Verschlingt jede Träne die fällt. 1 - Uitkomsten

wanna find you? (13 x uitgekomen)

En zo zat ik weer alleen. En zo had ik weer tijd om rustig na te denken. Over wat ik wilde met mijn leven. Wat ik wilde doen. Wie ik wilde zijn en wat ik van mijn leven wilde maken. Waar ik op uitkwam? Ik wilde weten wie ik was, en daarvoor had ik mijn echte ouders nodig. Ik wilde weten wie de echte Darell nou was. Waar ze geleefd had. Hoe ze geleefd had. Ik wilde weten wie er mij hadden moeten afgeven. Dus startte ik een plan. Ik ging op zoek naar mijn ouders.
Na een uur zoeken had ik hetzelfde waarmee ik begonnen was: niets. Ik wist zelfs mijn echte achternaam niet. Ik wist niet of ik volbloeds Duits was. Ik wist alleen dat ik Darell heette, en zelfs dat wist ik niet zeker. Misschien hadden papa en mama hier in huis nog wel papieren liggen. Dus ging ik op zoek naar die papieren. En na weer een uur. Niets gevonden. Ik gaf de moed al bijna op, toen mama terug thuiskwam.
‘Mam?’ Begin ik. Mama kijkt me lief aan. ‘Wat is er lieverd?’ Vraagt ze. ‘Wie waren mijn echte ouders?’ Zo, nu is het er meteen uit. Mama kijkt me eerst verbaasd aan, maar zet daarna meteen haar bekende glimlach weer op. Ze zucht. ‘Ik weet eigenlijk niets over jou echte ouders, schat.’ Zo, dat weten we dan ook weer. Ouders-vinden-en-daarmee-mezelf-vinden-plan is mislukt. ‘Weet je ook de achternaam van mijn moeder en/of vader niet?’ Probeer ik nog maar een keer. Wie weet, dan is er misschien toch een kleine kans dat ik ze vind. Mama denkt even na. ‘Ik heb misschien die papieren nog.’ Zegt ze terwijl ze na denkt. Dan dondert ze de trap op naar boven. Dus wel papieren. Het duurt een hele tijd voordat ze terug beneden komt. Maar dan heeft ze toch papieren bij. ‘Hier.’ Ze geeft me liefdevol de papieren. ‘Ik had ze je veel eerder moeten geven.’ Zegt ze. Ze lijkt wel teleurgesteld in zichzelf. ‘Het maakt niet uit.’ Zeg ik, terwijl ik gretig de papieren bestudeer. Tuurlijk maakt het wel uit. Wie wilt zijn echte ouders nou niet kennen?