Zij... - Uitkomsten

Zij...

Ze zat daar maar gewoon wat rond te kijken. Nadenkend en afwezig. Ze zag er mooi uit, leunend op haar linkerhand en één been gestrekt, het andere opgetrokken. Wat ze daar deed wist ik niet. Het enige dat ik kon zien, was dat ze om zich heen keek. Waarnaar precies zou ik niet weten. Ze keek gewoon, rondom. Alsof alles wat onder haar lag, van haar was.
Ze zat hier heel vaak. In haar eentje. Niemand wist ervan, dacht ze. Want ze had er geen idee van dat ik haar observeerde. Ze was mysterieus, hoe ze daar zat. Het leek haar niet te storen dat ze alleen was en dat iedereen haar zou kunnen zien.
Op het eerste gezicht leek ze niet interessant. Ze was maar een gewoon iemand, zoals er zovelen rondliepen. Maar je kon niet aan de buitenkant zien, hoe ze werkelijk was. Als je haar zo zag lopen, zou je nooit vermoeden dat ze er zo uit kon zien als ze nu deed. Tussen andere mensen was ze misschien onopvallend, klein en afwezig. Maar hier was ze geweldig. Ze was hier volmaakt, zonder haar zou dit beeld niet compleet zijn. En ik was de enige die dit zag. Misschien was ik zelfs wel de enige die dit ooit zou zien.
Ik vroeg me af of ik haar ooit moest vertellen wie ik was. Wat ik deed. Dat ik haar hier vaak heb zien zitten. Ik vroeg me af of ik haar moest vertellen dat ze perfect was. Dat ze hier haar hele leven lang zou moeten blijven zitten, zodat iedereen kon zien hoe mooi ze eigenlijk was.
Ik keek naar haar. Hoelang ik hier al stond, wist ik niet. De tijd leek stil te staan, zolang ik naar haar kon kijken. Ik zag haar dat ze haar hoofd draaide, mijn kant op, maar ik kon niet precies zien waar ze naar keek. Daarvoor zat ze te ver weg.
Ik wilde haar blik zien en kwam een beetje dichterbij. Ik schrok van haar, toen ik recht in haar ogen keek. Ik zag haar gezicht nu duidelijk, ze keek vriendelijk. Ik had nog nooit zo'n vriendelijk gezicht gezien. Ze lachte naar me en ik voelde me betrapt. Ze stond op, het zag er sierlijk uit. De wind speelde met haar haren.
Lachend wenkte ze me. Ik schrok ervan en voelde mijn wangen een beetje rood kleuren. Van binnen voelde ik me warm worden. Ik lachte terug en rende naar haar toe.