Het Thuisperron

Een specifiek gevoel:

Wanneer je, in het duister, de trein uitstapt en het perron afloopt
en de stationshal binnenstapt door vanzelf openzwaaiende deuren,
en er iemand piano speelt bij de poort, een melodie die
misschien niet per definitie melancholisch is, maar toch zo voelt, zie,
dat is hoe het gaat wanneer je laat op de avond
door de magische zelfbewuste deuren stapt
en de wind scherp door je haar blaast
en je twee tassen bij je draagt
en achter je de trein vertrekt, naar ik weet niet waar;

zo, en meer kan ik er niet van maken,
zo voel ik mij met jou.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen