1 of the thausend fogotten children. - Uitkomsten
1 of the thausend fogotten children.
Een stand alone.
plzz zeg wta je dr van viind 
Mogelijke uitkomsten
1 of the thausend fogotten children. [ tekening = made by myself] (14 x uitgekomen)
Daar zat ze dan. Starend voor zich uit in het park, en zag hoe gelukkig iedereen was. Ze kreeg weer tranen in haar ogen. Zij wilde ook populair zijn, ze wilde dat iedereen haar kende. Ze wilde lachen met andere kinderen en ook gelukkig zijn. Maar wat ze ook deed, ze deed alles fout.
Ze trok haar knieën op en verborg haar gezicht.
Ze schrok op toen ze iets tegen haar been aanvoelde. Het was een bal.
Een jongen riep naar haar “Hee jij!”. Ze keek om zich heen om te kijken tegen wie ze het had. “jaa, jij daar bij die boom, gooi die bal eens”.
Ze bleef de jongen maar aanstaren en deed niks. De jongen werd ongeduldig, “Haalloooo??”
Haar handen begonnen te trillen en ze pakte de bal. Dit is je kans dacht ze, eindelijk kan je wat goeds doen.
Ze keek naar de bal en zag dat ze heel erg trilde. De jongen was inmiddels naar haar toegelopen en pakte de bal met een ruk van haar af. “kun je niet gooien ofzo. Stom mens”
Haar onderlip begon te trillen en een traan rolde over haar wang. Je kan ook niks, dacht ze bij zichzelf.
Ze ging weer zitten bij de oude eikenboom. En zag hoe de jongen naar een paar meisjes liep. Mooie meisjes waren het. Ze begonnen te lachen en naar haar te wijzen.
Het werd laat in de middag en ze liep naar huis.
Zij had geen huis waar je gelukkig was. Want haar vader mishandelde haar.
Ze had het ooit tegen haar moeder gezegd. Die geloofde haar niet en begon haar te slaan.
Daar stond ze voor haar huis. Zuringweide 14. Ze keek naar links en zag dat de buurvrouw naar haar zwaaide en lachten. Ze zette een fake glimlach op en drukte op de bel. Na een tijdje werd de deur open gegooid door haar vader
“WAAR WAS JIJ” schreeuwde hij. Ze begon te stotteren en zei dat ze in het park was. Haar vader bromde wat en trok haar mee naar binnen. “Vanavond verwacht ik een fijnere avond dan gister”. Elke avond was het weer hetzelfde. Ze moest seks met haar eigen vader hebben. Ze schudde haar hoofd. Ze was het zat. Ze wilde niet meer.
De hand van haar vader kwam dreigend op haar af, en raakte haar gezicht. Ze begon te huilen. Er volgde nog een klap, deze keer was het tegen haar kaak. Ze werd duizelig en moest kokhalzen. “En? Ben je van gedachten veranderd”. Ze keek haar vader zielig aan. Ze verwachtte medelijden. Die ze jammer genoeg niet kreeg. Ze voelde iets over haar lip heen. Een stomp volgde in haar maag. Ze kreunde en strompelde naar de deur. “WAAR GA JIJ HEEN” schreeuwde haar vader. Ze wilde rennen. Weg van haar huis.
Ze liep naar de stad. En zocht een hoog gebouw. Ze was het zat en kon het niet meer aan. Na een lange tijd besloot ze maar vanaf de kerk te gaan springen.
De kerk was altijd open. Dus ze liep naar boven. Ze was al zo vaak in de kerk geweest dus ze wist ook hoe ze helemaal naar boven moest lopen.
Een maal aangekomen. Haalde ze diep adem. Ze hoorde beneden mensen gillen. En hoorde dat ze de politie erbij gingen halen. Een traan rolde over haar wang. Ze vond het zelf jammer dat het zo moest eindigen. Het begon te sneeuwen. Het was immers december. Ze voelde het niet. Ze was altijd al koud geweest.
Dit was het moment dacht ze.
“Dag wereld” fluisterde ze. Ze draaide zich om en liet zich vallen.
Mensen beneden begonnen te gillen.
Ze open de haar ogen en een pijnscheut ging door haar hele lichaam.
Alle lichtjes doofden.
Ze trok haar knieën op en verborg haar gezicht.
Ze schrok op toen ze iets tegen haar been aanvoelde. Het was een bal.
Een jongen riep naar haar “Hee jij!”. Ze keek om zich heen om te kijken tegen wie ze het had. “jaa, jij daar bij die boom, gooi die bal eens”.
Ze bleef de jongen maar aanstaren en deed niks. De jongen werd ongeduldig, “Haalloooo??”
Haar handen begonnen te trillen en ze pakte de bal. Dit is je kans dacht ze, eindelijk kan je wat goeds doen.
Ze keek naar de bal en zag dat ze heel erg trilde. De jongen was inmiddels naar haar toegelopen en pakte de bal met een ruk van haar af. “kun je niet gooien ofzo. Stom mens”
Haar onderlip begon te trillen en een traan rolde over haar wang. Je kan ook niks, dacht ze bij zichzelf.
Ze ging weer zitten bij de oude eikenboom. En zag hoe de jongen naar een paar meisjes liep. Mooie meisjes waren het. Ze begonnen te lachen en naar haar te wijzen.
Het werd laat in de middag en ze liep naar huis.
Zij had geen huis waar je gelukkig was. Want haar vader mishandelde haar.
Ze had het ooit tegen haar moeder gezegd. Die geloofde haar niet en begon haar te slaan.
Daar stond ze voor haar huis. Zuringweide 14. Ze keek naar links en zag dat de buurvrouw naar haar zwaaide en lachten. Ze zette een fake glimlach op en drukte op de bel. Na een tijdje werd de deur open gegooid door haar vader
“WAAR WAS JIJ” schreeuwde hij. Ze begon te stotteren en zei dat ze in het park was. Haar vader bromde wat en trok haar mee naar binnen. “Vanavond verwacht ik een fijnere avond dan gister”. Elke avond was het weer hetzelfde. Ze moest seks met haar eigen vader hebben. Ze schudde haar hoofd. Ze was het zat. Ze wilde niet meer.
De hand van haar vader kwam dreigend op haar af, en raakte haar gezicht. Ze begon te huilen. Er volgde nog een klap, deze keer was het tegen haar kaak. Ze werd duizelig en moest kokhalzen. “En? Ben je van gedachten veranderd”. Ze keek haar vader zielig aan. Ze verwachtte medelijden. Die ze jammer genoeg niet kreeg. Ze voelde iets over haar lip heen. Een stomp volgde in haar maag. Ze kreunde en strompelde naar de deur. “WAAR GA JIJ HEEN” schreeuwde haar vader. Ze wilde rennen. Weg van haar huis.
Ze liep naar de stad. En zocht een hoog gebouw. Ze was het zat en kon het niet meer aan. Na een lange tijd besloot ze maar vanaf de kerk te gaan springen.
De kerk was altijd open. Dus ze liep naar boven. Ze was al zo vaak in de kerk geweest dus ze wist ook hoe ze helemaal naar boven moest lopen.
Een maal aangekomen. Haalde ze diep adem. Ze hoorde beneden mensen gillen. En hoorde dat ze de politie erbij gingen halen. Een traan rolde over haar wang. Ze vond het zelf jammer dat het zo moest eindigen. Het begon te sneeuwen. Het was immers december. Ze voelde het niet. Ze was altijd al koud geweest.
Dit was het moment dacht ze.
“Dag wereld” fluisterde ze. Ze draaide zich om en liet zich vallen.
Mensen beneden begonnen te gillen.
Ze open de haar ogen en een pijnscheut ging door haar hele lichaam.
Alle lichtjes doofden.
Statistieken
Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen
Reageer (5)
aaaw dat is zielig(huil)
1 decennium geledenOmg ; ik ben er gewoon stil van Ö!!
1 decennium geledenJé schrijft mooi<3
mooi en zielig!
1 decennium geledenOmygosh, deze is echt mooi =0
1 decennium geledenWEER MOOI(H)
1 decennium geleden