I Trust... - Uitkomsten

The First School Day.... Without You (15 x uitgekomen)

Ik fietste zo snel ik kon richting de school. Niet omdat ik zo'n zin had in het nieuwe schooljaar hoor. Nee alles behalve dat. Maar ik moest gewoon weten hoe het ging met Danny.

En warme wind werkte me tegen. De bries speelde met mijn lange strokleurige haren. Ik wist niet goed waarom maar ik een slecht voorgevoel. Natuurlijk ook niet zo gek. Ik had Dennis sinds het begin van de zomervakantie niet meer gesproken. Ik had zelfs zijn 17e verjaardag gemist! Ik had hem nog een paar keer gebeld maar er werd niet opgenomen. Terwijl Danny en ik normaal altijd zo close waren. Hij is was... nou is mijn beste vriend. We normaal spreken veel af. En zijn eigenlijk bijna onafscheidelijk. Maar deze zomer was het vreemd gelopen.

Dat was de rede dat ik zou graag naar school wilde. Ik wilde hem spreken. Waarschijnlijk hadden ze een nummer of zo. Dan was het alsnog vreemd dat hij mij dat niet verteld had. Maar er zal dan wel een logische verklaring voor zijn geweest.

Eindelijk kwam het schoolplein opgereden. Ik was blijkbaar niet de enige de vroeg op school wilde zijn. Het plein stond al voor fietsen. Het gaf een vertrouwd gevoel. Ik zette mijn fiets neer op mijn oude vertrouwde plekje. En liep de school binnen.

Binnen hing de frisse geur van schoonmaakmiddel, iets met kersen dit keer. De geur die altijd in het Beuken College hing als de leerlingen terug keerde van hun geliefde zomervakantie. Je kan me veel wijsmaken. Maar volgens mij is er toch eigenlijk ook geen leerling die niet een plekje in zijn hart heeft voor ons College.

Het is niet erg groot. We hebben 247 leerlingen. Bizarre weinig eigenlijk voor een middelbare school. Maar Candle, ons dorpje, is dan ook niet erg groot. Het is erg knus en gezellig. Iedereen kent hier iedereen. Dat is dan gelijk ook weer het grote nadeel van hier. Als er iets gebeurt weet binnen een halve dag iedereen het. Maar ik heb wat dat betreft niets te vrezen. Ik kom uit misschien wel een van de oudste en braafste families van hier. We zijn zo gewon en doorsnee als maar kan. En ik ben daar dan ook weer een goed voorbeeld van.

Ik, Elisbeth Lake, 16 jaar. Doorsnee leerling op het edele en al meer dan 300 jaar oude Beuken College. Waar mijn ouders afstudeerde. En hun ouders, en die van hun. Ga zo maar door. Onze familie had niet eens zo'n leuk familie gerucht.

Dat was wel anders als met Danny. Danny's familie woonde hier ook al eeuwen. Waarschijnlijk langer dan elke andere familie hier in Candle. Alleen hun huis stond net iets buiten Candle. Al vraag ik me af of huis het goede woord was om het te omschrijven. Het was een enorm landhuis. Zo eindje die je altijd in die oude films zit. Met luikjes voor de ramen, Met een dikke laag klimop begroeide buitenmuren. En veranda met een schommelbank. Echt geweldig!Ik fietste zo snel ik kon richting de school. Niet omdat ik zo'n zin had in het nieuwe schooljaar hoor. Nee alles behalve dat. Maar ik moest gewoon weten hoe het ging met Danny.

En warme wind werkte me tegen. De bries speelde met mijn lange strogoudkleurige haren. Ik wist niet goed waarom maar ik een slecht voorgevoel. Natuurlijk ook niet zo gek. Ik had Danny sinds het begin van de zomervakantie niet meer gesproken. Ik had zelfs zijn 17 verjaardag Ik had hem nog een paar keer gebeld maar er werd niet opgenomen. Terwijl Danny en ik normaal altijd zo close waren. Hij is was... nou is mijn beste vriend. We bellen normaal al 3 uur per dag. En spreken veel af. Maar deze zomer was het vreemd gelopen.

Dat was de rede dat ik zou graag naar school wilde. Ik wilde hem spreken. Waarschijnlijk hadden ze een nummer of zo. Dan was het alsnog vreemd dat hij mij dat niet verteld had. Maar er zal dan wel een logische verklaring voor zijn geweest.

Eindelijk kwam het schoolplein opgereden. Ik was blijkbaar niet de enige de vroeg op school wilde zijn. Het plein stond al voor fietsen. Het gaf een vertrouwd gevoel. Ik zette mijn fiets neer op mijn oude vertrouwde plekje. En liep de school binnen.

Binnen hing de frisse geur van schoonmaakmiddel, iets met kersen dit keer. De geur die altijd in het Beuken College hing als de leerlingen terug keerde van hun geliefde zomervakantie. Je kan me veel wijsmaken. Maar volgens mij is er toch eigenlijk ook geen leerling die niet een plekje in zijn hart heeft voor ons College.

Het is niet erg groot. We hebben 247 leerlingen. Bizarre weinig eigenlijk voor een middelbare school. Maar Candle, ons dorpje, is dan ook niet erg groot. Het is erg knus en gezellig. Iedereen kent hier iedereen. Dat is dan gelijk ook weer het grote nadeel van hier. Als er iets gebeurt weet binnen een halve dag iedereen het. Maar ik heb wat dat betreft niets te vrezen. Ik kom uit misschien wel een van de oudste en braafste families van hier. We zijn zo gewon en doorsnee als maar kan. En ik ben daar dan ook weer een goed voorbeeld van.

Ik, Elisabeth Lake, 16 jaar. Doorsnee leerling op het edele en al meer dan 300 jaar oude Beuken College. Waar mijn ouders afstudeerde. En hun ouders, en die van hun. Ga zo maar door. Onze familie had niet eens zo'n leuk familie gerucht.

Dat was wel anders als met Danny. Danny’s familie woonde hier ook al eeuwen. Waarschijnlijk langer dan elke andere familie hier in Candle. Alleen hun huis stond net iets buiten Candle. Al vraag ik me af of huis het goede woord was om het te omschrijven. Het was een enorm landhuis. Zo eindje die je altijd in die oude films zit. Met luikjes voor de ramen, Met een dikke laag klimop begroeide buitenmuren. En veranda met een schommelbank. Echt geweldig!