Now youre gone. ÉÉNx - Uitkomsten

that night.. (12 x uitgekomen)

Ik druk te tv uit. Het is toch wel laat geworden, later dan ik had gedacht. Zuchtend kom ik van de bank af, en sluip zachtjes de trap op. "Ellen?" Vraagt mijn moeder vanuit haar kamer. "Ja?" zeg ik zachtjes terug. "Schatje, lig je nog niet op bed?" "Wat denk je?" Ik hoor hoe ze zich omdraait en verder slaapt. Ik sluit zachtjes de deur van mijn slaapkamer, en loop naar het raam. Ik kijk over de straat. Overal zijn de lichten uit, behalve in een klein, vierkant huisje met veel ramen. Het huis van de ouders van Bill en Tom. Niet dat het me zoveel kan schelen, maar dat maakt niet uit. Ik open het raam, en trek mezelf behendig omhoog. Ik klim op het dak, en pak nog snel een vest. Ik plof neer, en trek de vest aan. het is behoorlijk fris. Ik kijk naar het huis van de familie Kaulitz. Een silhouet van een lichaam staat voor het raam. Het is een jongen. Misschien 1 van de Kaulitz broertjes? Ik trek de vest dichter om me heen, en blijf kijken. Nee.. De Kaulitz broertjes zijn alleen thuis met feestdagen en vakanties. En het zijn trouwens twee vieze gluipers. Altijd maar patsen, alsof zij het wel even hebben gedaan. Ik kijk terug naar het huis. Beneden is het licht uit. Boven word een lichtje aangeknipt. Een raam gaat open, en iemand klimt op het dak. Wtf.. is dat nou.. Nee.. vast niet.. Ik trek mijn vest weer even dichter tegen me aan. Het figuur op het dak kijkt me strak aan, ik voel het gewoon. Het enige licht dat ons helpt, zijn de lantaarnpalen. Ik kijk terug. Ik zie hoe de jongen ineens iets pakt. Dan schijnt er een fel licht op me. Snel steek ik mijn hand voor mijn ogen. Een zaklantaarn. Waar slaat dat nou weer op? "Ellen?" Mijn moeder staat in mijn raam. "Wat heeft dit te betekenen?" "Laat me!" Schreeuw ik. Mijn moeder zucht, en loopt weer weg. Het zaklantaarntje blijft aan. Ik kijk er in. "HOU OP!" Gil ik over de straat. Ik hoor gelach, en dan gaat het zaklantaarntje uit. Ineens zie ik twee figuren. OMG! TOM EN BILL! Zo snel als ik kan draai ik me om, maar ik glij uit. Alles gaat heel snel, ineens hang ik aan de dakgoot. "OMG HELP ME!" Gil ik. Oh kut, straks komt m'n moeder. Hoopvol kijk ik naar het Kaulitz huis, en ik zie al iemand aankomen rennen met een ladder. Oh men, dit is ook echt weer iets voor mij. Ik zie hoe naast me een ladder neer word gezet, en ik hoor stemmen. Ik durf niet naar beneden te kijken. Mijn handen worden zweterig, en ik voel hoe ik een beetje weg begin te glijden. "Ga jij maar!" "Nee, jij!" "Ik heb hoogtevrees." "Ik ook, jeumig!" Ik kan de stemmen niet plaatsen. "Schiet nou maar op, ik glij weg!" Gil ik. Ik hoor hoe iemand snel de ladder opklimt. Als ik opzij kijk, kijk ik in twee fantastische bruine ogen. "Kom." Zegt een zachte lieve stem. Ik voel twee armen krachtig om mijn middel, en ik word op de ladder gehesen. Langzaam klim ik naar beneden. Als ik weer met 2 benen op de grond sta, voel ik hoe blij ik daarmee ben. "Hoi, ik ben Bill." De jongen die me gered heeft steekt zijn hand op. "Ja, duhu. Dat wist ik al wel hoor." Zeg ik, terwijl ik mijn vest weer goed aantrek. "En jij bent Tom." De andere jongen begint te lachen. Hij heeft een zaklantaarn in zijn hand. Ik kijk hem arrogant aan. "Bedankt nog, voor me blind maken." En ik wijs naar de zaklantaarn. Hij begint te blozen. Zonder verder nog iets ze zeggen, draai ik me om, en loop weg. Snel de deur in, en ren naar boven. Ik trek snel mn pyjama aan, en klim in bed. Ik trek de deken hoog op, maar slapen lukt niet..