Now it's time to tell you my part of the story. **1. Emily's Story - Uitkomsten

They don't get me... (37 x uitgekomen)

Ik was zes jaar oud. Mijn verjaardag was net een paar dagen geleden en Bill had met zijn band een grote hit gescoord. Ik zat in de woonkamer aan de voeten van mama en Bill te spelen. Bill.. Ik dacht niet dat hij mijn echte vader was. Al had hij wel meer aandacht voor me dan mama had, hij voelde gewoon meer als.. als.. ja, ik weet eigenlijk niet precies.. Ik weet dan ook niet hoe het voelt om een vader te hebben, die écht aanvoelt als een vader.
Ik zat daar maar een beetje terwijl Bill over een papier zat gebogen en druk aan het schrijven was, nu en dan wat doorkraste, en opnieuw begon met schrijven. Overal om hem heen lagen papierproppen, later zou hij die gaan doorzoeken om te kijken of er toch nog iets nuttigs op zou kunnen staan. Wist ik uit ervaring. En mama, zij zat met een beker thee in haar hand voor zich uit te staren. Dat deed ze heel vaak. Ze keek bijna niet om naar mij, had vaak huilbuien, greep naar haar hoofd alsof er een duivel inzat, of ze liet zomaar een kopje of iets anders uit haar handen vallen en ruimde het dan niet op maar rende snikkend naar de kamer van haar en Bill. Telkens als Bill even opkeek deed ik snel alsof mijn blik aan de tv kleefde, waar zo'n vaag tekenfilmprogrammaatje op was van Mickey Mouse. Iedereen van mijn leeftijd vond het altijd leuk om daarnaar, maar ik vond het redelijk saai. Ik wilde weten wat er met mama aan de hand was, maar ik wist al dat ze zouden zeggen dat ze het me later wel zouden uitleggen, dat ik nu te jong ben om het te begrijpen. Maar ik wóu het wél begrijpen.
Bill ging overeind zitten, en mama keek hem aan. Bill schraapte zijn keel en begon zachtjes te zingen. Toen hij klaar was, keek hij verwachtingsvol naar mama. Die heeft een beetje tranen in haar ogen en ze knikt. Bill liep even naar de gang, en ik hoorde een deur dichtslaan. Naar de wc, constateerde ik. Opeens greep mama weer naar haar hoofd en ze mompelde dingen die ik niet kon verstaan. Ze trok haar knieën op tot onder haar kin en haar armen sloeg ze eromheen.
Toen pakte ze snel de pen van Bill en een papiertje ergens van de grond. Haastig krabbelde ze er iets neer en hield het de hele tijd in haar hand vast. Bill kwam terug en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Weer die tranen. Waarom? Hij deed toch alleen maar lief tegen haar? Bill pakte ook een kop thee, en ging weer verder schrijven. Mama stond opeens op zette de thee neer op de salontafel die bezaaid lag met papiertjes van Bill. "Ik ga effe een bad nemen." Zei ze kortaf, en ze liep de woonkamer uit, de trap op, naarboven, de badkamer in. Ik hoorde hoe het water uit de kraan stroomde en opeens viel mijn blik op een briefje, dat op de stoel lag waar mama had gezeten. Ik stond op en liep er langzaam naartoe. Erg groot was ik niet waardoor het een tijdje duurde voor ik het te pakken kreeg.
"Waar heb ik dat papiertje met die ene tekst nou gelaten?!" Hoorde ik Bill opeens gestrest achter me mompelen. Ik draaide me om, en zag hem tussen alle papiertjes zoeken.

Niks. Nada. Noppes. (0 x uitgekomen)

Niks. Nada. Noppes.