'Caus Life Izz Shiit! - Uitkomsten

Pain, something I can't stop anymore ; it's over ; I can't turn it back (11 x uitgekomen)

Maandag 17 september,, 9u40

Het was weer eens zo'n saaie schooldag. Ik liep samen met Naomi over het schoolplein naar het toilet. Juist voor de middag gaat ze altijd plassen. Ik stond wat met mijn gsm te spelen, toen ik plots een berichtje kreegn.

Hoi schat,
ik kon je nooit vergeten & nu ga ik de pijn laten stoppen. ik zeg je voor altijd vaarwel, ik zal je missen, maar ik kan niet verder hier leven. X

De tranen sprongen in mijn ogen. Nee! Dat kon hij niet doen, niet nu! Ik had hem nodig, hij was mijn beste vriend. Met hem kon ik uren praatten zonder dat ik hem verveelde. Ik begon op de deur van Naomi te bonken. Ze kwam er verschrikt uit en vroeg wat er met me aan de hand was. 'H..het is Steven!..' snikte ik hevig. Ik kon bijna niets meer uit mijn keel krijgen. Mijn stembanden begonnen vast te roesten. Naomi sleurde me mee naar het secretariaat en duwde me de deur binnen. Ik ging me in een van de zeteltjes zetten en ze vertelde in geuren en kleuren wat er aan de hand was. Onmiddelijk belden ze de politie en moest ik een verklaring opschrijven. Het kon me niet schelen wat ik allemaal moest doen, zolang ze Steven maar vonden! Hij mocht het niet doen, ik zie hem te graag daarvoor! Ja, ik heb hem misschien afgewezen, maar ik wou mijn beste vriend niet verliezen, niet door met hem een relatie aan te gaan.

Ik zat verder hevig te snikken in het zeteltje. Naomi troostte me wat en zei toen dat we iets moesten gaan eten. Toen ik de refter binnenkwam, zag ik dat alle ogen op me waren gericht. Een geroesemoes steeg op in de zaal. Ik begon nog meer te snikken en zette me neer. Eten kon ik toch niet, er zat een krop in mijn keel. De middag verliep traag en niemand had nog wat van Steven gehoord. De politie was nog altijd naar hem op zoek en ik ... ik zat hier, te wachten tot hij plots in de deuropening zou verschijnen...

14u39

Ik & Naomi zaten wat vanachter in de les godsdienst te praten. De anderen waren naar een saaie film aan het kijken, maar ik kon me niet concentreren. Plotseling klopte er iemand op de deur. Toen Mevr. Nielsens de deur open deed stonds de directeur in de opening. 'Mevr. Starrings, zou u even met me willen meekomen?' Ik stond op van mijn stoel en ging mee met de directeur. Hij begeleidde me de refter binnen en daar moest ik voor een vrouw gaan zitten. Ik zag het in haar ogen. HIJ IS DOOD NIET? HIJ IS FUCKING DOOD! De tranen vloeiden over mijn wangen en ik begon een soort van te hyperventileren. Ik kreeg bijna geen adem meer en viel van mijn stoel. Ik begon met mijn armen en benen te slaan. De vrouw kwam naar me toe gelopen en hielp me weer recht. Ze zei dat ik rustig moest ademen en liet me ademen in een zakje. Na een tijdje was het gedaan, maar was ik nog altijd in shock. Ik kon het nog altijd niet geloven, HIJ WAS DOOD!

-NaomiPov-
De directeur kwam de klas binnen. Hij keek me recht in mijn ogen aan. Ik kon het al in zijn ogen lezen. Steven was dood! Ik begon te huilen. Iedereen keek me raar aan. De directeur keek weer in mijn ogen en knikte. Het spijt me meisje. Daarnaa draaiden zijn ogen weer naar de hele klas. 'Jullie weten ondertussen wel al wat er aan de hand is. We zijn vanmorgen te weten gekomen dat een jongen vermist was. En ik moet met spijt meededelen dat hij gevonden is, maar helaas heeft hij zelfmoord gepleegd.' Ik begon harder te huilen. Sam kwam naar me toe en omhelsde me. Ik nam hem stevig vast. 'Laat me niet los, hoorje, laat me niet los!' Hij nam me nog steviger vast. Steven heb ik leren kennen via Naomi. Ik heb er zelfs nog een relatie mee gehad en nu ... Ik kan het niet geloven, hoe kon hij?! Ik duwde Sam voorzichtig van me weg en liep de klas uit. Ik wist dat ik niet mocht, maar ik moest Naomi zien! Dat moest gewoon! In de deuropening van de refter zag ik Nao staan. We keken elkaar in de ogen en liepen dan op elkaar af. We beloofden elkaar, elkaar nooit meer los te laten. We zouden er altijd voor elkaar zijn! ...

- Wordt Vervolgd -