Het is nu een paar weken later, Astrid is weer gezond. Maar Pierre blijft steeds met de vraag in zijn hoofd.
Het is nu al verledentijd. Niks aan de hand. 'Wakker worden' ik schudde even met me hoofd, een hand zwaaide ervoor. Ik keek opzij en ik zag David.
'Ah, je leeft nog.' zei hij met een
Bigsmile. Ik glimlachte naar hem, en gaf een kusje op zijn mondhoek.
'Kom je nog? We zouden shoppen!' En hij trok me recht.
'Jaja, ik kom al. 
' Ik pakte mijn tas en jas, en liep naar de al springende David.
'Het blijft een klein kind. ' dacht ik bijmezelf, en lachte even. Hij pakte mijn hand, en we liepen naar de auto.
