Verhaaltje - Uitkomsten

verhaaltje

Dit is eigelijk geen echte quiz.. Ik wil ff kijken of mensen het luek vinden wat ik schrijf...........


De volgende dag schrikt Layla op van een geluid wat ze nog nooit heeft gehoord. Ze kijkt naar buiten, de zon is pas net op. Geeuwend loopt ze naar het raam. Dan blijft ze stilstaan. Wat ze nu buiten ziet gelooft ze bijna niet. Snel rent ze naar beneden terwijl ze zich haastig aankleed. Daar buiten staat een ongelofelijk grote groep soldaten. Ze ziet haar vader ergens ver voorop staan en rent naar hem toe.
‘Pap! Pap! Wacht even! Waar ga je naartoe?’ Haar vader draait zich om en loopt naar haar toe.
‘We vertrekken eerder dan verwacht. Je moet ook mee Layla. Trek je beste kleding aan en kom dan als de bliksem weer naar beneden.’ Snel rent Layla naar boven, doet haar wapen-kostuum van gister weer aan en rent weer naar beneden. De troepen beginnen al te macheren.
Layla gaat snel een beetje vooraan bij haar vader lopen. Misschien is dit niet het moment om zielig klein dochtertje te gaan spelen maar toch wil ze het liefst bij hem zijn. Langzaam lopen ze de stad uit. Overal langs de weg staan mensen. Oudere mannen en vrouwen en kinderen. Het lijkt wel of alles wat daartussen zit nu de stad uitloopt. Overal liggen geschenken. Stenen in de vorm van driehoeken. De driehoek is de vorm van het succes. En natuurlijk bloemen en veel lekkernijën. Alsof het een feest is!!
Ze macheren de stad uit. Haar vader verteld haar dat ze zo dicht mogelijk in de buurd van zuid gaan zitten. Vlak bij het plaatsje Nefer. Daar woond de koning van het zuiden. Het is een gevaarlijke plek. Dus ze gaan ook weer niet zo dichtbij. Bij Layla lopen de rillingen al over haar rug. Ze zeggen dat bij dit soort orlogen heel veel doden vallen. Ze moet er niet aan denken dat haar vader...
‘Zeg pap, wat was er gebeurd als mama er nog was?’
De ogen van Naïshoe staan bedenkelijk.
‘Dan was ik hier waarscheinlijk helemaal niet geweest. Je moeder is omgekomen bij de oorlog in Area. Ik heb haar met al mijn kracht geprobeert te redden. Ze was geraakt door een vuurstoot die eigelijk voor mij bedoeld was. Je moeder was een dappere vrouw. Dat heb jij van haar geërft.’ Hij glimlacht naar haar. Ze is er trots op dat ze zo’n moeder had. Ze heeft haar nauwelijks gekent. Alleen vage beelden zijn er over. Terwijl ze langzaam verder lopen gaan haar gedachten terug in de tijd.