Fosterhome - Uitkomsten

part 0 (10 x uitgekomen)

Mijn leven lang, van pleeggezin naar pleeggezin en terug naar het wezenhuis. Vaste vrienden heb ik niet, behalve één meisje, ze is tegelijk met mij jarig. Toen mijn ouders nog leefden woonden we naast elkaar. Vanaf onze geboorte kennen wij elkaar al. Vijf jaar hebben wij naast elkaar woonden wij naast elkaar. Inderdaad ik was vijf toen mijn ouders overleden. Het is al tien jaar geleden maar het is nog vers. Ik zal nooit meer iemand papa of mama kunnen noemen. Ik weet het nog precies. Ik zat in groep twee toen een politieman in de klas kwam. Ik werd door hem opgetild en meegenomen. Zijn woorden, ze voelen al zout in mijn oude wonden. ‘”Joy, je ouders zijn overleden in een auto-ongeluk”. Pijnlijke woorden, woorden die mij nog steeds achtervolgen. Ik was enig kind, mijn oma’s en opa’s ken ik niet. Omdat mijn vader in het leger zat, is de hele begrafenis voor hem en mijn moeder voor hem geregeld. Omdat ik al klein jong meisje nergens heen kon werd ik in een pleeggezin geplaatst. Een gezin dat zelf al vijf kinderen had. Ineens was ik omringt met drukte en moest ik alles delen. Ik was het niet gewend, ik was het niet gewend om niet te krijgen wat ik wou. Slechts een half jaar later werd ik weer overgeplaatst, weer naar een ander gezin. Zo ging het nog een tijdje door. Uiteindelijk kwam ik in een wezenhuis. Nog steeds proberen ze een goed gezin voor mij te vinden maar het lukt niet. Ik wil niet meer in een gezin leven. Hoe lief de mensen ook voor mij zijn. Elke keer zet ik mij weer tegen ze op, en elke keer lukt het me weer om weg te breken.