CarCrash 6 - Uitkomsten

Bijkomen (14 x uitgekomen)

Shana POV
Mijn een verschrikkelijke hoofdpijn open ik mijn ogen. Ik kijk om me heen. Ik lig alleen in een witte kamer. “Oh my god! Ben ik dood?” Schreeuw ik. Ik kijk naar een groot computerachtig apparaat dat naast mijn bed staat. “Niet weer” zucht ik. Verveeld zeg ik de piep na die ik elke seconde weer hoor. Nog geen vijf minuten later komt er een dokter binnen. “Je bent wakker, goed. Over 2 uur doen we nog een onderzoek om te kijken naar hersenbeschadigingen.” Ik knik. De dokter controleert nog even of de draden en buisjes nog goed vastzitten. Als de dokter weg is komt mijn moeder hysterisch binnenrennen. “God zij dank dat je nog leeft” Ze knuffelt me meteen. “Auw, mam, ik heb pijn!” Schreeuw ik. “Sorry! Oh, dit is al de tweede keer, lieverd. Wees blij dat je nog leeft!” Ik mompel dat ik liever dood was geweest dan, maar gelukkig heeft niemand het gehoord. De dokter komt weer binnen. “Mevrouw, wil je alsjeblieft wachten tot het bezoekuur is?” Mijn moeder knikt en loopt weer naar buiten. Twee uur al zit ik verveelt te zappen op de mini-tv die aan de muur vast hangt. Dan komt de dokter binnen. “Tijd voor je onderzoek.” Ik zap de tv uit. Dan word ik naar de onderzoekskamer gereden. Onderweg kijk ik naar de mensen die in de wachtkamer zitten. Die twee jongens herken ik, maar ik herinner ze nu even niet.

Georg POV
Al twee uur zit ik te wachten. Ik verveel me dood, maar we mogen niet weg want we moeten wachten op Tom en Bill, als ze nog terug komen. Ik staar weer naar de deur. Even later komt er een dokter die haar wegbrengt. Even staart Shana, dacht ik, me aan. Zou ze ons kennen? Ik sta op. “Gus, ik ga even naar de cafetaria” Gustav knikt. Ik wandel wat door de gangen en volg de bordjes die vast hangen aan het plafond. Na even zoeken heb ik het gevonden. Ik haal een koffie en drink het op aan een tafeltje. Dan eet ik nog een broodje. Gustav komt binnen. “De dokter is klaar met het onderzoek.” “En, hoe is het met haar?” vraag ik met een volle mond. “Waarschijnlijk is haar rechter hand verlamt en haar linker hand zwak.” “Dus dan kan ze haar hand niet meer bewegen?” Gustav kijkt me droog aan. “Oh, nee, Bill gaat zo’n spijt krijgen. Hij heeft twee levens verpest.” Ik sta op een ga weer naar de wachtkamer. “Jullie mogen nu even naar binnen.” Ik knik en ga de kamer binnen. Alweer staart ze ons aan.

Shana POV
Als ik in de onderzoekskamer ben word ik verdoofd. Een half uurtje later word ik weer wakker in mijn ziekenhuiskamer. Dan komen mijn moeder en de twee jongens binnen. Weer staar ik ze aan.
Ik weet echt zeker dat ik ze ergens van ken. “Lieverd, hier heb ik wat dingen om de kamer op te fleuren.” Mijn moeder haalt mijn posters uit haar tas en hangt ze op aan de muur. Ik kijk van de posters naar de jongens in mijn kamer, en dan terug naar de posters. Dan maakt mijn hoofd de klik. “Oh Hell! Jullie zijn Gustav en Georg!” Ik schreeuw ik. Dan komt Tom de kamer binnen. “Een fan?” vraagt hij. Ik knik.

Dokter POV
Na het onderzoek leg ik uit wat er precies mis is. De zenuwen in haar hand werken niet meer en er is iets mis met de verbinding van de hersens naar de hand. Negen op tien kansen zal haar hand dus verlamt zijn voor de rest van haar leven. Haar linker hand is ook niet sterk meer. “Wil je dit niet tegen mijn dochter zeggen?” vraagt ze aan me. Ik knik, maar ze komt er gouw zelf wel achter.

Shana POV
“Wat is je schrijfhand?” vraagt de dokter. “Rechts, hoezo?” “Ik zou vast leren schrijven met je linker hand.” Ik kijk de dokter vragend aan. “Tom, Georg, Gustav willen jullie die poster signeren?” Ik wijs naar de XL poster. “Mam, waarom krijg ik mijn hand niet recht?” Zeg ik bang. Ik sla tegen mijn hand. “Waarom voel ik niets?” Ik krijg tranen in mijn ogen. “Lieverd, de kans dat je ooit nog je rechter hand zal kunnen gebruiken is heel klein.” Geschrokken kijk ik haar aan. Dan komt Bill binnen.

Best een lang stuk
Reacties <3