Verloren

verloren

gezichten
vliegen voorbij
mensen
staren naar mij
één auto-ongeluk
en poef,
verdwenen
in één ruk
mama en papa weg
te veel
om te wenen
levenloos
strompelen
door het leven
niet meer
kunnen geven
maar toen verscheen
jij
ik was weer vrij
het verdriet
liet me los
een lach
verscheen om mijn lippen
jij blijft
bij mij
voor eeuwig
en altijd
ik gaf je een kus
jij fluistert
mijn naam
zinderend
door mijn lichaam
voor eeuwig
moeten we samenzijn
want ik kan niet
niet opnieuw
tegen de pijn

Reageer (4)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen