Dus tikken de wijzers
Dus tikken de wijzers
en het wordt stil in mijn hoofd
stil en bang, zonder woorden, alleen maar tikkende wijzers
die zeggen: je hebt nog vijf minuten om te beginnen
je hebt nog vijfendertig minuten om te schrijven
de wijzers proberen me altijd wijs te maken dat vandaag mijn laatste kans is
ik weet dat ze liegen, en toch geloof ik ze, want morgen is een zwart gat
waar ik nog niet in wil springen, ik wil bestaan in het nu tot de tijd zijn betekenis verliest.
tikkende wijzers: je hebt nog enkele jaren
misschien minder, technisch gezien heb je er nog tientallen,
maar die gaan voorbij voor je er erg in hebt, of zo heb ik me laten vertellen
ze moeten wel gelijk hebben: ik kan me niet herinneren
wat ik de afgelopen tijd heb gedaan. hoe ben ik van een schrijfster
in een bijna-schrijfster veranderd? ik heb geen garantie
dat ik niet ook plotseling, zonder waarschuwing, een helemaal-niet-schrijfster zal zijn
en dus tikken de wijzers. de hele nacht door.
Er zijn nog geen reacties.