If fairy tales were true... [5] - Uitkomsten

Ja!! (8 x uitgekomen)

De avond :
Later die avond zaten jullie op de bank gespannen naar een film te kijken. Brandon en jij zaten op de bank en zijn broer (Thomas) op de luie stoel. Opeens schrok je wakker van je gedachten. Brandon had zojuist zijn arm om je heen gedaan. Help! Wat moet je nou doen! Je besloot maar tegen Brandon aan te leunen. Zo zat je daar nog een paar minuten.
‘Ik moet even naar de wc’ loog je. Je liep de kamer uit en slaakte een diepe zucht. Je moest even alleen zijn. Van het feit dat Brandon een arm om je heen had geslagen en ook ervan dat zijn moeder nog niet thuis was. Wat zou die eigenlijk uitspoken? Na ongeveer 5 min. op de wc zitten te denken hoorde je iemand kloppen.
‘Iess gaat het?
Euhm, ja hoor...
Doe open Iess. Ik sta hier al een tijdje. En ik moet ook zo mijn behoefte kwijt.’
Je opende de deur en liet hem binnen.
Toen hij klaar was vroeg hij:
‘Iess, wat is er met je? Je bent vanaf het eten al doodstil. Toe Ies, wat is er met je?’ Dit keer klonk het erg bezorgd.
‘Moet ik dat hier uitleggen?
Nee kom maar mee naar boven.’
Braaf liep je achter hem aan. Hij sloot de deur en ging op z'n bed zitten.
‘Nou Ies, vertel nou maar wat er is.’
Je liet me zakken in een stoel en keek Brandon aan.
‘Nou euhm... Ik voel me nogal stom...’
Brandon keek me nu nog bezorgder aan.
‘En ik euh... Ik denk dat ik’ Met moeite kreeg je het woord door je keel
‘Verliefd op je ben.’ Zo dat is er uit. Jk wende je blik af en keek naar een foto op zijn bureau. Brandon liep naar je toe en zei: ‘Ies, Waarom heb je het niet eerder verteld?
Omdat ik het me net besef...’
Brandon ging weer op z'n bed zitten.
‘Ik vind het wel gezelliger als je naast me komt zitten.’
Gehoorzaam ging je naast hem zitten. Brandon sloeg zijn arm om me heen en zei allerlei lieve woordjes in je oor. Van de lieve woordjes ging het naar kleine kusjes in je nek. ‘Brandon?
Ehm, ja?
Ik wil dit liever nog niet.’ Met een moeilijk gezicht keek je Brandon aan.
‘Ooh… oké ik begrijp het. Zullen we dan maar gaan slapen?
Ja, is goed, slaap kan ik wel gebruiken na die lange tocht buiten.
Ooh ja mag ik misschien iets om in te slapen?’
Brandon mompelde iets en liep de slaapkamer uit. Blijkbaar kon hij het niet respecteren van het feit dat je er nog niet aan toe bent. Liever niet dan wel met tegenzin.
‘Brandon ik wil niet dat je er over inzit.
Ik zit er ook helemaal niet mee.
Brandon je weet dat ik niet blind ben!
Je mag wel een reden geven.
Maar waarom zou ik er mee zitten?
Ehm, geen idee.
Nou dan!’
Je schrok er van dat Brandon begon te schreeuwen.
Boos griste je het slaapshirt uit zijn handen en liep nijdig naar de badkamer en deed de deur achter je op slot. Wat heeft hij toch! Als dit nog langer door gaat weet je niet of je hier wel wil blijven. je begon mijn tanden te poetsen met een tandenborstel. Geen idee van wie die was maar dat maakt je even niks uit. Het was net of je een half uur in de badkamer was tot er iemand aanklopte.
‘Euh, is deze bezet?’ Hoorde je een onbekende stem vragen.
‘Ja, als je even wacht dan kan je er zo in.’ Zei je tegen de vriendelijke stem.
Je deed de deur open en liep tegen de moeder van Brandon op.
‘Ooh jij bent zeker Ies.
Ehm ja, en u bent de moeder van Brandon?
Ja, zeg maar Rina.
Oké, maar als je het niet erg vindt ga ik nu naar bed.’
En zonder te wachten op antwoord liep je naar boven. Zachtjes klop je op de deur, maar je kreeg geen antwoord. Langzaam deed je de deur open en je schrok eigenlijk van hoe je daar Brandon aantrof. Met rood behuilde ogen keek hij je aan. Geschrokken van hoe hij er aan toe was ging je naast hem zitten. Je slaat een arm om hem heen en begint hem te troosten. Na dat hij weer een beetje bij was getrokken vroeg je hem voorzichtjes: ‘Mag ik heel misschien weten waarom je zo overstuur bent?’ Je zag hem eventjes twijfelen.
‘Ik kan er niet tegen als het meisje waarvan ik heel erg van hou boos op me is.’ Verbaasd keek je hem aan. ‘Zei je nou net dat je…’ Verder kwam je niet je niet, want aan zijn gezicht te zien wist je het antwoord al. Eindelijk ging er vandaag een stukje vreugde door je heen. Maar tegelijker tijd had je spijt van het feit datje Brandon pijn had gedaan. Je gaf een kus op zijn wang en zei: ‘We gaan nu slapen en we zien wel hoe het morgen gaat.’ Dankbaar keek hij je aan en je ging in jouw ‘bedje’ liggen. Brandon deed het licht uit en kroop ook in zijn bed. Omringt door gedachten viel je al snel in slaap.
de volgende morgen!
De volgende morgen werd je wakker gemaakt door het licht in Brandon’s kamer. Ke keerde je om en keek toen recht in het slapende gezicht van Brandon...

Nee (5 x uitgekomen)

nee helaas... nog eens proberen?