The Angel of Death 2

Het vervolg op deel 1

Mogelijke uitkomsten

Het verhaal (24 x uitgekomen)

Michael

Daar zit ze, aan de overkant van de straat. Mijn slachtoffer. Het is mijn lot... Het is haar tijd. Ik moet het doen, maar wil het niet Ze liep mijn kant uit. Ik wende mijn blik af en keek naar de grond. Ik voelde dat ze naar me keen en waagde het. Ik keek haar recht in d'r ogen. Ze wankelde. Ik strekte mijn hand uit voor het geval ze zou vallen. Wacht!! Riep ik. Maar ze was al te ver weg. verslagen ging ik zitten en keek ik naar de grafsteen voor me. Je moet blij zijn dat je mij niet bent.Ik gooide een steentje tegen de grafsteen. Een Engel des Doods. Het is mijn lot. Ik heb één grote vraag... Waarom ik? Ik wil dit niet...

Marielle.

Gisteren bij het kerkhof, zou het een droom zijn geweest? Waarom herrinner ik me die ogen dan zo goed? Fel blauw, rode pupillen en z'n oogwit was niet wit... Maar pikzwart. Het waren afschuwelijke maar tegelijkertijd ook prachtige ogen. Ik waste me, kleede me aan en liep naar beneden. Morgen. Mijn moeder was beneden. Waarom rende je gister zo overstuur naar boven? Dus het was toch geen droom. Niks. Er is gister niks gebeurt. Je bent toch niet naar het kerkhof geweest he? Ik wil namelijk niet dat je daarheen gaat als het al donker is. Nee mam, ik was in het park. Ik at een boterham terwijl ik tv keek. Het ging over doodgaan. Ik stond op. Doei! Ik liep richting de deur. We eten om 7 uur, wees op tijd. Is goed. En weg was ik. Zal ik naar het kerkhof gaan? Ik wilde hem weer zien, maar ook weer niet. Want degenen die de engel des doods zien worden niet gespaard. Mijn opa had het eens over hem. De dag erna... Stierf hij. Maar hij had het over een oude man, met geheel rode ogen en bloed aan zijn grijze vleugels. Zou deze engel... Dit... Monster, zijn opvolger zijn? Het is zo zonde. Zo'n mooie jongen, een engel des doods. Ik liep richting het kerkhof. Bij de poort aarzelde ik. Adrenaline gierde door m'n lichaam. Ik ademde diep in en uit en liep toen richting het graf van mijn opa. Daar ging ik zitten. Ik heb hem gezien. Sprak ik tegen het kleine fototje. De Engel des Doods is bij me geweest. Spoedig zal ik u weer zien. Ik heb ervan gedroomd een engel te zijn en dood te gaan, maar niet al zo vroeg. Ik dacht even na en sprak toen verder. Zijn ogen zijn... Afschuwelijk! Maar... Waarom een jonge jongen? Ik schat hem 17. Ergens waren zijn ogen ook heel mooi en, natuurlijk, bijzonder. Zijn vleugels pikzwart. Een hele mooie jongen. Een emo. Mooie kleren, mooi haar. Maar die ogen... Ze passen niet bij hem. Felblauw, rode pupillen en zijn oogwit was zwart. Ik stak een Black Devil op. Lekker toepasselijk. Ik staarde wat voor me uit. Ik zag twee grote zwarte vleugels en de adrenaline borrelde weer op. Daar kwam hij. Vanachter een grafsteen vlak bij die van mijn opa. Ik ging staan en keek naar zijn voeten die naderden. Dit was het dan...

Verder??