#3. Someone out there loves you. -Frerard- - Uitkomsten

GEE POV.
Zodra ik me gedoucht heb pak ik een groot badhanddoek en sla die om mijn middel. Ik voel me niet goed. Ben misselijk, wil het bed in stappen en er de rest van mijn leven niet uitkomen. Tenzij Frank bij me komt liggen. Dat ik voor eeuwig in zijn armen kan hangen. Dat we voor altijd samen kunnen zijn, wat de andere mensen ook van ons vinden. Met veel tegenzin raap ik een boxer van het bed en wil het aantrekken, als ik geluid van achter mij hoor. Geschrokken laat ik het badhanddoek vallen en draai me om. Ik zie Frank's gezicht mega rood worden, en ik begin het ook behoorlijk warm te krijgen. Als ik voel dat er wat omhoog kruipt pak ik snel het badhanddoek van de grond en sla het weer om mijn middel. Zonder enig woord te wisselen blijven we elkaar aanstaren. Het lijkt uren te duren. Totdat Frankie het op een lopen zet. Boos stamp ik op de grond. Ik heb het verpest! Frankie zal nooit van me houden! Hij heeft het nooit gedaan en het zal ook nooit gebeuren! Ik voel tranen opkomen en laat me op het bed vallen. De zoute tranen branden achter mijn netvlies, maar ik wil flink blijven. Ik zit hier tenslotte niet alleen in de tourbus. Waarschijnlijk zit Ray aan het ontbijt. Ik sla met mijn vuist tegen de muur, wat vrij pijnlijk is. Maar niks is zo pijnlijk als mijn hart dat uit mijn lichaam getrokken is. Het had van Frankie moeten zijn. Ik wil zijn hart veroveren en het voor altijd bij me houden.

FRANKIEPOV.
Ik rende weg voor hem. Het moment wat er was, heb ik vernield. Het is weg. Ik kan nu niet terug. Het enige wat ik wil is bij Gerard zijn. Met een arm om hem heen. En dan maar fluisteren dat ik zoveel van hem hou. Ik was naar mijn kamer gerend, en ik kijk nu uit het raam - naar de helderblauwe hemel. Waarom moest ik hem zo vol verbazing aankijken? En elk punt van zijn lichaam nadrukkelijk bekijken? Gerard zou nooit van me houden. Onmogelijk. Dit heb ík weer. Ik heb alles waarvan ik ooit gedroomd heb - fans, geld, beroemdheid, respect, vrienden. En ik verlang naar wat ik nooit kan hebben - de Liefde Van Gerard Way. Dit ben ik. Typisch ik. Ik wil wat ik niet kan hebben, en ik heb alles wat ik eigenlijk niet nodig heb. Ik kan me nog herinneren dat ik vroeger altijd beroemd wou worden - alles wat ik deed was mijn best en erin geloven. Misschien moest ik dat nu ook doen. Erin geloven en mijn best doen. En dát zou ik ook gaan doen. Ik zou hem mee uit eten nemen, mijn excuus aanbieden, vertellen wat ik voor hem voelde. Dat allemaal. En 't zou gebeuren ook. Zo snel mogelijk. Het enige wat ik nodig heb is een beetje moed. Ik sta op, raap alle moed bij elkaar. En loop naar de kamer waar ik zojuist uitgerend was. Ik bonk op de deur. 3 keer, of meer. "Gerard, Gerard, kan ik je even spreken?" Ik wacht op antwoord. Zo lang mogelijk. Als ik wat gemurmel hoor, neem ik dat aan als een antwoord. Ik druk op de klink en maak de deur open.