Ouwelulle rocke het bejaardentehuis ..x2x.. - Uitkomsten

Het is gesnik. (125 x uitgekomen)

Melissaa schrok bij zichzelf en trok der hand voorzichtig weg. Ze kijkt met geknepen ogen vooruit en ziet vaag twee natte ogen. Meer dan ogen ziet ze niet dus probeert ze met der hand diegene z’n hand te vinden. Ze vind een hand en twee opgetrokken benen. Ze legt der hand op de knie en vraagt voorzichtig: ‘wat is er?’ ze voelt de warme van de persoon en voelt zich daar fijn bij. De persoon haalt de neus op en probeert zo rustig mogelijk te beginnen met praten. Maar barst weer in tranen uit. Maar daartussen hoort Melissaa de persoon iets vaag zeggen: ‘Menn Ohhoomaa’. Melissaa legt der hand op de hand van degene en wrijft erover met der duim. ‘’t komt goed’. Ze is radeloos. Ze werkt hier ook nog maar net, die dingen gebeuren helaas, daar kan ze ook niks aan doen. Melissaa laat een traan over der wang rollen. Ze schrikt er zelf van en veegt ‘m snel weg. De persoon merkt het niet maar word al wel wat rustiger. ‘kom, ik geef je wat te drinken’ zegt Melissaa die der best probeert te doen om de persoon weer wat blijer te krijgen. De persoon pakt der hand vast en zegt met nog een paar snikken: ‘dank je wel’. Melissaa kruipt weer richting het licht en hoort dat de persoon haar volgt. Ze staat op als ze weer bij het licht is en zegt vertrouwelijk: ‘kom maar, ’t is goed’. Langzaam komt er iemand uit de duisternis kruipen. Tot haar verbazing ziet ze een jongen rond de leeftijd van ongeveer 16 onder de trap vandaan kruipen. Der mond valt een stukje open en ze blijft naar hem staren. De jongen kijkt verlegen op en Melissaa ontdekt een kleine korte glimlach op zijn gezicht. Ze doet haar mond weer dicht en lacht verlegen terug.

In de keuken aangekomen zet Melissaa de waterkoker al aan en vraagt aan de jongen: ‘ben je hier alleen?’ de jongen knikt onzeker. Er valt een kleine stilte maar dan begint hij: ‘ik was de enigste die thuis was toen ze belde, ik heb een briefje neergelegd’. Melissaa knikt begrijpend. ‘ik snap wat je bedoelt’. ze schenkt twee kopjes thee in en gaat aan een tafel zitten die midden in de keuken staat. Ze gebaart dat de jongen ook kan gaan zitten. Hij schuift aan en Melissaa vraagt: ‘hoe heet je eigenlijk?’ ‘Bill’ antwoordt de jongen terwijl die verlegen met z’n mok speelt. ‘en jij?’ ‘ik heet Melissaa’ zegt ze en ze neemt een slok hete thee. De thee was is nog een beetje te heet en dat merkt Melissaa ook meteen en maakt wilde gebaren. Bill probeert z’n lach in te houden maar ’t lukt niet echt en sputtert het uit. Melissaa ziet bill z’n reactie en moet ook lachen. Nadat ze uitgelachen zijn loopt Melissaa naar de kraan en laat wat koud water in der mok lopen. ‘jij ook?’ en ze kijkt naar Bill. Hij knikt en ze loopt terug om Bill zijn mok te pakken. Ze laat daar ook een beetje koud water bijlopen en vraagt ondertussen ‘hoe oud ben je eigenlijk?’ ’15, jij?’ ‘14’ antwoord ze kort. Ze loopt weer terug met de twee mokken en een rol koekjes in der hand. Ze geeft Bill zijn mok weer terug en frutselt aan de verpakking van de koekjes. ‘werk je hier al lang’ vraagt Bill. ‘nee nog niet zo heel lang, dit is mijn tweede dag hier, maar vorige week was bijna iedereen hier weg naar de dierentuin. Dus ik bleef hier achter met de mensen die geen zin hadden of wat mankeerden. Maar mijn moeder is hier de eigenares dus dat voelt ook wel weer fijn, ze heeft me zelfs een eigen kamer gegeven hier’. Bill kijkt geïnteresseerd naar Melissaa en zegt: ‘cool!’ ‘je mag hem wel zien als je wilt’ zegt Melissaa met een glimlach. ‘is goed, maar ik ga der zo wel weer vandoor want als het goed is komt mijn familie zo thuis, en ik wil er liever bijzijn als ze het horen om ze te steunen’ en Melissaa ziet weer een traan over zijn wang lopen. Ze loopt naar hem toe en fluistert in zijn oor: ‘kom we gaan, je hebt wat afleiding nodig, neem je mok maar mee’ en ze veegt zijn traan weg.