CarCrash 11 - Uitkomsten

De snoepwinkel, het ziekenhuis, de apotheek en alles wordt duidelijk... (9 x uitgekomen)

Shana POV
Onderweg lopen we langs een snoepwinkel. Ik spring weer in Georg’s rug en smeek hem om een lolly. Hij grijpt mijn pols en trekt me mee naar een dokter, die ons naar het ziekenhuis stuurt. Toen de dokter ons zag keek hij woedend. We gingen naar de balie, waar een nog steeds ongeïnteresseerde tiener zit. Ze stuurt ons naar de wachtzaal. Na twee uur wachten komt de dokter me halen, hij controleert me en zegt dat mijn hersens licht beschadigd zijn, waardoor ik me jonger ga gedragen. Hij schrijft me medicatie voor waardoor ze herstellen. We wandelen het ziekenhuis uit en gaan naar de apotheek om het te kopen. Ik betaal en stop het in mijn rugzak. Ik spring in Tom’s rug, maar val er af. Ik schud mijn hoofd en sta weer op.

Tom POV
Ik loop geïrriteerd door en zeg tegen Bill: "Ik word gek van dat kind. Waarom wil ze haar medicijnen nou ook niet innemen?"
"Misschien moeten we ons anders gedragen tegenover haar", antwoord Bill.
Ik trek mijn wenkbrauw op. "Wat bedoel je?"
"We moeten haar behandelen op de leeftijd die ze dénkt dat ze is."
"Je bedoelt dat we tegen haar moeten doen alsof ze een kind van vier of zo is?"
Bill knikt. "Precies." Ik houd Shana tegen en zeg op een kinderlijk stemmetje: "He Shaan, weet je, jij bent een beetje ziekjes, in jouw hoofdje, dus je moet nu even dit pilletje uit het flesje op eten. Die smaken heel lekker, naar banaantjes."
Ik kijk achterom en merk dat de jongens moeite moeten doen om niet in de lach te schieten, maar kennelijk begrijpt Shana het zo wel beter.
"BANANEN!" gilt ze trots en ze begint midden op straat te dansen.
Dan hoor ik Bill ineens zeggen: "Hé, waar is Ashley eigenlijk?"

Shana POV
Ik loop van de straat af en pak mijn rugzak. Ik haal het potje medicatie er uit en stop die pilletjes in mijn mond. “Nee!” gilt Ashley die opeens achter me staat. “Waar was je?” Vraagt Bill. “Die pilletjes moet je slikken, dus ik had water nodig.” Bill knikt. Ik spuug de pilletjes uit en schreeuw: “Die dingen smaken niet naar banaan!” Ik gooi het potje naar Ashley en ren naar de snoepwinkel. Iedereen rent me achterna. “Voor een 4 jarige kan ze wel snel rennen” puft Gustav. “Ze denk misschien dat ze 4 jaar is, ze heeft toch de conditie van een 16 jarige.” In de winkel heb ik ruzie met de kassierster omdat ze me geen snoep wil geven. Dan komt de rest binnen en Georg legt alles uit, de kassierster knikt. “Georg mag ik een lolly!” Smeek ik als ik in zijn rug spring. Hij zucht. “Kies er maar één.” Ik glimlach en loop door de winkel. Dan zie ik een lolly die bijna groter is dan ik zelf. “Je krijgt hem als je eerst je medicijn inneemt.” Ik kijk hem zielig aan, maar hij blijft bij zijn besluit. Ik stop een pilletje in mijn mond en slik het door. “Lolly”, zeg ik blij.

Georg POV
Ik geef de kassierster een twee euro muntstuk en pak de grote lolly uit het rek. "Alsjeblieft, Shaan", zeg ik en ze rukt de lolly uit mijn handen. Ze begint er driftig aan te likken en loopt glunderend de snoepwinkel uit. "Handje", commandeert ze naar me en ik geef haar mijn hand.
Trots pakt ze hem vast en zo lopen we hand in hand verder. Tom komt naast me lopen en zegt: "Zo, die weet wel al vroeg wat ze wilt!" "Ik weet nu ook dat ik geen kinderen wil", zeg ik. "Niet als ze zo lastig en veeleisend zijn als deze eigenwijze tante."
Shana kijkt me met kraaloogjes aan. "Wat is met mij?"

Shana POV
“Niets” zegt Georg die verder loopt. Na vijf minuten aan mijn lolly gelikt te hebben heb ik geen zin meer. “Vasthouden”, zeg ik en ik duw de lolly in Georg’s handen. “Nee”, zegt die en hij geeft hem terug. “Ik wil hem niet vasthouden“, zeg ik met tranen in mijn ogen. “Ik hou hem ook niet vast” zegt Georg. Ik begin te huilen en ren naar Bill en Ashley die druk aan het praten zijn. Door mijn tranen heen begin ik onverstaanbaar te praten tegen hen. Dan geef ik Ashley mijn lolly en zeg “Vasthouden.” Ashley zucht. “Dat kind maakt me gek” zegt Tom licht geïrriteerd. “Kunnen we haar niet gewoon ergens dumpen?” “Tom! Je kan een kind van 4 jaar niet zomaar ergens achter laten in het midden van een grote stad, wie weet wat gebeurt er!” Preekt Gustav. “Ze is 16!” Schreeuwt Tom naar hem. Ik kijk geschrokken van Tom naar Gustav. “Georg! Zeg haar dat ze zich naar haar leeftijd moet gedragen!” beveelt Tom Georg.

Georg POV
“Waarom ik?” vraag ik. “Jij kan het het beste met haar vinden.” “Ashley kent haar het langste!” “Maar jij hebt psychologie gevolgd, jij kan het het beste uitleggen.” “Dus omdat ik beter ben dan jou is dat mijn taak?” “Ja”. Georg zucht en pakt Shana op, of doet toch een poging. Ze mag dan 4 jaar zijn, ze heeft het gewicht van een 16 jarige. Ik zucht en begin het haar uit te leggen. “Kijk, Shana, je bent even oud als Ashley, je moet je net hetzelfde gedragen.” Shana kijkt me vragend aan. “Je bent met je hoofd ergens tegen gevallen en daarom is niet alles goed met je hoofd, dat moet genezen, dus nu gedraag je je anders” Shana knikt.

Ookal weer zo'n lang stuk