All It Takes For Your Dreams To Come True [PaulGriffiths] - Uitkomsten

Dream on. (11 x uitgekomen)

Ik loop rustig in het donker over straat. Ik kijk om me heen. De lantaarn palen schijnen schemerlichtjes, wat de stoepen niet helemaal verlicht. Ik heb het idee dat ik gevolgt word. Maar ik probeer het te negeren. 'Shine shine shine.' Fluister ik zachtjes. Dat komt uit een prachtig liedje. Ik haal een hand door mijn zwarte lange haar en schuif mijn enorme zonnebril recht op mijn neus.

Plots voel ik een hand op mijn mond. Aan de overkant van de straat zie ik nog net iemand voorbij lopen. Ik probeer te gillen wat niet lukt met die hand voor mijn mond. Ik bijt in de hand en hij verdwijnt even van mijn mond. Ik hoor gevloek. Gevloek van een man. Ik sla en schop om me heen. Ik ren en ik ren. Ik val voorover, de man pakte mijn been vast. Ik zie mijn zonnebril liggen en pak hem op. Ik gooi hem zo ver als ik kan naar de overkant van de straat. Ik zie de jongen naar me kijken en stil staan. 'KOM!' Ik huil. Ik had het niet eens door. Tot dat ik de druppels van mijn tranen zie vallen op mijn gescheurde zwarte broek. Ik word de bosjes ingetrokken. Hij gooit me tegen een boom. Waardoor ik met mijn hoofd tegen de boom aanknal.

Dan word alles zwart.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ik open voorzichtig mijn ogen. Ik kijk om me heen. Ik lig in een kamer. In een ziekenhuis bed. Witte fluwelen gordijnen bollen zich op door de wind die door het openstaande raam rijkt. Ik zie naast mijn bed op een tafeltje een soort knopje zitten. 'U word meteen geholpen.' Staat erop. Zal ik drukken? Ja. Ik druk erop en binnen 2 minuten komt er een mevrouw binnen. 'Goedemorgen.' Zegt ze vriendelijk. Ze heeft blonde krullen die vrolijk over haar schouders dansen. En bruine ogen, chocola bruine ogen die me lchend aankijken. Ik knik alleen naar d'r. 'Weet je wat je hier doet?' Ik schud van nee. Dat weet ik inderdaad niet. 'Je bent bijna verkracht, maar er was een jongeman die het zag en heeft direct een ambulance en de politie gebeld.' Ik knik. Bijna? 'Weet je niets meer van die gebeurtenis?' Ik schud van nee. 'Ik weet niet eens meer hoe ik heet.' Fluister ik zachtjes. Wow. Mijn stem klinkt erg schor. Ze kijkt me vreemd aan. 'Een momentje in ben zo terug!' Ik wil recht op gaan zitten. 'Mag ik weten hoe ik heet?' De verpleegster kijkt twijfelend. 'Meerit.' Ik knik.