SA: Childish fears. - Uitkomsten

My Childish fears.. (10 x uitgekomen)

Stand Alone:

Bo was tien jaar toen ze voor het eerst écht bang was. Sinds die ene dag, had het meisje zichzelf voorgenomen om niets meer te geloven zonder bewijsmateriaal. Sinds die dag, had het meisje een heel andere inkijk op de wereld. Ze ging voorichtiger om met haar leven. Ze geloofde nog steeds in de leugen. In de grap, dat haar toen verteld werd.

"En toch geloof ik het niet!" schreeuwde Bo fel naar haar stiefvader. "Weet je dat wel zeker? Als je vannacht niet op gegeten word door... die pop daar, dan heb je serieus geluk gehad." Vertelde de man, terwijl hij wees naar een oude, versleten pop met een veel te wit gezicht. De pop was versierd met roze blosjes op haar wangen, die wat omhoog getrokken zijn door haar veel te brede glimlach. Haar akelige ogen stonden mooi wijd open, waardoor de zwarte, verticale clownstrepen, die zich boven en onder haar ogen bevonden, mooi schitterden.

Bo kreeg een bizarre rilling over haar rug, die ze nog nooit eerder in haar korte leven had gevoeld. "Hoezo?" vroeg ze bang aan haar stiefvader. De man leek er geen problemen mee te hebben, om haar een nachtje wakker te houden van de angst en verzon snel een verhaal waar een tienjarig meisje snel met open ogen in zou trappen. "Die pop is geen leuke pop. Wanneer het licht uit gaat, opent zij haar echte ogen, waarmee ze iedereen uit deze kamer kan bespieden. Als ze merkt dat de persoon wakker is, maakt ze een gezellig praatje met het slachtoffer. Daarna wandeld ze van haar plaats af en gaat recht op haar prooi af."

Met een voldane grijns keek de vader zijn stiefdochter aan, die niets anders kon doen dan klappertanden van de angst. "Wanneer ze bij je is, zegt ze op haar zoetste stem: ik ga je pak-ken, ik ga je pak-ken!" Legde de man uit en legde de klemtoon hoog op het woord pakken. "De rest weet ik niet, want ik ben er aan kunnen ontsnappen." Dat waren zijn laatste woorden, voordat hij een vluchtige kus op Bo haar voorhoofd drukte, het licht uit knipte en vervolgens de kamer uit liep.

Gefrustreerd van het verhaal, lag Bo stil in bed. Ze voelde zich bekeken en wou gaan janken van de angst, maar zelf wist ze dat dit geen goed idee was. Waarom had die malloot van een stiefvader vanmorgen die pop, op de hoogste planken van haar kast gelegd. Bo haar ogen schrokken meteen wakker wanneer ze iets hoorde vallen. "Auw.." Hoorde ze een onbekende stem kreunen van de pijn. Bo haar maag lag meteen in de knoop. "Waar is Bootje Wootje? Ik ga je pak-ken!" de klemtoon op de 'pak' was extreem hoog en klonk totaal niet betrouwbaar. "Ik ga je pak-ken! Ik ga je pak-ken!" de stem klonk luider, dichter bij Bo en versnelde steeds het tempo.

"Boe!" hoorde ze de stem luid naast haar oor fluisteren.

"Aaaaah!" Gilde meisje. Elke nacht werd ze wakker met dezelfde nachtmerrie. De nachtmerrie dat het meisje vroeger had mee gemaakt.. De pop, het leefde echt. Ook al weet ze dat het niet kan. Maar, wat is anders de reden voor de vele messteken die het meisje een eeuw geleden gekregen had. Er plakte zelfs een nota op haar borstkast. "Ik zou je pak-ken en ik heb je gepakt! Boe!"

Nu is Bo een geest en nog steeds doodsbang voor de pop. De pop die haar dood betekende. De pop, waar haar stiefvader zo om gegrapt had. Maar, toen wist de man niet dat híj de moordenaar was van Bo. Alles waarover die man grapte kwam uit. En dat had hij nog maR enkele jaren geleden door, toen hij grapte dat hij onsterfelijk was..