[PARAMORE] I'm In The Biz Of Miz.™ #4 - Uitkomsten

He's just zo cute ^^ (62 x uitgekomen)

Iyo pov:
“Whoaa wat een schattigerd, whoa wat een schattigerd.", zei ik enkele keer na elkaar. “Check die laatste!”
Het kwijl droop bijna uit mijn mond.
“Jaja, hij ziet er schattig uit.”, zei Lacey. Ze kneep haar ogen half toe om de zon buiten te sluiten.
“Whoaaa..”, zei ik nog eens
Lacey gaf me een zachte duw tegen mijn arm en ik schonk haar een van mijn lieve glimlachjes.
“Kom we gaan der eens langs.”, fluisterde ik tegen haar. Ze stond recht en liep naar de jongens. Ik liep achter haar aan en zei:“Schattig, schattig, schattig..”
Lacey proestte het uit. De jongens keken in onze richting en ik glimlachte lief naar de achterste.
Hij keek verlegen naar de grond en liet door zijn schaamte zijn iPhone op de grond vallen.
Ik raapte die van de grond en duwde die voorzichtig in zijn handen.
“Hey!”, zei ik vrolijk.
“Hoi.”, zei hij stil terug. Intussen was die andere jongen er ook bij komen staan.
“Ik ben Zac.”, zei schattigerd.
“Iyo.”, zei ik terug.
“Dit is mijn broer, Josh.”
“Hey!”, zei ik vrolijk. Josh glimlachte en keek toen naar Lacey.
“Hey, ik ben Lacey.”, zei ze.
“Josh.”, antwoordde Josh handschuddend.
“Zie je nou wel dat het hier niet zo slecht is.” Een blonde vrouw was achter de jongens gaan staan en glimlachte.
“Ik ben hun moeder.”, stelde de vrouw zich voor.
“Lacey.”, zei Lacey “En dit schattige kind is Iyo.” Met haar zwart nagel wees ze in mijn richting. Beiden gaven we Josh en Zac hun moeder een hand. Nu pas viel het me op dat er een mini ro
ze stickertje op Lacey der nagel was geplakt. Dat kind is echt geniaal. Ze probeert er zo stoer mogelijk uit te zien, maar door kleine dingetjes maak ze de mensen dan weer duidelijk dat ze ook superlief is.
“En zien jullie het zitten?”, vroeg de mama van de schattigerd om de stilte te verbreken. Ze keek van mij naar Lacey en toen weer naar Zac en Josh. Voor het eerst in mijn leven kreeg ik eens geen keurende blik van een volwassene. Integendeel, deze vrouw gunde me een rustgevende en betrouwbare blik. Aan haar ogen te zien, was ze het blijkbaar al gewend om rare mensen, of zoals we het in mijn wereld zeiden, speciale mensen te zien.
“Mam, hoe kan het hier in godsnaam leuk zijn? Ik zie hier alleen maar gras, bomen, een gebouw dat in jaren, maar dan ook in jaren niet meer gebouwd wordt en er loopt hier verdomme een non en een pater!”, zei Josh half jankend, half schreeuwend.
“Ah Josh, kom op we zullen er het beste van maken.”, zei Lacey om Josh op zijn gemak te stellen.
“Ik weet het niet. Nonnen, paters, de onaangeraakte natuur…”, mompelde Josh.
“Ah we maken er gewoon het beste van met ons viertjes.”, zei ik vrolijk.
“Ja, dat doen we zeker.” fluisterde Zac.
“Whaah!”
Ik draaide me om en zag Lacey met een knorgeluidje lachen.
“Check die ouwe daar.”, stotterde ze. Ik keek naar het gebouw waar ze naar wees en zag een man van rond de vijftig achter het venster loeren. Het leek wel alsof hij de leerlingen en de ouders persoonlijk aan het keuren was.
Iedereen begon de man uit te lachen en Josh kreeg zelfs de slappe lach. Zijn lach was zo aanstekelijk dat ik ook begon te lachen. “Josh jongen, hou… hou op met… met lachen…”, bracht ik met moeite uit. “Ik houd het niet meer!!”
Ik sloeg dubbel van het lachen en duwde mijn handen tegen mijn buik. Ik kon me niet meer overeind houden en viel om. Als Zac er niet was geweest, had ik languit op de grond gelegen.

M. Vanhollebeke je short is te kort! (13 x uitgekomen)

Nouja de middelsten dus-_-"