Dream a Dream. Live a Nightmare. 3 <3[Robert Pattinson] - Uitkomsten

vampier? (13 x uitgekomen)

ik moest perse van mijzelf terug keren naar het bos waar ik robert had achtergelaten. Ik liep mijn huis uit richting het bos. Ik had er niet een goed gevoel bij, maar ik zou Robert vinden.
Ik liep langs de rand van het bos totdat ik iemand mijn naam hoorde roepen. "Vera? Wat doe jij hier? ik d8 dat je aan het eten was.." zijn stem klonk iets te erg verrast. "Ja dat klopt, maar ik zag op het nieuws..een man was aangevallen door een soort dier..in dit bos..dus ik dacht.. dat jij dat misschien was.." "O..Ik heb niks gemerkt hoor!" zei hij snel. "Euh..oke.." hij liet mij me zin niet afmaken en zei: "Vera..geloof me, om mij hoef je je echt niet zorgen te maken, dat beloof ik je."
"Robert,wat is dit allemaal?" vroeg ik niet begrijpend "sinds ik in Forks ben begin ik raar te dromen,er gebeuren dingen....en ik kan maar alleen aan jou denken" het laatste was bijna fluisterend gezegt,maar hard genoeg voor robert."Vera,er is echt niks...je bent volkomen veilig tot nu toe" zei robert een poging om mij kalm te houden."ROBERT! ZEG HET NU!" schreeuwde ik,Robert's poging om mij kalm te houden lukte dus niet. "IK HEB ER AL AAN GEDACHT OM GODVERDOMME TERUG TE GAAN NAAR WAAR IK LEEFDE LA! DAAR HAD IK EEN NORMAAL LEVEN!! HIER WORD ALLES VERBORGEN VOOR ME GEHOUDEN!" "sorry,ik kan het je nog echt niet vertellen,het spijt me" zei robert,raar genoeg nog heel kalm. "WAAROM NIET!? Robert, waarom niet?" "Godver, gewoon niet oke?" "NIKS OKE! IK HAAT HET HIER! Toe nou, alsjeblieft! al is het maar een beetje, ik wil gewoon dat het een beetje duidelijker wordt!" "Maar dat gaat niet zo makkelijk. Vera? Wat denk je tot nu toe van mij?" het verbaaste me dat Robert nog met zo'n kalme toon kon praten. "Hoe bedoel je?" "Nou gewoon, hoe denk je over mij? Hoe ik ben enzo.""VAAG!! OKÉ! GA JE HET ME NU VERTELLEN?" zei ik nogsteeds vol woede."vera...dit gaat niet" zei Robert nog steeds zo kalm."LAAT AL MAAR! IK GA NAAR JACOB!" ik zag schuld&woede in de ogen van Robert toen ik dat zei,Robert's mooie goudkleurige ogen werden hard,van steen. Z'n mooie zachtgoudbruine ogen werden een topaas...dat maakte me bang,ik draaide me om,en liep weg.
Robert bleef achter me aanlopen,en ik versnelde mijn stappen...ik ging niet naar Jacob,ik wou gewoon weg! weg van hier! Forks,een klein kut dorp! met Robert die me niks wilt vertellen én zelfs mijn aller beste vriend Jacob niet! Mijn snelle voetstappen versnelden en niet veel later was ik aan het rennen. Ik werd nogsteeds gevolgt en dat irriteerde me. Ik stopte en draaide me om. Ik zag dat Robert ook rende maar hij stopte niet en niet veel later voordat ik een stap opzij kon doen knalde hij tegen me op en ik viel op de grond. Even was ik mijn bewustzijn verloren van de klap van zijn harde lichaam. Ik hoorde een zacht gegrom dat steeds harden werd toen ik zelf weer helder werd.
Robert was naast me komen zitten en keek recht vooruit. "Gaat het weer?" vroeg hij zonder enigzins mijn kant op te kijken. "Ja." zei ik bot. "Sorry" zijn stem klonk serieus schuldig. "waarom kwam je me achterna?" "Jouwn hoofd zit echt vol vragen he?" er verscheen een kleine glimlach op zijn gezicht. "Ja. Vind je het gek?" "hmm.. nee." Hij strekte zich en ging naast me liggen. daar lagen we dan,midden in het bos. we gingen een gesprek aan en even vergat ik al mijn vragen.het was zo leuk met Robert,en ik voelde me al helemaal veilig bij hem.
"Vera?" vroeg Robert onverwachts."ja?"Robert maakte een diepe zucht,en ging er even bij zitten."de reden waarom ik niks vertelde,ik zweeg,en zo vaag deed is..." zei robert,en stopte even en maakte weer een diepe zucht. "ja,Robert?" vroeg ik,hem herrinnerend dat hij het móést vertellen."ik....ik ben een vampier" zei hij,en keek niet meer recht in mijn ogen"een vampier.." herhaalde ik. "jaa.." "maar dat kan niet.." "waarom niet?" "vampiers bestaan niet Robert..het zijn gewoon verzonnen wezens..ze slapen overdag in doodskisten. Ze kunnen niet tegen zonlicht. Ze bijten mensen om er 1 van hun van te maken. Het zijn koude en kille wezens. die je ziet met halloween als kinderen verkleed gaan.." "nee vera..dat is niet zo..ik.." "je word steeds vager Robert, ik snap het niet." viel ik hem in de rede. Robert stond op en begon zachtjes te grommen. "Vera, je hebt het mis." hij was even stil en dacht goed na wat hij zou gaan zeggen. "Vampier hoe jij ze kent zijn idd bedacht. Ze bestaan niet echt. Hollywood met hun vage verhaaltjes om hun films alleen maar beter te maken. Nee.. dat zijn geen echte vampiers.." Ik was sprakeloos en wachtte dus tot hij weer ging spreken. Gelukkig duurde dat niet lang. "De vampiers die ik bedoel zijn.. anders.. ze zijn..snel, sterk..ze zijn bijna perfect..maar..ze zijn ook levensge.." Robert stopte even met praten. "wat zijn ze ook?" vroeg ik. "ze..zijn levensgevaarlijk" zei robert zacht. "Maar.." ik wou iets zeggen maar ik wist niet wat. gelukkig had Robert dat door."Toen jij voorstelde om samen bij jou te gaan eten, je dacht dat ik gewoon..eette..wat jij ook deed.." "maar dat is niet zo" gokte ik. "Nee..idd." "maar..wat eet je dan?" "euh..nou..euhm.." was het enige wat Robert kon zeggen."bloed..zoals elk vampier" zei robert,zacht. "mensen bloed?"vroeg ik voorzichtig en langzaam."nou..niet meer." zei Robert dit keer iets harder. "Hoebedoel je, niet meer, eerst wel, en nu.. niet meer?" "ja.." "Ik snap het niet Robert..""ik ben drink nu,dierenbloed.."zei robert weer bijna té zacht.
en ik als dierenliefhebber schrok,ik werd zelfs boos bij die gedachten,maar ik moest het accepteren...ik vond robert op z'n eigen rare manier ook best wel leuk,so... "maar...je dronk eerst wel mensenbl..bloed?" ik trilde alleen al bij die gedachten. "ja..Maar nu niet meer! Ik ben een soort vegatariër" en toen hij dat zei kwam er een glimlach op zijn gezicht.

reactie? (3 x uitgekomen)

Lezen = Reactie