The Angel of Death 6 - Uitkomsten

Het verhaal dingus (10 x uitgekomen)

Michael.

Ik begon weer zacht te snikken totdat ik opeens pijn kreeg aan m'n pols. Er verscheen een litteken... Waar ben je mee bezig? Ik was aan haar verschenen. Hoe kon ze dit doen? Ze zei dat ik d'r pijn deed en geschrokken liet ik los. Ik had niet in de gaten dat ik haar pols vasthield. Sorry. Ik ging naast haar zitten en sloeg een arm om haar heen. Vermoord me dan! Ik schoof van haaar weg. Ik walgde van mezelf. Ze wil alleen dat ik haar vermoord. Dus moest ik toch maar geen band met haar scheppen. Waarom wil je dat ik dat doe? Net nu we een serieus gesprek begonnen dacht ik eraan hoe mooi ze is. Ze vertelde de waarheid. Ik vroeg haar wat er was, want ze leek niet bang te zijn om dood te gaan. Ze walgt van me! Ik vertelde haar wie ik allemaal al had... Vermoord... Waarom ik? Vroeg ze me voor de tweede keer. Dat weet ik niet. Zei ik nogmaals. Ze leek niet blij te zin met dit antwoord. Ik wou dat ik je nooit had gezien! Rot op! Dit deed pijn. Waarom zei ze dat nou? Volgens mij merkte ze dat ik aan het huilen was, want ze legde een hand op m'n been. Ze trilde een beetje. Ik was bang dat ik me niet zou kunnen inhouden en stond op. Ik ben een monster. Nee dat ben je niet. Ik kon aan alles horen dat ze het niet meende. Al was het lief dat ze me gerust wilde stellen. Dit is mijn lot. Ik vermoord mensen. Dood me dan! Wil ze zo graag dood? Ik twijfelde... Waar ben ik mee bezig? Sterven zal ze!!! Ik liep dreigend op haar af. Er klopte iemand op de deur. SHIT! Ik kom terug. Ik keek naar de deur en verdween. Op het kerkhof verscheen ik weer. Ik ging bij het graf van m'n beste vriend zitten. Hij was overreden door een bus. Ik trok mijn benen op en begroef m'n gezicht in m'n armen. Stilletjes begon ik te huilen. Ik kan het niet. Fluisterde ik tegen de grafsteen. Ik kan haar niet vermoorden. Ik staarde met nietsziende ogen voor me uit. Mijn blik op oneindig. Een koude windvlaag streelde mijn gezicht. Het was geruststellend en beangsitgend tegelijk. Alsof hij me gerust stelde. Ik ben bang dat ik me niet kan inhouden. Nu ik de Engel des Doods ben kan ik geesten zien, maar Tony liet zich nu pas voor de eerste keer zien. TONY!! ER sprongen tranen in mijn ogen. Michael. Wat is er met je gebeurd? Je ogen! En... Je hebt vleugels! En je zei iets over vermoorden? Hij was eerder nieuwschierig als bang, daar was ik blij om. De dag na mijn verjaardag ben ik... euhm... getramsformeert. Ik ben de Engel des Doods. Ik heb er ook niet voor gekozen. Maar, je ouders. Technisch gezien leef ik nog. M'n ouders hebben me opgegeven als vermist. Om de dag kijk ik even hoe het met ze gaat. Ik moet je zeggen dat het niet goed met ze gaat. Hij keek meelevend. En waarbij denk je dat je je niet in kan houden? Ik heb gevoelens... Gevoelens die ik niet mag hebben voor een slachtoffer. Ze kwam het kerkhof oplopen. Ik moet gaan. Zei ik met een vleugje paniek zichtbaar in mijn ogen. Is dat 'r? Ja. Ik zie je nog wel eens.Ik ging weer achter de grafsteen vlak bij die van haar opa zitten. Ze is zo mooi. Ik volgde elke beweging die ze maakte. Tot ze weer over mij begon te praten. Ik luisterde zonder te ademen...


Verder????????????????

Geen verhaal dingus (3 x uitgekomen)

You made kotomi cry. Waaroooom? scroll maar naar het verhaal ^.^ ENJOY.