Chapter one, on the train. (50 x uitgekomen)
Geheel ontspannen sta ik naast mijn doodzenuwachtige moeder. De klok slaat half 11, de grote trein staat al een tijdje voor onze neus. Met een schelle, hoge stem, ratelt mijn moeder allerlei dingen op. “Niet vergeten je capsules in te nemen, niet te laat naar buiten, op tijd gaan slapen.” Ik draai met mijn ogen. “Mam, ik weet het nu wel weer hoor.” Het is al de derde keer dat ze het hele riedeltje opnoemt. Een glimlach trekt over haar dunne lippen. “Ik weet het, ik ben gewoon bezorgd.” Het wordt steeds drukker op het station. We waren eigenlijk veel te vroeg, maar mam wou niet te laat komen. “Komt pap ook nog?” Ik ben nog niet uitgesproken, of ik voel een hand op mijn schouder, en hij staat naast me. “Ik haat het als je dat doet!” zucht ik. Hij grijnst. “Hoe laat vertrekt je trein?” vraagt hij. “11 uur.” Antwoord mam voor me. Ik gooi met een zwiep mijn zwarte haar naar achter. “Ik ga maar eens de trein in.” Zeg ik. Mijn moeder omhelst me stevig, mijn vader wat minder. “Zal ik helpen met je koffer?” Vraagt pap. Ze denken dat ik nog een klein kind ben. “Nee, ik kan het zelf wel.” Ik pak mijn koffer op en loop ermee naar de trein. De cabines zijn nog redelijk leeg, zo druk is het nog niet. Ik zoek een nog lege cabine uit, ik heb het niet zo op drukte. Ik ga met mijn voeten op het bankje tegenover me zitten, en trek mijn jasje uit. Ik maak het me zo gemakkelijk mogelijk.
Kortheid, want wij zijn inspiratieloos!
Maar wij willen WEL reacties <33
Reageer (5)
lijkt me cool
1 decennium geledenverder:D
ooit eigenlijk
verder plzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
1 decennium geledenleuk:D:D verder:D:D plzzzzzzzzzzzzz???
1 decennium geledenJA is cool. VERDER!!!!!
1 decennium geledenLijkt me leuk!Snel verder:)
1 decennium geleden