It starts now. - Uitkomsten

De eerste keuze (Dit ben je ^) (10 x uitgekomen)

Ik kan niets zien. Ik loop zo snel als ik kan.Heb geen flouw idee hoe snel dat ik. Mij hart bonkt in mij borstkast. In mij oor en in mij keel. Ik stop om te rusten, ik heb het wezen vast al afgeschut. 'Snel ben je niet.' Hoor ik een man zeggen.Ik voel twee koude handen. En iets scherps in mijn nek. Het is gedaan, de man heeft een mens in mij keel gestoken. Dacht ik. Ik voel de grond onder mij voeten weg zakken. En verder niets meer. Nee wacht ik voel nog wat. Een brandende pijn in mij nek.Het brand zo erg dat ik mij ogen niet meer open kan doen. Het vuur verspriet zicht door mij aderen. Ik geef het op. Ik ondspan me en laat het gaan. Op dit moment brand het door mij hele lichaam. En het is weg. Het vuur is weg. Ik doe mijn ogen open. En een vel licht schijnt in mij ogen. Dan word ales duidelijk. Een jongen mij honing blonk haar kijkt me aan. 'Gelukkig, je ben wakker.' Zegt hij zacht. 'Wat is er gebeurt waar ben ik.' Vraag ik. 'Rustig je bent veilig. Ik ga je vertellen wat er is gebeurt in mij ogen.' Zegt hij. Zijn stem is zo mooi ik gerust me. Ik kijk naar de jongen hij is bloed mooi. Zijn ogen zijn goud bruin. 'Je bent gebeeten door een vampier. En voor dat hij je helemaal leeg kon zuichen heb ik je gered.' Zegt hij. 'En nu ben ik ook een vampier. Sorry ik ben nog al snel van begrip.' Zeg ik. 'Ja dat klopt.' Zegt hij. 'Waar is de baby.' Vraag ik. 'Ze is vielig net als jij. Ze is bijzonder. Is ze van jou?' De jongen kijk me aan. 'Ja raar he ik weet niet hoe en wat maar ik was zwanger. Dat is ook de hoofd reden dat ik in het bos was.' Zeg ik. 'Nou hier zijn wat kleren en schoenen. Doe ze maar aan dan kan je naar de baby.' Zegt de jongen. 'Wacht hoe heet je?' Vraag ik. 'Ik ben Jasper en jij ben Destiny toch?' Zegt hij. ik kan alleen maar stom verbaast kniken naar de bloedmooie jongen. Hij verlaat de kamer en ik doe de geven kleren aan. Even een kijkje nemen in de spiegel of de kleren mij wel staan. Ik kijk in de bloedrode ogen van een bloedmooie blondiene. Ik rijk mij hand uit naar het meisje. En zijn spiegelt de beweging het zelfde. Mij ogen worden groot van verbazig haar ogen ook. 'Ik lijk op een bloedmooie monster.' Fluister ik tegen me zelf.

Ik loop op de gang. Ik hoor het geluid van de baby en volg het. Ik kom bij een deur en klop. Ik wil niet onbeleeft zijn. 'Binnen.' Hoor ik een jonge man zeggen. Als ik de deur open doe zie ik een jongen met bruin haar op de grond zitten bij mijn Renesmee. 'Ik heb zo lang op haar gepast. Wat ik ze al groot he.' Zegt hij. 'Ja. Renesmee kom ik ben het.' Ik spriet mij armen uit. 'Toe maar ze vertelt de waarhied.' Zegt hij. Ik pak haar op als ze naar me is gelopen- gestap moet ik eigelijk zeggen.- 'Ik ben Destiny.' En ik Steek mij hand uit. 'Ik ben Edward.' Zegt hij. Renesmee Glimlacht. 'Papa en mama.' Zegt ze zacht. Ik kijk hem aan. 'Ik weet echt niet hoe ze daar bij komt.' zegt Edward. Als ik nu kon blosen was mijn hoofd roder als een tomat. Maar gelukig kan dat niet. 'Ehu ik denk dat ik maar eens moet gaan.' Zeg ik. En wil weg lopen. 'Ehu je hoeft niet te gaan...' Zegt hij. 'Je mag ook hier blijven. Nu je geen huis meer hebt.'


Vervolg gaa pas door naa drie reactie