Verloren



De kou sneed langs haar wang heen en haar moeder schreeuwde achter haar aan. De auto reed verder en verder weg.
Ze kon hem niet laten gaan.
Ze kon niet zonder hem en waarom zou het ook maar willen proberen.
Haar tranen vormde gebroken harten langs haar gezicht en haar korte haar bleef tegen haar trillende lippen hangen.
Ze schreeuwde; ze schreeuwde maar hij hoorde haar niet.
Ze had nooit gedacht dat het leven zo snel zou verdwijnen en hij er niet meer zou zijn.
Ze miste zijn grote sterke armen, het gevoel van zijn snor als hij haar wang kust.
Ze miste de man die altijd haar held was, haar redder voor iedere gevaar. Groot of klein...

De beelden werden vaag en haar betraande ogen staarde naar de voorbij rijdende wagens.
De herinnering sneed door haar heen als geslepen messen.
Hij kwam niet, hij was haar vergeten, net zoals toen.

De zon ging onder en lichten schenen als spots over haar heen. Ze wou het bijna opgeven maar op het moment ze wilde opstaan en de straat uitlopen was hij daar.

In het midden van het licht, als een engel zonder vleugels...

Haar vader, terug uit het verleden
..

.

Reageer (2)

  • kawah

    lykt leuk maar te lang(huilen) geen zin o te lezsen

    1 decennium geleden
  • tonks

    mooi(Y)

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen