TRUTH OR DARE?"
Iedereen is stil en de muziek wordt zelfs zachter gezet.
"Ik eh...Doe maar beide."
Amerika grijnst breed.
"Ok, voor truth. Heb je enig idee waar ik mijn broer kan vinden? Ik ben hem kwijt."
Ik rol met mijn ogen en breng Alfred naar Matthew.
"Juist en voor de dare moet je de hele avond doorbrengen met Romano in jouw kamer."
Hij knipoogt en duwt samen met Antonio en Francis mij en Romano in mijn kamer.
"Ugh, ik krijg je wel Alfred F. Jones!"
Schreeuw ik geërgerd.
"Duus...Romano? Wat doen?"
Hij kijkt met een ontevreden blik naar mij en ik rol mijn ogen.
"Je kunt niet alles in je leven krijgen Ro Ro."
Mijn cute bijnaam voor Romano is Ro Ro, deal with it. Zijn gezicht word heel erg rood.
"Noem me niet Ro Ro!"
Ik lach.
"Dat komt er niet in."
"Oh, nee?"
Hij grijnst en komt dichterbij mij.
"Ehh..Ro..Wat ben je vanplan?"
Ik ga naar achter maar hij blijft naar voren gaan. Ik stap met mijn voet net een stap naar achter en val op mijn bed, een paar seconden later word ik gevolgd door Romano, maar niet alleen dat. Ook zijn lippen ontmoeten de mijne en een speciale moment zoals dit zal ik nooit vergeten. En wat erna is gebeurd...Nou, laten we de details besparen~ *Note; Gawd ik voel me een perv o3o*

Hmm....Doe maar....Truth... (9 x uitgekomen)

Rustig zat ik bij Kiku in de buurt wat thee te drinken terwijl de anderen wat zaten te feesten en zuipen. Glimlachend nam ik een slok van mijn thee.
"Ok, Kiku ik had echt nooit gedacht dat jij hele goede parties kon organiseren."
"Eigenlijk wist ik dat zelf ook niet.."
Ik begon wat te lachen en kijk om me heen. Roderich zat weer eens piano te spelen, hij is een echte pianist dat door anderen wat meer gewaardeerd moet worden. Ik sluit mijn ogen om me mee te leven in de muziek, ik doe mijn ogen weer open en zie Kiku aan de andere kant van de woonkamer een boek vasthouden en boze gebaren naar Arthur maken. Iets wat ik totaal niet voor Kiku vind. Kiku komt mijn kant op terwijl iedereen stil is. Zelfs Roderich is gestopt met piano spelen.
"[Naam], truth or dare?"
"Truth."
Ik glimlach lief naar Kiku. Hij geeft me alleen maar een droge en emotioneeloze blik terug.
"zou je het ooit eens op een piano willen doen met Roderich?"
Ik zie mensen allemaal grijnzen, zelf had ik een rood hoofd van de schaamte die nu net bij mij te boven is gekomen.
"En?~"
Hoor ik Francis uit de andere kant van de kamer roepen, veel mensen vervolgden met het roepen van dat ene kleine simpele woord 'en'.
"Ja...Ja ik zou dat wel willen doen."
Antwoord ik met een beschamend gezicht dat toevallig ook rood is. Iedereen grijnst en gaat weer verder waar ze mee bezig waren. Toch voel ik een paar ogen die op me blijven branden. Snel drink ik mijn thee op en vertrek. Net nog een straat verderop woon ik, ik gimlach en voel iemand aan mijn mouw trekken. Ik sta stijf stil, alsof ik bevroren sta in de koude winter van Rusland. Ik draai me wat stijfjes om en zie Roderich voor me staan. Ik adem weer wat opgelucht en hij pakt me op en neemt me naar zijn huis blijkbaar. Wanneer we daar zijn begint hij een mooi liedje op zijn piano te spelen. Geïntereseerd luister ik naar zijn piano kunsten, ik blijf mijn ogen dichthouden tot ik twee lippen op mijn lippen voel. Even blijven mijn ogen wijd open maar gaan dan weer vanzelf dicht.
"Meende je wat je zei toen Kiku je de vraag vroeg?"
Ik knikte verlegen met mijn hoofd.
"Bewijs het dan."
Grijnzend kom ik dichterbij voor een andere zoen en voor ik het wist was het weer ochtend.

Dare is de shit!! (14 x uitgekomen)

"Ok [Naam]!! Truth or dare?"
Hoor ik Alfred al vanaf de gang schreeuwen tot hij in mijn kamer komt. Ik rol met mijn ogen.
"Dat je me dat nog hoeft te vragen. Dare is het helemaal."
Ik glimlach waar hij terug op glimlacht.
"Tuurlijk we zien wel."
Ik loop met hem naar iedereen toe waar Alfred de dare gaat uitleggen.
"Ok...Zoals de meeste mensen misschien hebben gehoord heb ik [Naam] gevraagd voor truth or dare."
"De meeste? Volgensmij heeft iedereen het gehoord."
Antwoord Arthur snel.
"Ehh...Juist. En [Naam] heeft dare gepakt."
Alfred grinnikt triomfantelijk.
"Dus moet ze een minuut lang met Antonio zoenen."
"WAT!?"
Ik hoor mensen naar elkaar fluisteren en zelfs zeggen ; Ooo~ Dit kan nog wel eens interesant worden~
Ik rol gewoon met mijn ogen en loop naar Antonio toe.
"Ehh...[Naam] weetje zeker dat je dit wilt?"
Ik knik gewoon rustig mijn hoofd en kom dichterbij. Ik glimlach tijdens de zoen, alsof dit DÉ echte vonk is, de vonk waarbij ik in een slag verliefd raak.
"Een minuut is om!"
Zegt Alfred enthousiast. Ik sta op en trek Antonio mee naar de kamer waar ik eerder was. Even later kom ik terug en iedereen kijkt me met grote puppy oogjes aan.
"Oh en Alfred?"
"Ja..."
"Waag het om binnen te komen."
Ik kraak mijn vuisten op een speelse manier en loop lief weg wanneer ik verder ga met het zoenen van een Spaanse lekker ding.