When you jump, I follow you. [SA] - Uitkomsten

I jump for you. (81 x uitgekomen)

Het verhaal begint op een gewone dag. Eigenlijk zo gewoon is hij niet. Alles verandert door een bericht dat Camille op Netlog zet. Een site waar jongeren foto’s op kunnen zetten, gastenboekberichten kunnen sturen,…
Tanya, jij krijgt een nieuwe nota op mijn foto omdat ik de vorige niet goed vond. Jij bent echt geweldig. Ik zei eens als ik een dag niet met jou spreek dat ik het niet zou overleven. En ik heb je denk ik twee of drie dagen niet gesproken. Dus vanaf nu ben ik officieel dood. Maar Tanya ik zie je graag.
Camille
<3
Niet veel later zet Tanya een reactie op de foto waarop de nota staat. Ze schrikt zich rot terwijl er een traan uit haar ogen rolt en over haar wang glijd. Is Camille dood? Dat kan je niet menen. Tanya staat met moeite recht en al de kracht is uit haar gestroomd. Alles is verdwenen. “Camille, ik kom eraan!’ fluistert ze. Even later is er enkel nog maar een laatste adem te horen. Ze is gesprongen. Gesprongen met de bedoeling dood te zijn, gesprongen met de bedoeling Camille terug te zien.
Het leven heeft niet altijd een goed einde maar dit einde is anders. Ergens heel ver weg. Een land dat de gewone mens niet kan zien leven twee mensen. Twee jonge kinderen die samen naar dit land zijn gegaan nadat ze van alles en iedereen afscheid hadden genomen. Twee meisjes die elkaar terug wilde zien. Nadat Camille verdwenen was wilde Tanya niet meer verder leven. Daarom besloot ze ook te verdwijnen. Naar de plaats waar Camille zich op dat moment bevindt. Na enkele seconden was ze er ook. Op dat moment waren ze samen. En bleven ze daar ook voor altijd op die ene plaats.
Het einde van het verhaal voor de mensen op de doodgewone wereld, de mensen die niet weten wat echt van elkaar houden is. Maar het begin voor hen. Met een blij gezicht, alsof de zon voor altijd schijnt, de wolken enkel huilen wanneer er verdriet is, loopt Tanya samen met Camille rond. Op de wereld waar geen doodgewoon mens leeft. Enkel zij, zij twee zonder een ander! Zij zijn niet doodgewoon, maar speciaal voor elkaar, en voor geen ander. Hier begint het geluk dat nooit eindigen zal. Het geluk dat Tanya al die tijd gemist heeft in die doodgewone wereld waar men geen echt geluk kent en nog minder van echt verdriet af weet.
Het tweede leven dat zij samen beleven is speciaal. Iets dat niemand van hen af kan nemen. Iets wat ook nooit afgenomen kan worden. Zij weten dat zij over eeuwig en altijd zijn. Iets wat niemand anders begrijpt.
Samen lopen zij over het groene gras. Iets wat te mooi is om waar te zijn. Het gras is groener dan groen. Nog nooit zag Camille iets groener dan dit. Maar dat heeft geen nut. Nu zij hier met Tanya is heeft niets anders haar aandacht dan Tanya. Met een glimlach op haar gezicht kan ze het leven weer aan.
Het leven is hen samen gegeven, maar zonder elkaar bestaat er geen leven. Net alsof zij zonder elkaar dood zijn, niet meer kunnen ademen waardoor elke zucht voor de ander is. Dit is het bewijs dat zij voor elkaar zijn gemaakt. Gemaakt alsof er nog nooit iemand gemaakt is. Tanya grijpt naar Camille haar rode zonnebril en zet hem af zodat ze haar ogen kan zien. Tanya wist niet dat ogen zulke twinkelingen kunnen veroorzaken. Ze wist niet dat het geluk dat in de ogen van Camille straalt bestond. Haar pupillen worden steeds groter. Het doet Tanya vanzelf glimlachen. Dit is zoals ze het altijd gewild had. Dit is een droom die uitkomt. Gelukkiger zijn dan iemand die denkt de gelukkigste mens ter wereld te zijn. Tanya weet dat ze samen dolgelukkig zijn. Niemand die dit van hen kan afnemen!
Camille voelt hoe ze een glimlach op haar gezicht krijgt. Gevolgd door een twinkeling in haar ogen. Nog nooit eerder hadden haar ogen zoveel vreugde gezien als nu. Ze kijkt recht in Tanya's ogen en ziet bij haar blijdschap. Dit had ze nog nooit eerder gevoeld. Iets wat te mooi is zonder te weten wat het was. Maar nu weet ze het. Het leven heeft niet alleen een slechte kant. Maar ook een goede. En die goede kant van het leven leert ze nu kennen. Iets wat ze veel te lang gemist had. Iets wat ze nooit meer kwijt wil.
De goede kant is enkel nog maar te bekennen in dit leven, op deze wereld. Iets wat echt te beleven valt. De bomen waaien, alsof ze hen gedag willen zeggen. Goedendag in de nieuwe wereld. In de wereld die hen voor altijd bij elkaar houdt. De wereld die hen nooit scheidt. De bomen krijgen weer bladeren nadat ze allemaal zijn afgevallen. Ze willen hen vertellen dat alles wat weg geweest is, terugkomt. Alles wat zij gemist hebben, weer verdienen. Tanya heeft Camille al die tijd gemist. Ik heb haar gemist, maar nu hoeft dat niet meer. Tanya grijpt met hand naar die van Camille. Het doet haar goed hier bij haar te zijn zonder enig wezen rond hen. Eindelijk kan ze haar zeggen wat ze altijd wou zeggen. Zeggen wat ze in het vorige leven niet kon. Zeggen dat ze alles voor haar is. Alles, wat betekent geen enkele uitzondering. Ze is haar leven.
Het gevoel dat Camille heeft als Tanya haar hand vast neemt is onbeschrijfelijk. Dit voelt zo goed. Ze voelt zich veilig en beschermd. Iets wat ze vroeger niet voelde. Als Tanya al die woorden heeft gezegd is Camille stil. Haar mond klapt helemaal dicht. Ze weet niet meer wat ze moet zeggen. Ze had alles verwacht maar niet dit. Zelf hoopte ze stiekem dat Tanya dit zou doen, maar ze had het nooit verwacht. Haar hart maakt een sprongetje. Want Tanya, jij bent ook mijn leven. Dat zijn de woorden die Camille denkt.
Tanya zucht na haar drukke en belangrijke woorden. Ze zucht omdat ze dit alles altijd al heeft willen zeggen, maar nooit alle gevoelens heeft kunnen beschrijven. Het doet goed nu alles er uit is. Nu Camille weet wat ze voor haar betekent. Tanya kan haar niet laten gaan, nooit. Voor altijd blijft ze achter haar aan lopen. Het geluk is begonnen wanneer ze een einde maakte aan haar leven. Dat was het mooiste wat ze ooit heeft kunnen doen. Maar dit, dit moment is onbeschrijfelijk. Dit moment kan niet herhaald worden, door niemand. Dit moment wordt voor altijd in hun geheugen gegrift. Voor altijd, en eeuwig!
Samen liggen zij op het gras. Zo dicht mogelijk bij elkaar. Dichter kan het niet. Praten zou dit moment verbreken. Zij weten wat de ander bedoelt en omgekeerd zonder woorden. Camille legt haar hoofd half op Tanya's schouder en samen kijken ze naar de ondergaande zon. Nadat zij uit hun ander leven dit nieuwe leven binnenstapten leek alles hetzelfde. Enkel zij twee waren op een andere plaats. De zon gaat dus nog altijd op en onder. Het leven gaat gewoon verder. Alsof er niets gebeurt lijkt te zijn. Maar dat is niet zo. Hun levens zijn voorgoed veranderd.
Hun nieuwe wereld lijkt inderdaad hetzelfde, maar er is een groot verschil. Samen vinden zij hier rust, de rust die de vogels ons hier zelfs schenken. De rust die zij gemist hebben in hun vorige leven. De wolken zijn net hetzelfde, maar lijken net wat anders. Tanya ziet hoe het vrede uitstraalt. Alles straalt hier vrede uit. Gehaat word hier verboden. Dit is een wereld waar enkel liefde toegelaten wordt. Zij zet haar zonnebril net als Camille af, maar knijpt haar ogen weer dicht als de mooie, rustgevende zon in haar ogen schijnen. Haar ogen stralen veel geluk uit. Geluk dat ze niet gewoon is. Geluk dat veel betekent. Dit hier allemaal betekent heel wat voor haar. Camille is daar het grote voorbeeld van!
Liefde is wat dat Camille zoveel heeft gemist. Maar alles is weg. Ze laat het verleden achter zich. Ze concentreert zich op het heden en de toekomst. Hoe alles beter zal worden dan het vroeger was. Daar is ze zeker van. Het maakt niet uit wat zij doen. Zij blijven toch altijd samen. Wat er ook gebeurt. Daarom zijn zij voor eeuwig en altijd.