The Biggest Star
The Biggest Star
Ik had de tijd van mijn leven, tot mijn zus me plotseling belde. Het onverwachtse nieuws drong toen nog nauwelijks tot me door. Ik verweet mijn zus ervan dat ze over zulke serieuze onderwerpen echt geen grappen kon maken. Ze vertelde me dat het de waarheid was en deed haar best mij daarvan te overtuigen, maar ik bleef volhouden dat het een grap was. Eén grote, flauwe grap. Later realiseerde ik me dat ik dat alleen maar dacht omdat ik zelf gewoon moeilijk kon beseffen dat aardrijkskunde voortaan nooit meer hetzelfde zou zijn.
Nooit meer zal een leerkracht, zo gepassioneerd door zijn vak, voor onze klas staan.
Nooit meer zal een leerkracht cassiopeia zo hard in mijn hoofd duwen, dat ik het nooit meer zou vergeten.
Nooit meer zal een leerkracht zo slecht Engels spreken en blijven volhouden dat het hem ooit zal lukken.
Nooit meer zal een leerkracht me zo hard aan het lachen brengen,
maar ook nooit meer zal een leerkracht me zo hard aan het huilen brengen.
Je was een krak in je vak, en was oh zo gepassioneerd door de sterrenhemel. Je droom om een ruimtereis te maken is alleen veel te vroeg gekomen...
Ik wilde heel even zeggen dat jij voortaan de helderste ster aan de hemel zou zijn. Maar toen realiseerde ik me dat je me geleerd hebt dat, op de zon na, Sirius de helderste ster is.
Terugdenken aan herinneringen zou positieve gedachten in me naar boven moeten brengen. Dat deden ze eerst ook, tot ik aan het einde kwam en me realiseerde dat onze weg naar herinneringen nog helemaal niet afgelopen was.
Je moest de ronde van Vlaanderen nog winnen.
Ik moest je er nog op wijzen dat ik mijn toets nog in moest halen.
We moesten nog samen op driedaagse naar Amsterdam.
Ik snap het nog steeds niet, weet je? Hoe een gezond persoon als jij, er zo vroeg alweer van tussen uit moest kruipen.
Om het met jouw woorden te zeggen Philip: "Je was fantastisch!"
Nooit meer zal een leerkracht, zo gepassioneerd door zijn vak, voor onze klas staan.
Nooit meer zal een leerkracht cassiopeia zo hard in mijn hoofd duwen, dat ik het nooit meer zou vergeten.
Nooit meer zal een leerkracht zo slecht Engels spreken en blijven volhouden dat het hem ooit zal lukken.
Nooit meer zal een leerkracht me zo hard aan het lachen brengen,
maar ook nooit meer zal een leerkracht me zo hard aan het huilen brengen.
Je was een krak in je vak, en was oh zo gepassioneerd door de sterrenhemel. Je droom om een ruimtereis te maken is alleen veel te vroeg gekomen...
Ik wilde heel even zeggen dat jij voortaan de helderste ster aan de hemel zou zijn. Maar toen realiseerde ik me dat je me geleerd hebt dat, op de zon na, Sirius de helderste ster is.
Terugdenken aan herinneringen zou positieve gedachten in me naar boven moeten brengen. Dat deden ze eerst ook, tot ik aan het einde kwam en me realiseerde dat onze weg naar herinneringen nog helemaal niet afgelopen was.
Je moest de ronde van Vlaanderen nog winnen.
Ik moest je er nog op wijzen dat ik mijn toets nog in moest halen.
We moesten nog samen op driedaagse naar Amsterdam.
Ik snap het nog steeds niet, weet je? Hoe een gezond persoon als jij, er zo vroeg alweer van tussen uit moest kruipen.
Om het met jouw woorden te zeggen Philip: "Je was fantastisch!"
Er zijn nog geen reacties.