Two friends of mine ...
two friends of mine ...
2 mensen, vrienden, vanaf het begin. Een jongen en een meisje. Los van elkaar en toch zo close. Elke dag dikke lol, ruzie om de kleinste dingetjes. Zo verschillend en toch dezelfde gedachtes. Ze blijven 1 ook al zijn ze totaal anders. Voor mij meer dan vrienden, maar voor hun niks meer dan dat. In hun ogen los verraad, als een ander met een leuke jongen of meisje gaat. Ook al zijn er geen gevoelens, toch niet de blijheid voor de anders, als ze het gelukkige nieuws verspreiden. Haat, bedrog speelt dan op, voor beide weer hetzelfde gevoel. Toch na al die tijden uit elkaar gegroeid. De steken van verlangen om elkaar weer te zien, niet wetende waarover de ruzie ging. Toch de gevoelens van jaloezie als je de ander voorbij ziet fietsen. Secondes, minuten, uren, en toch al snel een aantal dagen. Hoelang zal dit duren? Nachten denkend aan de ander, denkend dat hij of zij toch niet denkt aan jou. Niet wetend dat hij/zij daar ook over denkt.
S’ ochtends word je wakker, en je ogen rood. Je zelf voor de kop slaand denkend, waarom doe ik dit nou. Toch niet kunnen stoppen en de tranen komen terug. Houd het dan nooit op! De slechte dingen komen allemaal op hetzelfde moment, en maakten je stuk. Maar dit ding deed het laatst stukje lijm oplossen, zodat alle stukje tot stof verbrijzelen. In de hoop op goede afloop. Wachtend tot de goede dagen. Eenzame dagen op de slaapkamer. Niks eten, slecht slapen. Elke morgen weer hetzelfde droevige gezicht in de ronde spiegel met de rode rand. Telkens weer, elke dag, hetzelfde gevoel. Nooit beseffend dat de ander, 2 huizen verder, hetzelfde voelt als jij. Altijd denkend aan de tijden. Voor de hoop, en voor verraad. Blijvend denken: hoe gaat het met jou, voel jij hetzelfde als mij of schijt het jou niks.| Aan het einde van de dag, weer opgegeven hoop, op een telefoontje, smsje of bezoek. Terwijl de andere ook in spanning naar de deur wacht met de telefoon in de hand. Beide weer een nacht met slechte rust, de 1000den vragen door je hoofd. Getrippel van de kat, die langs je slaapkamerdeur loopt. Links,rechts. Vragend om aandacht, en hopend op een aai over de bol. Beide rondkijkend in de kamer en zoeken naar spullen van herinnering. Het meisje pakt de teddybeer die ze kreeg van hem. De jongen pakt de ring die hij kreeg van haar. Hun trotse bezit vol herinneringen aan elkaar. Zo vallen ze beide een aantal secondes na elkaar in slaap. Hij blijft nog wat langer wakker en vlak voor zijn beeld op zwart gaat vangt hij nog een glimt op van een foto van het meisje die hij met volle glorie had gemaakt.
De volgende dag, beide tegelijkertijd, openen ze hun ogen en komen overeind. Zij springt meteen uit bed en loopt naar het raam. Hij gaat weer liggen, rekt zich uit en staart slaperig naar de foto van het meisje. Tegelijkertijd raken hun voeten de bovenste trede van de trap. En lopen ze sloom naar beneden. Beide schuifen ze tegelijkertijd aan de ontbijttafel en precies dezelfde woorden komen over hun lippen: ' Ik heb niet zo'n honger.' Beide snel weer naar boven en kleedden zich om. Beide halverwege de trap struikelen over de 9e trede en onderaan de trap luid vloekend overeind komen en trekken met een chagrijnig de voordeur achter zich dicht. Beide lopen ze de oprit af, hij links en zei rechts. Beide met een gevoel in de maag dat ze een paar secondes later langs elkaars huizen komen. Hij speelt met zijn mobiel en zij frummelt wat in haar jaszak. Beide met de hoofden naar de grond gericht om maar niet een glimp op te vangen van het huis of zijn inwoners. 6 meter van elkaar vandaan, zonder te weten, dat degene die ze misten zo dichtbij is. 5, 4, 3, 2 meter van elkaar verwijderd. Nog steeds niet omhoog kijkend. Beide zien ze hun eigen schaduw en er verschijnt er nog een bij. Ze staan stil en kijken tegelijkertijd omhoog, nog steeds niet beseffend wie ze zullen aantreffen. Beide schrikken zo door het vertrouwde gezicht. Beetje verwarrend maar allebei opgelucht om elkaar te zien. Geen van beide zegt een woord. Ze staren elkaar alleen maar aan.
Maak jij dit verhaal tot een mooi einde?
Er zijn nog geen reacties.