Op een bankje in het park. [TH2] (9 x uitgekomen)
Het houd in 1 keer op met regen en we kijken tegelijker tijd naar de blauwe lucht. De regen komt en de regen gaat. Dan kijkt hij weer naar mij, ik kijk nog altijd naar de lucht. Ik weet dat ik het eigenlijk niet moet doen, maar ik sta op en ren weg. Hij roept: ‘Kom terug, blijf staan.’. Maar dat doe ik niet, hij is mij niet waard, wat heb ik hem nou te bieden?!
Na een tijd gerent te hebben, zonder te kijken waar heen, blijf ik stil staan en luister of ik Bill nog hoor. Ik hoor hem niet meer en loop in een rustig tempo verder, verder naar waar ik leef. Een huis kun je het niet echt noemen. Het is een kraakpand waar ik woon, samen met een paar jongens en meiden die ik niet ken. Maar jah, waar moet ik anders wonen? Ik heb geen familie meer en ook geen geld. Ik leef door dingen te stelen en door panden te kraken. Ik ben ook niet trots op mij zelf, maar ik moet toch ook leven?!!
Reageer (3)
ik sto pmet lezen hij is heel erg onorigineel
1 decennium geledenxx
ga verder hij is egt heel goed
1 decennium geledennice
1 decennium geleden