Hou me niet voor de gek! - Uitkomsten

houd me niet voor de gek!! deel 1 (8 x uitgekomen)

“NEE, NEE en nog eens NEE, ik houd niet van je, ik haat je, je bent een stom mens!” Luca hoort de luide stemmen beneden, haar ouders zijn weer eens ruzie aan het maken. Ze stoort er haar niet aan. Het gaat al heel haar leven zo. Altijd hetzelfde scenario. Het verwonderd haar dat haar ouders nog niet zijn gescheiden. Haar ouders hebben er geen flauw idee van dat ze alles weet van wat ze beneden zeggen. Als Luca beneden zit en ze voelt dat er weer zo een donderbui op komst is, zorgt ze dat ze maar snel naar boven gaat. Ze neemt een boek en probeert zichzelf op andere gedachten te zetten. Luca hoort iets zwaars vallen. De voordeur wordt opengerukt en slaat terug dicht. Stilte. Ze ziet voor haar een lichaam liggen. Gierende banden. Het zal toch niet waar zijn! Ze sluipt stilletjes naar beneden en doet de deur op een kier. Ze kijkt erdoor, knijpt haar ogen dicht en ziet haar moeder liggen. Levenloos, op de grond. Luca ziet sterretjes voor haar ogen en moet even gaan zitten. Het ondenkelijke is gebeurd. Even komt ze op adem. Ze moet helder denken. Ze loopt snel terug naar boven en belt de politie. “Hallo, met de noodcentrale, blijf alstublieft rustig en vertel ons wat er is.” Het lijkt net een robotstem. Maar natuurlijk weet ze dat het een vrouw is die heel de dag hetzelfde liedje zingt. Luca haalt diep adem en vertelt alles. Ze denkt dat haar moeder bewusteloos of erger, dood is. De vrouw vraagt het adres. De politie komt zo snel mogelijk. Luca legt verweesd af. Ze gaat op haar bed zitten en staart uit het raam. Het lijken uren, maar na een paar minuten hoort ze de sirenes in de verte aankomen. Even later doet Luca de deur open voor de politie. Ze heeft helemaal de andere kant opgekeken, ze wou haar mama niet zien. “Neem het meisje mee, ze is in shock.” Luca ziet alles in een waas. Alles en iedereen beweegt heel langzaam, Luca valt flauw. Ze wordt voorzichtig naar de politiewagen gebracht.

“Mama, waar is mijn mama, verzorg ze.” Luca wordt wakker en kijkt om zich heen, ze ligt in een ziekenhuisbed. “Rustig aan, alles komt goed.” Ze kijkt om zich heen en ziet een verpleger.” Hij is niet echt van de jongste, maar zijn gezicht oogt vriendelijk. Op zijn naamkaartje staat: “Paul”. Hij spreekt even met een verpleegster en knikt. Luca hoort niet wat ze zeggen. Paul komt terug. “Ik moet je het spijtige nieuws melden dat je mama in coma is.” Luca krijgt een prop in haar keel. De tranen staan in haar ogen en ze slikt. “We geven haar de beste verzorging.” “Maar het is belangrijk dat je rust.” Dr. Paul gaat weg. Nu is ze alleen. Het is net alsof de muren op haar afkomen. Ze knijpt haar ogen dicht en probeert te slapen. Na een halfuur valt ze in een woelige slaap vol met schreeuwende ouders.

Luca, Luca… Ze opent haar ogen en ziet een vaag beeld van een man. Is het dokter Paul? Luca, ik ben het, je vader. “Papa!” Zijn gezicht zit vol met schrammen en builen. “Wat heb je met mama gedaan?” Luca krijgt terug een krop in haar keel. “Rustig maar.” Haar papa probeert haar gerust te stellen, maar Luca is boos, ze is razend. “Ik wil je nooit meer zien, ga weg!” Maar Luca… “Nee niets te maren, je houdt me niet voor de gek!” Luca haar vader kijkt teleurgesteld. “Ik dacht dat je het zou snappen, we hadden ruzie en…” Neen, ik begrijp je niet, je slaagt niemand in coma gewoon omdat je ruzie hebt!” Dokter Paul komt er terug bij en komt tussen beide. “Het is beter dat Luca rust.” “Ik wil je nooit meer zien, maak dat je weg bent!” Rustig Luca, het is belangrijk dat je veel rust.” Haar vader slaagt zijn ogen neer en vertrekt. Ze laat haar hoofd terug zakken met een diepe zucht. Ze meende het echt. Hoe kon hij het haar aandoen.
Luca valt terug in een diepe slaap, met een verontschuldigende vader, en een diep slapende moeder.

Luca wordt terug wakker en kijkt op de klok. Ze zijn weer vijf uur verder. Ze is kapot. Ze blijft maar piekeren over haar moeder. Misschien wordt ze nooit meer wakker. Luca kijkt op wanneer haar dokter Paul terug binnenkomt, hij draagt een blad onder zijn arm en legt het op haar kastje.

deel 2: hou me niet voor de gek (8 x uitgekomen)

“Ik heb geen goed nieuws.” zijn gezicht vertelt boekdelen. “Je vader heeft geprobeerd om zelfmoord te plegen, hij is er zwaar aan toe, hij heeft een grote overdosis slaappillen genomen. Maar wees gerust, hij ligt helemaal aan de andere kant van dit ziekenhuis.” “Hij laat me koud, ik wil het niet weten.” Luca zucht en draait haar om. Ze valt weer in een diepe, bodemloze slaap.

“Luca, Luca!” Dr. Paul probeert Luca te wekken. Ze opent haar ogen en rekt zich uit. Ze geeuwt een keer en vraagt: “Waar moet ik nu naartoe?” “We gaan tijdelijke pleegouders zoeken waar je dan voor een tijdje bij kan blijven, maar eerst moet je hier voldoende uitrusten, want door de shock heb je een lichte hersenschudding opgelopen.”